'Het EK vrouwenvoetbal lijkt helemaal nergens op'

Het vrouwenvoetbal heeft dit land in een massapsychose gestort. Toen Aad de Mos het vorige week waagde om kritiek op de Oranje Leeuwinnen te uiten, werd hij door verscheidende journalisten weggezet als een semi-labiele gek, die gewoon zijn grote muil moest houden. Want het Europees kampioenschap is een volksfeest voor het alledaagse volks én de media, die samen de polonaise lopen om het vieren.

Er heerst een eng sfeertje op televisie, in kranten en op internet, waar iedereen met een non-conformistische gedachte over het toernooi digitaal wordt gekielhaald. Maar een afwijkende mening is zeer terecht: we mogen trots zijn dat het toernooi in Nederland wordt georganiseerd, maar het niveau van de wedstrijden is zeer bedroevend.

Ik heb een stuk of acht duels gezien, waarvan twee in het stadion, en de enige conclusie die gerechtvaardigd is: het lijkt helemaal nergens op. Van deugdelijk positiespel is geen sprake, de meeste lange ballen eindigen over de zijlijn, schoten op doel vliegen in de tribunes en als iemand per ongeluk de bal haar kant krijgt opgespeeld, is er 5 seconden om hem aan te nemen, maar dat lukt zelden op een correcte manier.

En nee, stelletje moraalridders, ik zeg hiermee niet dat álle vrouwen niet kunnen voetballen, het valt me alleen op dat vooral de teams op dit toernooi het danig laten afweten. Vorig weekend zag ik de vrouwenploegen van Brazilië en de Verenigde Staten tegen elkaar oefenen, en dat was van een beduidend hoger niveau dan wat we nu in de Nederlandse stadions voorgeschoteld krijgen. Maar wie dat op een fatsoenlijke manier wil communiceren, krijgt de wind van voren, want dan ben je een seksist en fascist.

Onzin. Ik zou willen dat het niveau van onze vrouwen steeg en dat zij ook volle stadions bij elkaar voetbalden. Maar de pers, die nu zo huichelachtig meedoet aan het carnaval, heeft zo dadelijk helemaal geen aandacht meer voor dergelijk voetbal. Dan zijn ze weer braaf wedstrijden uit de eredivisie en Jupiler League aan het analyseren, omdat die competities commercieel gezien nu eenmaal veel meer opleveren. De vrouwen moeten dan weer op achterafveldjes hun wedstrijden afwerken, terwijl hun familie en vrienden toekijken.

Vooral de commercie van de media en sponsoren maakt de hele vertoning rond het EK in eigen land weerzinwekkend. Er wordt ons wijsgemaakt dat het toernooi bruist en sprankelt, maar aan het plein waar ik woon, is vijf keer een fanzone georganiseerd, maar die werd telkens door amper duizend mensen bezocht – verspreid over de hele dag. De wedstrijden van Oranje en de knock-outrondes trekken inderdaad veel televisiepubliek, maar wat daaromheen gebeurt, is totaal niet interessant voor de gemiddelde supporter.

Ik wil maar zeggen: het zal me benieuwen op welke manier vrouwenvoetbal over twee maanden door de NOS, de kranten en verscheidene websites wordt aangeprezen. Al die journalisten die ons nu kunstmatig een volksfeest voorschotelen, hebben dan zeer waarschijnlijk andere prioriteiten. Een wedstrijd als Engeland-Frankrijk trok bijna een miljoen kijkers, omdat NPO1 hem rechtstreeks uitzond. Die aandacht moet er straks ook zijn voor vrouwenvoetbal in clubverband, desnoods alleen in samenvattingen. Dat verdienen die vrouwen.