De hele club wilde seks met Mental Theo (voorpublicatie biografie)

Inmiddels was ik zo van God los dat het me niet meer uitmaakte dat ik thuis op de bank een lief meisje had zitten. Dat ik haar om de haverklap bedroog en haar daarmee ongelooflijk veel pijn deed, ik dacht er niet eens aan. Het enige waar ik voor een optreden aan dacht, was: wie neem ik vanavond mee?

Daarom maakten Ramon en ik altijd eerst even een rondje door de zaal waar we een uurtje later zouden optreden. Om alvast de sfeer te proeven, zeiden we dan, maar stiekem waren we natuurlijk bezig met andere dingen. Om alvast een chick te scoren die we na afloop mee konden nemen naar ons hotel. Je kon daar immers niet vroeg genoeg mee beginnen. Daar was overigens niet veel overredingskracht voor nodig. Ee?n blik, een knikje en het was geregeld. En als ze dat niet begrepen, dan vroegen we het gewoon. ‘Straks backstage?’

Hoeveel ik er op deze manier heb gescoord, weet ik niet. Het was natuurlijk niet zo dat ik dat allemaal keurig in een schriftje bijhield. Maar wie een beetje kan rekenen, die komt een heel eind. Dat kwam ook – en daar verbaas ik me nog steeds over – omdat vrijwel geen enkele meid nee zei. En liepen we, om welke reden dan ook, wel een keer een blauwtje, dan hadden we altijd nog vrouwen op de reservebank zitten. Chickies die we van een eerder optreden kenden en die sowieso wel meegingen. Daarom zaten we eigenlijk nooit zonder. Maar dat was echt puur uit nood, want vaak waren de meiden die we vooraf in de zaal tegenkwamen nog brutaler dan wij. ‘Hoezo straks? Waarom nu niet?’ Want zo was het ook: zo’n meisje ging natuurlijk niet mee om mooie verhalen aan te horen. Of om samen rustig op een bankje naar muziek te luisteren. Die was er maar voor e?e?n ding: seks met Theo.