Recensie | 2 sterren voor het album Witness van Katy Perry

Katy Perry - Witness

Incidentele succesverhalen ten spijt, blijft het vaak een deerniswekkend schouwspel om tienersterretjes te zien ploeteren in hun pogingen een ’volwassen’ publiek aan te spreken. Mooiboys Harry Styles en Justin Bieber weten het te flikken en Taylor Swift leverde met 1989 een paar jaar terug zelfs een album af dat je gerust een moderne popklassieker mag noemen.

Aan de drukbevolkte andere kant van de streep staan artiesten als Britney Spears, Christina Aguilera en Avril Lavigne. En nu ook Katy Perry, mogen we na het horen van Witness concluderen. Haar doorbraakplaat Teenage Dream was subliem geënt op de leefwereld van 17-jarige meisjes en met Prism (2013) nam ze diezelfde meisjes aan de hand richting hun eerste stapavondjes in de club.

Op Witness is Katy Perry’s paniek over het verliezen van haar jeugdige aantrekkingskracht bijna hoorbaar. Om een echt volwassen publiek aan te spreken, heeft ze weer net te weinig in haar mars. En het belangrijkste: Witness ontbeert domweg de melodietjes die je niet meer uit je kop krijgt.