Het was een rare zaterdag. s Ochtends aan het ontbijt vanwege het artikel in de Volkskrant over de zorgvuldig opgebouwde gokschulden van Patrick Kluivert (en waarom me dat niet verbaasde), s middags omdat de voltallige trainersstaf van Purmersteijn onder 14, drie volwassenen sterk, zich uitputte in verwensingen aan het adres van de naar eer en geweten vlaggende grensrechter van de tegenpartij. Die achtereenvolgens voor lul, kale klootzak en mongool werd uitgemaakt. Uit dat kut-Bloemendaal werd er nog fijntjes aan toegevoegd, terwijl ik al mn hele leven lang in Haarlem woon. Je zal aan dit soort eencelligen je kind maar toevertrouwen op de zaterdagmiddag.
Fotografie ANP
Maar toen moest het echte dieptepunt nog komen. Die volgde op zaterdagavond, het eerste kwartier van Bulgarije-Nederland. Volgens de analytici van dienst een wedstrijd die in 0-2, dan wel 0-3 zou eindigen, een potje kortom, dat zelfs al zou je het zou willen niet verloren kon worden.
Dan hadden we dus buiten de heren Blind sr., De Ligt, Zoet, Strootman, Klaassen en nog zo wat hapsnurkers gerekend. Hans van Breukelen, de technisch directeur van de KNVB, besloot na afloop wijselijk genoeg om de haasjes waarmee debutanten worden geëerd op zak te houden, maar ondertussen was er één persoon wel het haasje. Het wordt nog weleens onderschat in de wereld van de superegos en het grote geld, maar soms voelen spelers zich niet te beroerd om zich uit te sloven voor de coach.
Daar bleek in het geval-Blind dus geen sprake van. Nog nooit begon een Nederlands elftal zo futloos en ongeïnspireerd aan een interland als Oranje tegen de nummer 71 van de FIFA-ranking. Om je dood te schamen. Dat Blind zich na het debacle nog een halve dag bondscoach mocht noemen, was al een mirakel op zich. Wat moet je dan doen om in aanmerking te komen voor oneervol ontslag? Thuis verliezen van Luxemburg? Na afgelopen zaterdag sluit ik niks meer uit, zelfs niet onder bondscoach Frank de Boer. En we moeten nog uit naar Purmersteijn, slik.