Digitale technologie zorgt ervoor dat compromitterende fotos of video-opnames anoniem, razendsnel en eenvoudig verspreid kunnen worden. Het gedeelde materiaal gaat niet zelden gepaard met persoonlijke informatie over slachtoffers, zoals hun naam en (gesuggereerde) seksuele voorkeuren. Pesterijen en chantage, zowel online en offline, zijn het gevolg. Peter Blasic sprak met twee slachtoffers van wraakporno. E?n een dader.
Rocco is een pleger van wraakporno. De 27-jarige Zaandammer had naar eigen zeggen al 5 jaar een degelijke relatie, toen zijn vriendin hem bedroog met een ander. Ik was pislink, stelt Rocco, die de relatie meteen bee?indigde en zijn ex uit huis gooide. Eigenlijk was de kous daarmee af, vervolgt hij. Ik had er nog wel verdriet van, maar probeerde gewoon verder te gaan. Tot ik op een zekere zaterdagavond met mijn maten op stap was in Amsterdam. We waren al flink wezen zuipen, toen ik mijn ex zag staan, zoenend met een andere kerel. Toen knapte er weer iets in me. Ik begon te vloeken en te tieren, maar het kwam niet tot een vechtpartij. Ik kon me nog net beheersen tot ze met een taxi waren verdwenen. Ik ben toen verder blijven drinken en toen ik eind van de avond twee vrienden voor een afzakkertje mee naar huis nam, ging het mis.'
'We hadden het over hoe ze was vreemdgegaan en grapten dat dat niet ongestraft kon blijven. In een vlaag van verstandsverbijstering door alle drank en onder groepsdruk begon ik wraak te nemen. Ik stuurde sexy fotos van mijn ex naar iedereen die ik kende, bekent Rocco. Daar zaten ook veel bekenden van mijn ex bij, want toen ik haar uit huis had geschopt had ze haar adresboekje laten liggen. Op dat moment voelde dat allemaal rechtvaardig.
Maar de volgende ochtend volgde een onaangenaam ontwaken voor Rocco. Nog voor ik goed en wel wakker was, raakte ik in paniek. Ik voelde instinctief dat ik iets slechts gedaan had. Ik had mijn daad van de avond ervoor verkeerd ingeschat. Ik probeerde mezelf ervan te overtuigen dat er wel degelijk rechtvaardigheid in mijn daad zat, maar ik besefte dat ik tegen mezelf aan het liegen was. Ik had een mega schuldgevoel. Het voelde alsof ik haar had verkracht.
Ook Roccos ex was not amused over het versturen van de fotos. Maar, naar Roccos zeggen, sloeg haar aanvankelijke woede al snel om in schuldgevoel. We leven nog steeds in een wereld waar meisjes te horen krijgen dat ze met een reden verkracht worden, zegt Rocco. Ze krijgen te horen dat ze zich te bloot hebben gekleed, dat hun make-up hoerig is, dat ze zich sletterig gedragen. En mijn ex wist zelf ook wel wat ze mij had aangedaan. Ze kreeg het gevoel dat het terecht was dat ik haar te kakken had gezet, maar zo is het natuurlijk niet.
Tussen Rocco en zijn ex is inmiddels alles uitgepraat. Dat komt ook omdat we allebei fout zaten, maar ook omdat we nu beseffen dat e?e?n bepaalde daad niet je hele persoonlijkheid bepaalt. En doordat ik de schuld op me heb genomen, door mijn ex te vertellen dat het fout was wat ik heb gedaan, voelde zij zich niet meer schuldig, stelt Rocco. Je mag de schuld niet bij het slachtoffer leggen. Dat is fout en zo komen de daders er ongestraft vanaf.