‘Het prikje dat we straks krijgen, is geen vaccin’

Op de splitsing van twee kleine straatjes in de Rotterdamse volksbuurt Overschie, ver buiten het drukke stadsleven, wappert het spandoek van DA Dance Studio pal boven de ingang van het hoofdkwartier van Willem Engel. Vlak onder die studionaam pronkt ook het mobiele telefoonnummer van ’s lands bekendste coronacriticus onbescheiden op zijn voorgevel. ‘Zoals je ziet, kies ik voor de frontal approach,’ zegt Engel als hij zijn voordeur voor ons opengooit. Via de smalle trappengang van het huis, direct naast zijn dansstudio, belanden we in de gedeelde keuken. De leider van actiegroep Viruswaarheid deelt een woning met enkele jong volwassen dames, die hij normaliter wegwijs maakt in de Braziliaanse zouk en aanverwante exotische danssoorten.

Aantrekkelijk vrouwelijk schoon, veelal in strakke sportleggings, passeert af en aan het kamertje van waaruit Engel al sinds medio maart een verwoede oorlog coördineert tegen zijn eigen overheid. Een jonge blondine, sportief gekleed, tikt driftig op haar telefoon, terwijl Engel ons voorziet van koffie. Met de hogere missie van haar dansleraar houdt de leerlinge zich niet zo bezig. ‘Ik ben ondersteunend lid van Viruswaarheid, haha.’ Gelukkig voor haar wordt er hier gewoon vrolijk doorgedanst. ‘Mijn dansschool is gewoon open, zonder beperkingen,’ haalt Engel zijn schouders op. ‘Naar Peppie en Kokkie (Mark Rutte en Hugo de Jonge, red.) luister ik niet, die zwetsen maar wat in de rondte. Laat ze maar komen. Om 17.00 uur geef ik gewoon weer lekker een danslesje.’

Op z’n positiefst ben ik een verwarde man en op z’n negatiefst een terrorist, als we de kranten en de bladen moeten geloven

Op de grote keukentafel draait de laptop van Engel al negen maanden overuren. Zelf staat de activist minstens zo lang op standje ‘aan’. ‘Ik slaap heel weinig.’ Ping. Alweer een berichtje dat zijn directe aandacht opeist. Nog geen drie minuten zijn we bij Engel thuis en al 21 keer ontvangt hij een melding op zijn telefoon en pc. ‘Ik zit in vijftig WhatsAppgroepen,’ verzucht de drukste actievoerder van Nederland. ‘Het is amper bij te houden.’

We nemen plaats aan zijn tafel voor het interview. ‘Ik ontvang dagelijks duizenden berichten in mijn persoonlijke inbox. Dat is nog los van Viruswaarheid, waarvoor een heel team de inkomende berichten bijhoudt.’ Hij oogt vermoeid. ‘Om eerlijk te zijn, kan ik niet wachten totdat dit hele gebeuren weer voorbij is. Maar dat zal nog wel even duren, ben ik bang.’

Huisjesmelker

Willem Engel (1977), die opgroeide in Rotterdam, is de zoon van de beruchte huisjesmelker Cees Engel, tevens voormalig eigenaar van de al even beruchte camping Fort Oranje. Die kampeerplaats werd drie jaar geleden ontmanteld na jarenlange misstanden en geweldsincidenten. Zijn jongste zoon danste er destijds onbekommerd op los in diens Overschiese studio, na tien jaar daarvoor zijn promotieonderzoek als biofarmaceutisch wetenschapper te hebben afgebroken. ‘Ik ging op wereldreis om te dansen, op te treden en workshops te geven,’ blikt Engel terug op zijn carrièreswitch. ‘Dat vond ik zo’n geweldig leven. Om te promoveren als wetenschapper hoefde ik nog maar een paar kleine veranderingen te maken in mijn proefschrift, maar ik wilde per se mijn eigen dansschool starten.’

