Dennie Christian: 'Ik was een depressieve bak ellende'

Dennie Christian (61), echte naam Bernhard Althoff, stapte als underdog het decor van De Beste Zangers binnen. Hij verliet het programma als winnaar en struikelde vervolgens over alle lof die mensen hem toewierpen. ‘Ik heb me er altijd aan gee?rgerd dat ik al jarenlang succesvol was, maar toch stelselmatig ondergewaardeerd werd. Rosamunde en Hoeba Hoeba Hop heb ik in mijn leven net zozeer vervloekt als omarmd.’

Fotografie ANP

Zo’n groepsgevoel als bij De Beste Zangers, waarbij je het beste in elkaar naar boven haalt, had je in 2012 ook ergens anders. In een kliniek.

‘Al ging ik daar aanvankelijk juist met tegenzin naartoe. Compleet anders dan wanneer je samen met vakgenoten muziek maakt. 5 jaar geleden vertrok ik noodgedwongen uit huis om aan mezelf te gaan werken. Ik voelde dat er iets mis was en zat op het randje van een burn-out. Was het een midlifecrisis, zat ik als man in de overgang? Geef het beestje een naam, maar ik liep continu met vragen als: hoe ziet mijn toekomst eruit, wil men mij nog wel horen zingen of zijn ze me nu wel zat? Duizenden gedachten die evenzoveel angsten bij me opriepen, dat was echt niet leuk. Alleen als ik op het podium stond, was dat gevoel door de adrenalinekick die ik ervan kreeg heel eventjes weg. Maar de ochtend erna had ik alweer geen zin om op te staan. Ik kreeg de treurigheid gewoon niet weg en wilde ook absoluut geen mensen meer zien, zo’n depressieve bak ellende was ik geworden. Mijn vrouw adviseerde me dan ook professionele hulp te zoeken, voordat het op een dag echt fout met me zou af lopen. Dat vond ik dus bij die nieuwe groep mensen, ook wel lotgenoten, in de kliniek.’

Welke diagnose werd er gesteld?

‘Ze constateerden dat ik net op tijd was binnengekomen, want die grens waar ik tegenaan zat, daar was ik al bijna over gevallen. De specialisten vingen me op in een hele mooie tuin, omgeven door bossen waarin je kon wandelen. Overdag had je een aantal therapiee?n en mocht je creatief met je handen aan de slag, zoals steenhakken of voorwerpen maken met hout. ’s Avonds sprak je met mensen die exact hetzelfde doormaakten. Er ging daardoor een wereld voor me open en ik voelde de blijdschap in mijn lijf terugkeren. Je moest verplicht helpen wassen en opruimen, en dat gaf me de structuur terug die ik was verloren. Je hebt niet langer meer het gevoel dat je nutteloos bent en dat geeft je een enorme vrijheid. Net als de gesprekken met de psycholoog. Bij mijn vertrek was de reservetank weer helemaal gevuld en liep ik er de deur uit met het gevoel dat ik weer 35 jaar jong was. Nu maak ik me niet meer druk om dingen die ik toch niet kan veranderen. Drop the thought, zoals de Dalai Lama zegt. Dan ben je ’m tenminste kwijt. Als het echt belangrijk is, komt hij vanzelf wel weer bij je terug.’

Nooit meer een kliniek voor jou dus?

‘Zeker weten. Niet om stress en ook niet vanwege een verslaving, of zo. Ik ben wel verslavingsgevoelig, maar weet mezelf altijd in de hand te houden.’

Lees het hele interview met Dennie Christian op Blendle.