Een haat-liefdebrief aan een van mijn gevallen helden: Bobby Liebling, de vuilste schoft die de metal ooit heeft voortgebracht.
Fotografie Getty Images
Bobby Liebling was Pentagram's voornaamste aanjager, de man die zijn band bijna vijf decennia in leven wist te houden, hoe kantje boord het vaak ook was. Tegelijk is hij de voornaamste reden dat Pentagram in al die lange jaren amper een stap vooruit wist te komen. Hij was de grootste sta-in-de-weg, het zwaarste blok aan het been, de lul die alles altijd voor iedereen verklootte.
Zo was het al in 1971, toen Liebling samen met drummer Geof OKeefe in Woodbridge, Virginia de band oprichtte. En zo is het in 2017 nog steeds. Pentagram zou deze week namelijk komen spelen in het Patronaat in Haarlem. Zodra ik het nieuws hoorde dat ze naar Nederland kwamen, had ik meteen twee kaartjes gescoord. Ik had beter moeten weten. Kaartjes voor Pentagram koop je op de dag zelf, liefst een kwartier voor ze het podium op moeten. Zodat je zeker weet dat je ze ook daadwerkelijk gaat zien. De band of beter: Bobby Liebling heeft de kwalijke reputatie nogal eens niet op te komen dagen.
Hun optreden in het Patronaat werd gecanceld. Want Bobby zat in de bak. Omdat hij zijn hoogbejaarde moeder in elkaar had geslagen. Zodanig dat de politie aan de deur moest komen. Bobby Liebling, een van mijn muzikale helden, blijkt een misselijk mannetje te zijn. Toch blijf ik zijn platen draaien. Omdat ze zo fucking goed zijn dat ik het een verarming van mijn leven zou vinden om ze in de kliko te flikkeren.