Met zijn soepele heupen bouwde Engel in relatief korte tijd een indrukwekkend klantenbestand op, aan wie hij sinds 2010 lesgeeft in allerlei dansstijlen. De passie voor dans is minstens zo vurig onder zijn leerlingen als wij Engel moeten geloven. ‘Velen van ons beschouwen dansen als levensstijl. Drie keer per week dansen we de hele avond lang. Maar wij organiseren ook grote feesten, intensieve weekenden, bootcamps, dansvakanties, noem maar op. Mijn leven was werkelijk fantastisch.’

Tot begin 2020 dus. Als de eerste coronaverschijnselen in februari ons land binnensluipen, voelt Engel, net als de rest van Nederland, dat er een serieuze dreiging in de lucht hangt. ‘Ik was op bezoek bij mijn zus in Bergamo, toen het daar losbarstte,’ vertelt de dansleraar. ‘In de Italiaanse lockdown vloog ik weer weg, om een week later ook de Spaanse lockdown te verlaten om medio maart in de Nederlandse lockdown te belanden. Van drie lockdowns schrik je, dus sloot ik de deuren van mijn dansschool, nog voordat de overheid dat opriep. Het risico om heel ziek te worden liep ik zelf niet echt, dacht ik, maar ik wilde anderen niet besmetten. Ik hield afstand van mijn ouders, toch al in de zeventig, en hield me, net als iedereen, keurig aan de regels. Ik wist nog weinig van het virus, was vooral bezig met dansen. Pas toen er na drie weken geen verlichtende maatregelen kwamen vanuit de overheid, terwijl de cijfers al heel duidelijk afvlakten, begon het aan mij te knagen.’

Gevoed door een kritische houding richting de machthebbers – ingegoten met de paplepel door vader Cees – het gemis van zijn zinderende dansleven en een groeiende frustratie jegens de verregaande maatregelen, verdiepte Engel zich in het coronabeleid van Mark Rutte en Hugo de Jonge. Naar eigen zeggen ontdekte hij ‘hele domme fouten’. ‘Neem nou het vlieg verkeer. Waarom hebben zij dat niet direct stilgelegd? Dat zou een van de weinige maatregelen geweest zijn die wél nut gehad zouden hebben. Wat een sukkels, dacht ik al in maart. Hoe kon het al zo ver komen? Waarom is er niet eerder geanticipeerd? Kennelijk lopen die twee gewoon te slapen. Dat maakte me boos. Rutte verneukt alles wat hij in zijn handen heeft. Zijn coronabeleid berust op crappy science.’

Toen zijn eigen dansfestival eind april ook niet mocht doorgaan, was bij de gedesillusioneerde dansinstructeur de maat vol. ‘Toen wij eind april in lockdown bleven, besefte ik: dit gaat niet meer over een virus. Dit heeft een ander politiek doel. Eerst de overvolle ic’s, daarna de besmettingen onder controle krijgen, daarna het reproductiegetal omlaag krijgen; telkens werd een andere reden verzonnen als doel van al die bizarre maatregelen. Voor mij een duidelijk teken dat er iets niet helemaal pluis is. Dus ging ik op zoek naar manieren om die regels te omzeilen. Op Facebook deelde ik een soort zelfgeschreven stappenplan, voor als je handhavers van de noodverordening op je pad krijgt. Niet escaleren, wel filmen en foto’s nemen. Die post kreeg veel bijval. Heel veel mensen voelden, net als ik, dat er iets niet klopte. Zo ben ik langzaamaan steeds meer leiding gaan geven. Maar een leider wil ik mijzelf nog steeds niet noemen. Dan zou ik net zo slecht zijn als de veroorzakers van deze crisis. Nee, ik ben een woordvoerder.’

