‘Kurt Cobain had net zoveel invloed op de muziek als Enrique Iglesias’

Als je een lading hagel door je rotkop jaagt terwijl je een vrouw en een jong kind hebt, dan ben je per definitie een klootzak. Zeker als je bedenkt dat Cobain als redenen van z’n depressie ‘maagpijn’ en ‘een teveel aan roem’ opgaf in z’n afscheidsbrief.

Illustratie Steve Nestorovski

Maagpijn kreeg hij door het eten van chocolade paaseitjes, gefrituurde ossentestikels en met heroïne gevulde matseballen. Dat teveel aan roem viel redelijk mee: zo kende Sjaan Tuttelflank, een eenvoudige huisvrouw uit Zaandam, Kurt Cobain helemaal niet, en vier staalarbeiders in Noord-Korea kenden ’m ook niet, net als Jort Kelder, maar ja, die kent dan ook geen enkele muzikant die ooit een elektrische gitaar in z’n poten heeft gehad.

Kurt Donald Cobain werd geboren op 20 februari 1967 in Aberdeen, Washington, als zoon van Jack Cobain, een slager in een insectenabbatoir, en Lila Cobain-Mcwharton, een vrouw die zo paranoïde was dat ze haar voorkant op haar achterkant had laten tatoeëren en vice versa.

Omdat hij het IQ had van z’n rechterpantoffel wilde Cobain niet deugen voor school en zoals vele dwazen zocht hij het in de muziek. Hij richtte bandjes op met namen als Ted The Fred, Fred The Bet en Bet The Ted en haalde daarmee net zoveel succes als Gerard Joling in een vrouwensauna. Dankzij een of andere bassist en een drummer van dertien in een dozijn werd hij ingelijfd bij het trio Nirvana en het eerste wat ze tijdens de eerste repetitie met z’n allen deden, was zoveel drugs gebruiken dat ze het verschil niet meer kenden tussen hun penis en een half pond vijgen.

Daar zou dus niets van terechtkomen, maar verdomd, na het oerslechte album Bleach kwam het nog oerslechtere album Nevermind uit, waarop helaas een van de oerslechtste singles uit de rockgeschiedenis stond, Smells Like Teen Spirit, met een riffdie gejat was van een blinde accordeonist met een hazenlip uit Eugene, Oregon. Die man kreeg een nieuwe bril als hij betreffende het plagiaat z’n bek zou houden, en hij aanvaardde de deal.

Nirvana werd de favoriete groep van sukkels, mislukkelingen, losers, nitwits, zwartkijkers, eikels met ruitjeshemden, baardapen, suïcidale borderliners en een mokkel genaamd Courtney Love, die zo lelijk was dat zelfs Kurt Cobain haar kon versieren. Ze sloegen iedere dag op elkaars bakkes, bedrogen elkaar bij de beesten af en konden wegens vaginitis en impotentie maar één keer neuken, waar een dochter uit voortkwam.

Dat kon Cobain allemaal geen reet schelen; zolang hij tot de ‘club van 27’ zou gaan behoren door zich op 27-jarige leeftijd naar de verdommenis te knallen, was hij allang blij. Met Kurt Cobain ging een zanger/gitarist heen die net zoveel invloed had op de muziek als Jules de Corte, de zoon van Julio Iglesias en de fluitist van de begeleidingsgroep van De Toppers.

Weg met Cobain!