'Afgekickt van de drank en nu blijkt dat Willem al jaren oxycodon slikt'

‘Ik slik nog wel pillen. Maar die krijg ik voorgeschreven door een huisarts!’ murmelt Willem. ‘Het is een wat vreemd antropologisch vrouwtje, ze draagt van die gewaden en heeft van die stenen in haar praktijk,’ vertelt hij terwijl hij de resten van zijn ontbijt uit zijn mondhoeken veegt. ‘Ik krijg die pillen al heel lang, voor mijn rugpijn, geloof ik.’ 

‘Wat voor rugpijn heb je dan?’ vraag ik. 

‘Ooh, een paar jaar geleden had ik zulke erge rugpijn. Toen moest ik naar een fysiotherapeut. Wat ze met mijn rug deed weet ik niet, maar het sloeg werkelijk nergens op. Ze had ook van die hele dunne Chinese handjes, weet je wel. Het leek meer aaien wat ze deed! Ik ben na twee keer niet meer teruggegaan.’ 

Willem snuift wat. ‘Maar die rugpijn voel ik niet hoor, door die pillen! Effe denken, het heet oxy... nog wat?’ 

‘Bedoel je oxycodon?’ vraag ik verbaasd. 

‘Ja, die ja. Twee pillen per dag, maar ik neem alles ’s morgens meteen in. En soms neem ik er drie,’ zegt Willem, nu wat gedempter. ‘Als ik bij mijn moeder ga logeren en ik heb ze niet mee, dan word ik ook echt niet lekker. Dan moet ik helemaal terugkomen naar de afdeling om ze in te nemen, want anders word ik echt ziek!’ Ongelovig kijk ik Willem aan. Afgekickt van een alcoholverslaving en nu blijkt dat hij al jaren oxycodon slikt. ‘Maar wat zegt die huisarts dan die ze voorschrijft?’ vraag ik terwijl ik hem recht aankijk. ‘Ja, die zegt dat ik er niet mee kan stoppen. Ik gebruik het al zo lang!’ Willem kijkt weg. 

‘Maar Willem, dat zijn megazware medicijnen! Dat soort medicijnen mogen helemaal niet jarenlang voorgeschreven worden!’ Willem reageert op de vibratie in mijn stem en lijkt zich schrap te zetten ‘Ja Steph, doe nou maar rustig, de huisarts weet toch wel wat ze doet?’

‘Vraag die detox maar aan dan. Mijn moeder zegt dat ik het gewoon moet doen,’ zegt Willem in een volgend gesprek schoorvoetend. Ik hang al aan de telefoon om een detox aan te vragen.

‘Hij trok het niet meer en is weggelopen,’ zegt een verpleegkundige als ik haar aan de telefoon heb. ‘Hij heeft het een kleine week uitgehouden. Maar de apotheken zijn al wel op de hoogte.’ 

‘De apotheken zijn al wel op de hoogte?’ papegaai ik. 

‘Dat doen ze standaard bij de afkickkliniek. Dan tekent de cliënt een verklaring en kunnen ze alle apotheken in de stad aanschrijven dat ze hem deze medicijnen niet meer mogen geven. Bij Willem bleken het maar twee apotheken te zijn die dezelfde dosering voorschreven.’