Heldenstatus

Samen met Jeroen Pols, de jurist van Engels broer, richtte Engel de actiegroep Viruswaanzin op. Tienduizenden volgers op Facebook, honderden zielsverwanten op demonstraties en zelfs een handjevol BN’ers schaarden zich achter de man met de dreadlocks. Zijn uiting van onvrede in de praatstoel van Café Weltschmerz, het YouTube-kanaal voor ‘andersdenkenden’, niet zelden gecategoriseerd als complot-tv, leverde Engel eind mei een heldenstatus op onder de groeiende groep mopperaars die verregaande moeite kent met de anderhalvemetersamenleving. Dankzij spraakmakende mediastunts – denk aan #ikdoenietmeermee, bedreigende telefoontjes naar verpleeghuizen en het ongewenst knuffelen van PowNews-presentator Dennis Schouten – geniet de naam Willem Engel inmiddels meer roem als Willem Holleeder, Willem van Oranje en Willem Wever bij elkaar. De status van BN’er doet hem echter helemaal niets, stelt hij onbewogen aan zijn keukentafel. Heel goed komt hij er dan ook zelden vanaf als zijn naam of die van Viruswaarheid weer eens de krantenkoppen haalt. ‘Op z’n positiefst ben ik een verwarde man en op z’n negatiefst een terrorist, als we de kranten en de bladen moeten geloven. Journalisten zitten vast in hun eigen blinde vlek van de waarheid. Gisteren kopte RTV Rijnmond mij als de rattenvanger van Hamelen, maar dan in coronaland. Dat geeft toch een heel gekleurd beeld van mij? Dat doen de media dus constant. Maar als ik hier in Rotterdam-Noord over straat loop, herken ik daar helemaal niets van terug. Integendeel, ik ervaar in het dagelijkse leven juist een soort heldenstatus. Buschauffeurs toeteren als ze me zien, voorbijgangers steken altijd hun duimpje omhoog, zo van: ga zo door!

Tegen de media voert Engel een minstens zo felle strijd als tegen de politieke elite. Hij haalt, zichtbaar geïrriteerd, een uitzending van Jinek aan, waarin columnist Özcan Akyol de Viruswaarheid-frontman typeerde als moderne sekteleider. ‘Dat was een strategisch media-offensief tegen mij en Viruswaarheid. Tegen Akyol loopt momenteel een rechtszaak. Hij is gewoon te ver gegaan. In zijn columns beging hij smaad en laster en bij Jinek ging hij nog verder. Zijn uitspraken zette aan tot haat en geweld. Dat is strafbaar, dus doen wij aangifte. Hij heeft zijn doel bereikt, overigens. Kort na die uitzending gooide een verwarde man mijn ruit in, hier beneden. Nu moet ik beveiligers inhuren als ik ga demonstreren, een flinke inperking van mijn vrijheid.

Demoniseren en ridiculiseren doen onze tegenstanders wel vaker. Ik vermoed dat zo’n Akyol als columnist goed betaald krijgt om Willem Engel eens even flink kapot te schrijven. Maar bij elke nieuwe aanval van de media, denk ik juist: ga vooral zo door. Laat ze hun kuil maar verder graven. Wij verkeren in een informatie-oorlog. Onze grootste rechtszaak, die tegen de media, daar kijken wij het meest naar uit. Er komen nog duizenden rechtszaken aan. De komende twintig jaar ben ik hier nog wel mee bezig. Er komt nog wel een soort Neurenberg-tribunaal waarin duizenden mensen zullen moeten voorkomen, dat weet ik zeker. Denk aan Bill Gates, Marion Koopmans, dat soort types. Of zij uiteindelijk zullen worden gestraft voor hun leugens, maakt mij niet eens zoveel uit. Zolang we deze gekte maar stoppen.’

Leugens

Een schokkend nieuwsbericht, eerder deze week in het AD: ‘Voor de eerste keer sinds de pandemie betreurde de VS meer dan drieduizend coronadoden in een etmaal. De John Hopkins-universiteit registreert inmiddels 200.000 besmettingen per dag. Aanstaande president Joe Biden voorspelt een extra 250.000 doden in de feestmaand alleen al. Het hoofd van het Centrum voor Ziektepreventie, Robert Redfield, bestempelt de situatie als: “De moeilijkste tijd ooit in de geschiedenis van de volksgezondheid in de geschiedenis van dit land.”’ Leugens, pareert de dansgoeroe met de karakteristieke dreadlocks, zonder met zijn ogen te knipperen. Sterker nog: als het aan Engel ligt, zou Nederland het voorbeeld moeten volgen van het omstreden coronabeleid van Trump. ‘Die cijfers mag je met een flinke korrel zout nemen. In die landen wordt volop gefraudeerd met de corona- cijfers. Amerikaanse ziekenhuizen krijgen een enorme financiële beloning als zij “C19” op hun formuliertjes als doodsoorzaak noteren. Een patiënt aan de beademing? 20.000 euro, kassa! De controle die op dit soort wanpraktijken zou moeten plaatsvinden, is net zo corrupt.’

