Mishandeld door je vrouw: ‘Ik was bang dat ze me zou vermoorden’

DISCLAIMER: NIEUWE REVU KAN NIET INSTAAN VOOR DE (VEELAL ANONIEME) BRONNEN DIE PETER BLASIC IN ZIJN ARTIKELEN HEEFT GEBRUIKT. DIT ARTIKEL IS DAAROM INGETROKKEN.

.

Duizenden Nederlandse mannen worden mishandeld door hun partner. Het is een van de laatste taboes. Peter Blasic sprak drie mannen die slachtoffer zijn van huiselijk geweld. ‘Als ze dronken was – en dat was ze eigenlijk altijd – werd ze een beest. Ze gebruikte hamers, messen of een knuppel als wapen.’

Illustratie Hein de Kort

Roger (38) leerde zijn partner kennen via een datingsite. De dertiger uit Bergen op Zoom had er een lange relatie op zitten die sneuvelde vanwege het uitblijven van kinderen, en probeerde op het internet een nieuwe levenspartner te vinden. Maar wat als sprookje begon, zou al snel op een nachtmerrie uitlopen.

Dat gelukzalige gevoel van Roger zou spoedig verdwijnen. Zijn nieuwe liefje bleek aan borderline te lijden. ‘Een zwaar geval van borderline,’ stelt Roger. Waar ze aanvankelijk bijzonder leek, bleek al snel dat ze een buitengewoon grote behoefte aan aandacht had. Roger: ‘Aanvankelijk dacht ik dat ze me gewoon heel erg miste als ik niet bij haar was. Dat het komt omdat ze zoveel van me houdt. Maar in werkelijkheid moest ze gewoon altijd aandacht hebben. Kreeg ze die onvoldoende van mij, dan zocht ze die bij andere mannen. Ze begon ook te klagen over allerlei kwaaltjes. Dan eens hoofdpijn, dan buikpijn, dan weer gewrichtsklachten. Daar was ik dan altijd de oorzaak van. Was ik te lang van huis, had ze last van haar gewrichten. Dan moest ik snel komen om haar te helpen met klusjes. Kwam ik niet naast haar op de bank zitten, kreeg ze hoofdpijn. Maakte ik haar per ongeluk wakker als ik me in bed omdraaide, dan kreeg ik zomaar een klap. Helemaal erg was het als ik met een vrouwelijke collega samen moest werken. Dan bestond ik opeens dagen lang niet meer voor haar. Of ik kreeg weer klappen uit het niets.’

Desondanks was niet alles kommer en kwel voor Roger. ‘Met vlagen waren er rustige dagen, waarin we het gewoon leuk hadden. Dat deed me goed, deed ons goed. Mensen om ons heen zagen ons dan ook gewoon als een gelukkig stel en ondanks de moeilijke tijden waren we toch gek op elkaar en besloten we te trouwen. Dat bleek een kapitale vergissing. Vanaf dat moment had ze het gevoel dat ik haar bezit was. En alles wat ik deed was fout en wekte haar woede. Uiteindelijk durfde ik ’s nachts niet meer naast haar te liggen, uit angst dat ze me zou kunnen vermoorden.

Lees het hele artikel op Blendle.