Leon Verdonschot

‘Je blijft roepen dat je alleen maar vragen stelt, wat ten onrechte interesse in de antwoorden suggereert’

Open brief van columnist Leon Verdonschot aan - jawel - Willem Engel van Viruswaarheid.

Leon Verdonschot

De laatste jaren heb ik me vaak afgevraagd: wat voor type mensen is dat, het type dat ambulancebroeders belemmert in hun werk, dat ze uitscheldt en zelfs bedreigt?

Eindelijk heb ik het antwoord. Het type: geschifte dansleraar met messiascomplex.

In de week waarin het land zich schrap zet voor een tweede golf, waarin we alvast onze handen kunnen invetten om ze dadelijk, bij gebrek aan structurele beloning voor die sector, weer stuk te klappen voor de zorg, is er één man die doelbewust probeert zijn paranoïde wereldbeeld, waarin extreemrechtse QAnon-echo’s, flarden FVD-opportunisme en anti-vaccinatiewaanzin strijden om voorrang op de rede en wetenschap, in de spaken te laten rijden van de preventie.

Het was de week waarin jij een stel nuttige idioten naar voren schoof, verzameld in een debiel van een hashtag: #ikdoenietmeermee. Veel van de opgetrommelde rappers en dj’s verlieten al snel het Engeliaanse gesticht weer stiekem via de nooduitgang, een 21-jarig meisje mocht de publieke klappen opvangen. Misleid en ideologisch misbruikt door een sekteleider, die altijd maar blijft roepen dat hij alleen maar vragen stelt, wat ten onrechte interesse in de antwoorden suggereert. Toen een verslaggever van Powned de door jou tot krankzinnigheid be-influencete influencer ook alleen maar wat vragen wilde stellen, kreeg hij een berichtje van je. ‘Niet meer doen, dit is een officiële waarschuwing.’

Niet meer doen – of wat dan? Ga je dan verslaggevers in elkaar dansen? Je hijgerige advocaat op ze afsturen? Die term ‘officieel’ ook; de ingebeelde importantie spat ervan af. Officieel, want namens het Ministerie van Waanzin?

Sowieso is je taalgebruik illustratief voor wat gewoonweg de ploertigheid van je persoonlijkheid lijkt te zijn. Je gaf je achterban ‘even een doe-opdracht tussendoor’: je vermeldde het telefoonnummer van een woonzorgcentrum in Goirle, dat na corona-besmettingen een paar dagen dichtging. En dat mag niet, want corona is een leugen, want Bill Gates, et cetera. Je volgelingen hielden zich aan hun opdracht: ze belden en mailden naar het verzorgingstehuis, en scholden de medewerkers verrot, bedreigden ze en wensten ze dood.

Ik probeerde me dat voor te stellen: een medewerker van een zorgcentrum, ooit voor dit vak gekozen om andere mensen te helpen, die nietsvermoedend de telefoon opneemt, en dan krijgt te horen dat ze dood moet. Van iemand die daartoe werd opgehitst door een engnek, die natuurlijk zijn handen in onschuld kan wassen, want dat was niet letterlijk zijn doe-opdracht.

Er is de komende tijd zoveel werk te verrichten, zoveel zelfdiscipline te betrachten, er zijn zoveel offers te brengen door zieken, werknemers, ondernemers, zelfstandigen. Zoals er ook kritische kanttekeningen zijn te plaatsen bij onderdelen van het kabinetsbeleid – en dat gebeurt dan ook, door parlementariërs, door onderzoeksjournalisten, door programma’s als Zondag met Lubach. En het is allemaal al lastig genoeg om dat met z’n allen te volbrengen zónder dat daar een volksmenner met een gevaarlijke, antidemocratische agenda doorheen staat te saboteren, te manipuleren en op te ruien.

Volgens onderzoek leidt dansen tot verbinding en een gelukzalig gevoel. Dat zijn de enige wetenschappelijke conclusies waar jij me ooit aan hebt doen twijfelen.

Column
  • ProShots