Er komt nog wel een soort Neurenberg-tribunaal waarbij duizenden mensen zullen moeten voorkomen, dat weet ik zeker. Denk aan Bill Gates, Marion Koopmans, dat soort types

Dat niet alleen Nederland, maar nagenoeg elk land over de hele wereld strenge maatregelen treft om het virus in te dammen en de plank daarmee, volgens de theorieën van Engel, volledig misslaat, is volgens de dansende activist geen toeval. ‘Er bestaat een wereldwijd conglomeraat tussen Big Pharma (de farmaceutische industrie), Big Tech (de internetgiganten), Big Energy (grote energiebedrijven), Big Media (de mainstream media), de banken en de politieke, supranationale instellingen. Samen hebben zij de touwtjes in handen en bepalen hoe onze overheden hun beslissingen maken.’

De boodschap van Viruswaarheid in een notendop: corona is helemaal niet erg. ‘Het is een griep,’ relativeert Engel de ruim anderhalf miljoen dodelijke slachtoffers die het WHO tot dusver registreerde. ‘Alle cijfers laten dat zien. Als je dat nog steeds niet doorhebt, vraag ik me af of het wel goed met je gaat. Moet je dan niet eens onderhand naar de psycholoog?’

Net zo stellig is Engel over leugenachtige overheden met duistere bedoelingen. ‘De overheid is zo overduidelijk aan het liegen. De coronamaatregelen zijn absurd en druisen tegen elk cijfer in. Vaccindeals worden in het geheim gesloten. We bevinden ons in een hele gevaarlijke setting. Er is geen noemenswaardige oversterfte, slechts een verplaatsing van sterfte. Mensen die overlijden aan longontstekingen, hartinfarcten en ouderdom noemen wij nu covid-19.’

Dwars ingaan tegen de nieuwsberichten en de experts lijkt inmiddels een sport voor Engel. ‘Onze ziekenhuizen zijn niet overspoeld in maart en ook nu niet. Er is geen gevaar geweest voor de volksgezondheid. De paniek bij de artsen in het voorjaar voor vollere ziekenhuizen was onterecht. Een typisch geval van georkestreerde chaos. Ja, ziekenhuizen waren misschien wel gestrest en verward, maar alleen omdat de overheid steeds weer hun beleid veranderde. Steeds weer de regeltjes veranderde om ons verward en bang te houden. Dan weer wat loslaten, dan weer een beetje aantrekken. Psychologische oorlogsvoering heet dat. Alsof ze een grote vis proberen binnen te halen. Dit is één groot, psychologisch experiment van de overheid, waarin rechten van burgers tijdelijk worden opzijgeschoven. Dat zou alleen mogen in het geval van een ramp, zoals een overstroming of een orkaan. En dan voor maximaal drie weken. Dat dit nu al negen maanden gebeurt, kan niet anders worden omschreven dan als een regelrechte machtsgreep. Dat wij dat zomaar slikken, is te bizar voor woorden. Een avondklok instellen, geen drie zoenen meer, geen horeca, maximaal één seksuele partner, dat heeft allemaal niks te maken met het virus. Dat is pure gedragsverandering en vrijheidsinperking. En het werkt, want we zijn allemaal bang voor de dood, eenzaamheid en de schaamte dat we ons niet aan de regels houden.’

