‘Omtzigt bleef beschaafd, een term die zijn opponenten niet eens kunnen spellen’

Beste Willem Engel, terwijl jij na een vliegreis zonder mondkapje vakantie viert, rukten jouw aanhangers op naar het hart van onze democratie, het Binnenhof. Die democratie, door jouw achterban ook wel ‘dictatuur’ genoemd omdat onze premier immers met regelmaat gif in de thee van Lodewijk Asscher en Geert Wilders laat gieten, telt honderdvijftig Kamerleden, die over het algemeen (helaas al jaren op diezelfde Wilders na) in alle vrijheid kunnen rondlopen tussen het volk dat ze vertegenwoordigen, vandaar ook de naam ‘volksvertegenwoordiger’ – ik leg het je voor de zekerheid nog maar even uit.

Ik zag wat filmpjes van die aanhangers van je, in uiterlijk en verscheidenheid een wonderlijke mix, maar in gedrag dan weer tamelijk uniform: middelvingers naar passanten – want niet aan het protesteren, dus volgens de wappienorm van QAnon allemaal satanistische pedofielen. En natuurlijk schelden op de ME. En vervolgens janken wanneer die uiteindelijk ingrijpt. Want de Nederlandse gelegenheidsanarchist, boos op ieder gezag dat zijn intens egoïstische interpretatie van ‘vrijheid’ (alles doen waar je zin in hebt, ja toch, niet dan) inperkt, is ten diepste een huilstruik.

Toen kwam een filmpje langs dat me lang zal bijblijven en veel duidelijk maakte. Enkele van die aanhangers van jou kwamen Kamerlid Pieter Omtzigt van het CDA tegen. Die had al een rare week, want volgens zijn eigen partij had zijn eigen vrouw bij de lijsttrekkersverkiezing op zijn concurrent gestemd. Maar het kon nog raarder. Opeens werd Omtzigt omsingeld door enkele Engelianen, en werd zijn weg versperd. Recht tegenover hem stond een gast zonder afstand en zonder mondkapje in zijn gezicht te blaffen, op hoge en opgewonden toon. Omtzigt gaf aan dat hij het niet prettig vond dat de man zo dicht bij hem stond, waarop die nog harder ging schreeuwen wat hij zelf allemaal wel niet prettig vond. Het was een beeld dat alles samenvatte. Daar stond een Kamerlid, befaamd en gevreesd om zijn enorme dossierkennis, dag en nacht in touw (samen met Renske Leijten) voor rechtvaardigheid voor de slachtoffers van de toeslagenaffaire, en die werd geïntimideerd en tegen zijn zin aangeraakt door onder meer iemand met een glas bier in zijn hand. De meest letterlijk denkbare uitbeelding van het uitgeschreeuwde gelijk van de borreltafel. Omtzigt bleef beschaafd, een term die zijn opponenten niet eens zouden kunnen spellen.

Jouw videoboodschap aan je achterban, na deze actiedag: ‘Ik ben trots op jullie.’ Je strengste vermaning: ‘Kijk of het lukt het zo min mogelijk te laten escaleren.’ Kijk maar. Zou mooi zijn als het lukt. En anders niet, natuurlijk. Moreel leiderschap volgens Willem Engel.

Beste Willem, laat je tuig met hun poten van onze volksvertegenwoordigers afblijven.