Als de virtuele standpunten van internethelden per ongeluk de grotemensenwereld bereiken, leidt dat soms tot duizelingwekkende en vooral hilarische situaties.
De redactie van het televisieprogramma Buitenhof had zeer terecht in de gaten gekregen dat er de laatste tijd wel erg vaak over cultuurmarxisme wordt gesproken, met name door activistische bloggers en een aantal mainstream politici. Om die reden wilde ze het grote publiek deelgenoot maken van wat er allemaal op de achtergrond speelt, want het internet is steeds meer een adequate voorspelling voor de landelijke discussies en mode van morgen.
Het begrip cultuurmarxisme zingt al een paar maanden rond. Het is opgerakeld door een nieuwe rechtse elite die moeite heeft met verandering. Hoewel ze tegenspreken dat ze complotdenkers zijn, wordt al snel duidelijk dat hun visie op de wereld veelal samenkomt op basis van verzinsels die op geen enkele manier hard zijn te maken.
In elk geval hekelen deze hoogopgeleide witte mannen de toenemende feminisering van onze maatschappij en vrezen ze voor een bewuste en systematische verwerping van de grondslagen van onze westerse cultuur en beschaving. Op een aantal websites waar deze nieuwe helden zich verzamelen, wordt ook stevig stelling genomen tegen de vermenging van rassen.
In Buitenhof zagen we Sid Lukkassen, die de terreur van de cultuurmarxisten had gesignaleerd en zich daarom grote zorgen maakte, omdat hij als betrokken denker de roeping voelt anderen op de hoogte brengen van wat ons allemaal te wachten staat.
Het werd al snel duidelijk dat deze jongen geen talent heeft voor televisie: door zijn warrig optreden en eindeloos geratel, werd hij uitgelachen door het publiek en vermoedelijk ook door de mensen thuis. De representant van een ideologische stroming, die over de hele wereld groeit, kon niemand overtuigen van de angsten die hij en zijn geestverwanten voelen.
Het ridiculiseren kon beginnen zowel in kranten als op sociale media.
Maar dat is een gevaarlijke manier om met deze waanzin om te gaan. De witte elite die gelooft dat cultuurmarxisten onze beschaving om zeep willen helpen, wint almaar aan populariteit. We zien in de politiek dat een ordinaire scheldtokkie als Geert Wilders zetels verliest aan collegae die wel op een eloquente manier het angstbeeld van gestudeerde burgers kunnen bevestigen.
Het zou dom zijn om te denken dat we rechtse complotdenkers niet serieus moeten nemen, omdat een aanzienlijk deel onaangepast en een beetje vreemd is, zoals Sid Lukkassen. Hun theorieën zijn universeel. De Noorse massamoordenaar Anders Breivik schreef in zijn beruchte manifest al over cultuurmarxisme.
Veel extreme types lezen deze publicatie nog steeds, omdat ze moeite hebben met de wijze waarop onze wereld verandert en daar een verklaring voor willen zien. De progressieve media en politici kunnen wel schamper doen over de nieuwe rechtse beweging, maar het zou effectiever zijn als er een duidelijk en ondubbelzinnig antwoord kwam op de talloze samenzweringstheorieën die plotseling overal opduiken. Als dat niet gebeurt, is het een kwestie van tijd voor we ook hier toestanden krijgen zoals in Charlottesville.