Generaties groeiden op met De Film van Ome Willem. Totdat hij ermee moest stoppen om plaats te maken voor Peter Jan Rens, die met zijn Grote Meneer Kaktus Show de nieuwe Willem Ruis moest worden. Edwin Rutten (74) blikt terug op wat hij heeft bereikt, maar zonder zichzelf in het centrum van de tijdbalk te plaatsen. De grootste criminelen worden kleine jongetjes als ze tegenover me zitten.
Fotografie Corné van der Stelt
Hoe vaak komt de naam Ome Willem vandaag de dag nog voorbij?
Elke dag. Ik heb een Audi TT met open kap. Laat reed ik er thuis het pad mee af en liet een vrachtwagen voorgaan, toeterde de chauffeur meteen. Hij riep: Hé, joepie de poepie! Ik moet dan zo ongelooflijk lachen. Best gek dat zon vrachtwagenchauffeur me nog herkent. Ik hang toch echt niet elke ochtend met mijn kop in een emmertje botox. Blijkbaar heeft het programma dus toch impact gehad.
Zijn het vaak dat soort types waar je het in eerste instantie niet van verwacht?
Oh, ja! Die vrachtwagenchauffeur was nog niks vergeleken bij een vent die ik ooit in Groningen ontmoette. Ik trad er op met een goede vriend, jazzpianist Lex Jasper. Hij kent de stad goed, waardoor hij het café voor ons drankje na afloop uitkoos. Er zijn op zn minst zes mannen met blaffers in deze zaak, zei hij voordat we naar binnen gingen.
Voor ik het wist, zat ik aan de bar met, wat later bleek, de meest beruchte Groningse crimineel. Ik hoefde echter nergens bang voor te zijn, want bij mij ontdooide hij meteen. Hij vond het namelijk zo leuk om een keertje met Ome Willem te kunnen praten. Die grote bobbel bij de schouder, dat zal die blaffer van hem zijn geweest, deed er niet toe. Hij had het alleen maar over zijn dochtertje Naomi en liet me allemaal fotos van haar zien. De grootste criminelen worden kleine jongetjes als ze tegenover me zitten. Hij kan misschien wel verkeerde dingen hebben gedaan, maar dat kun je nog wel een leuk gesprek met elkaar hebben.