'Dan had ik heroïne gerookt op een stuk aluminiumfolie en was ik daar met mijn kop op gaan liggen'

‘Sorry pop dat ik te laat ben, ik was echt even de tijd kwijt,’ verontschuldigt Tom zich terwijl hij zijn grote zware lijf op een stoel laat vallen. Hij gooit zijn opgerolde trainingsboekje op tafel. ‘Ik ben blij dat je er bent, iemand moet me helpen met die koekjes op te eten,’ zeg ik terwijl ik koffie voor hem inschenk. Het zweet parelt van Toms hoofd, met de mouw van zijn nylon jasje veegt hij het weg. ‘Gaat niet zo goed, hè?’ vraag ik terwijl ik hem taxerend bekijk. Hij schudt zijn hoofd. ‘Ik moet echt opgenomen worden in een kliniek. Maar die lui van de detox zeggen dat ik al zoveel opnames heb gehad, dat ik eerst zelf moet laten zien dat ik het kan.’ Tom kijkt verongelijkt het kantoor door en mijdt de blikken van de anderen.

Aan het hoofd van de tafel zit de jonge Yassin met een wollen muts op die deels zijn ogen bedekt. Eerder leek het erop alsof hij deze bijeenkomst zou overslaan. Ik ben blij dat hij er toch bij is. ‘We zijn nog niet compleet zonder Jeffrey, maar laten we gewoon beginnen,’ stel ik voor terwijl ik het boekje open. ‘Tom, wil jij een stukje voorlezen?’ ‘Gezondheid is een belangrijk theem... nee, thema, als je dakloos bent... Toms stem klinkt onvast en hij struikelt af en toe over een woordje. ‘Vaak merk je dat je gezonde problemen... ehm. gezonde heids klachten hebt die niet zomaar weg zijn als je in de opvang woont. Ook hebben veel bewoners een verslaving waaraan gewerkt moet worden.’ 

‘Weet je, eigenlijk moet je het gewoon niet zover laten komen!’ reageert hij als door een wesp gestoken. ‘Ik had een heel normaal leven toen ik verslaafd raakte. Mijn vriendin zei op een gegeven moment dat ik dan maar binnen moest gebruiken, ze wilde niet dat ik het stiekem ergens buiten moest doen. We hadden een slaapkamer met zo’n prachtig groot bed, weet je wel. En daar zat ik dan met mijn shit. Ik werd er vervelend van waardoor zij op een gegeven moment op de bank ging slapen. Die verslaving, jongen!’ Tom kijkt vluchtig naar de anderen. 

‘En ik dacht altijd dat ik opgelicht werd, hè! Dan had ik heroïne gerookt op een stuk aluminiumfolie en was ik daar met m’n kop op gaan liggen. ‘Welke klerelijer heeft met zijn poten aan mijn shit gezeten?’ schreeuwde ik toen ik overeind kwam en het niet meer zag liggen. Zij allemaal lachen. Die folie zat gewoon aan mijn kop geplakt!’ De mannen lachen hard en smakelijk om Tom. Het lukt me niet om niet mee te lachen.