WK Atletiek Met het afscheid van Usain en fingers crossed de glorieuze comeback van Dafne.
Al maandenlang kijken wij met amper te verhullen opwinding uit naar het komende WK atletiek in Londen. En dan met name naar de onderdelen die al ten tijde van de Griekse oudheid de mensen op de banken kregen. Want wij zijn mannen van staal, en mannen van staal kun je zelfs midden in de nacht wakker maken voor een moppie kogelslingeren of een robbertje discuswerpen. En breek ons de bek niet open over de steeplechase. Heeft iemand een schone onderbroek? We hebben het wederom niet droog weten te houden. Dit is het moment waarop jij hoort te vragen: Kogels en discussen, echt waar?!? Zodat wij snedig kunnen riposteren: Nee man, fuck die Grieken en hun spelletjes up the ass.
Dit hele WK draait natuurlijk maar om twee mensen. Dafne en Usain. Voor het Jamaicaanse sprintbeest (tigvoudig wereld- en olympisch kampioen) worden de 100 meter sprint en de estafette zijn aller-, allerlaatste kunstjes. Daarna hangt hij zijn spikes aan de wilgen en gaat hij zijn medailles een poetsbeurtje geven.
Voor Schippers is het een ander verhaal. Zij beleefde op het vorige WK, in Peking, haar doorbraak met goud op de 200 meter en zilver op de 100. Toen was ze nog een nieuwkomer, nu is ze een gevestigde naam. En zal ze de smaak van haar wisselvallige Spelen vorig jaar willen wegspoelen. Haar grote rivale Elaine Thompson uit Jamaica zal alleen op de 100 meter in actie komen. Een andere concurrente, Shelly- Ann Fraser-Pryce, is zwanger en gaat helemaal niet naar Londen.