Overtuigingskracht

Toch meent Engel dat slechts een relatief klein deel van zijn landgenoten zich nog aan alle regels houdt. ‘Ik denk dat zo’n 30 procent van de Nederlanders gehoorzaam het overheidsbeleid volgt. Een derde van Nederland is ambtenaar, dat is geen toeval (exacte, officiële cijfers zijn hier niet over bekend, al schommelt het aantal feitelijke ambtenaren al jaren rond de één miljoen, flink lager dan een derde van Nederland dus, red.). Deze mensen zullen niet snel een probleem willen maken van de aanpak van hun eigen werkgever. Als je baan en veiligheid op het spel staan, ben je bereid om heel veel onzin te slikken.’

Aan de andere kant van het spectrum bevinden zich de fanatieke coronacritici, de aanhangers van Viruswaarheid, volgens Engel een even grote groep. ‘Onze achterban bestaat uit zo’n 30.000 mensen in een heel diffuus en verspreid netwerk en dat groeit hard. Dat er zoveel mensen naar mij luisteren, zie ik als een grote verantwoordelijkheid. Ik bezit een bepaalde overtuigingskracht, die, denk ik, vooral gebaseerd is op vertrouwen en kunde. Onze volgers lopen niet blindelings achter ons aan, maar ze verspreiden onze boodschap. Onlangs schreef ik een documentje over de PCR-test en waarom deze van tafel moet. Dat werd grootschalig gedeeld, nu is het trending topic op Twitter. Onze lijn wordt door steeds meer soortgelijke groepen opgepakt. Onze bondgenoten beseffen langzaamaan dat protesteren belangrijk is, maar rechtszaken voeren nog veel belangrijker.’

Dat dit nu al negen maanden gebeurt, kan niet anders worden omschreven dan als een regelrechte machtsgreep

Hoewel Engel vooral bekend werd als het gezicht van de vele demonstraties tegen het coronabeleid beschouwt hij die momenten slechts als bijzaak. ‘De demonstraties zijn onze teamuitjes. Dat doen wij vooral om zichtbaar te blijven.’ Rechtszaken aanspannen geldt als de grote kernactiviteit van Viruswaarheid. Al zeven keer sleepte Engel de autoriteiten voor de rechter. Op de vraag hoeveel van die rechtszaken hij er won, hoeft Engel niet lang na te denken. ‘Nul.’ Maar dat geeft niet, stelt de veertiger met dreadlocks kalmpjes. ‘Zolang wij maar druk uitoefenen op de politiek. Wij zien tijdens onze rechtszaken steeds vaker dat onze tegenstanders, mensen die het overheidsbeleid steunen, aan het twijfelen raken. De virologen en politici die wij voor de rechter slepen, lopen toch enig risico en vegen daarom eerst hun straatje schoon. Dat is onze winst. Dat wij ineens rechtszaken gaan winnen, verwacht ik overigens niet. Ik heb bar weinig vertrouwen in onze politieke rechtsstaat. We zijn een corrupt land.’

Rechters kregen in de afgelopen acht maanden al een heel scala aan coronagerelateerde thema’s op zich afgevuurd door Engel en zijn team. Het blokkeren van de aanstaande vaccinatiecampagne heeft de hoogste prioriteit. ‘Het prikje dat wij straks krijgen, is helemaal geen vaccin. Dat is pure gentherapie. Het zal waarschijnlijk je vruchtbaarheid aantasten en andere negatieve effecten hebben op het lichaam.’

Ook zaken als mondkapjesplicht en de PCR-test staan hoog op de Viruswaarheid-agenda. ‘Die dingen zijn een grove schending van de mensenrechten. Er bestaat geen enkel bewijs dat een mondkapje ook maar enig nut heeft.’ Een snelle zoektocht op de term ‘mondkapje’ levert een stortvloed aan wetenschappelijke bevindingen die het belang van het veelbesproken stukje stof juist aankaarten. Wederom leugens, protesteert Engel. ‘Begrijp het nou: het RIVM liegt over alles: mondkapjes, het IFR-getal (het percentage van de mensen die besmet zijn met het virus en er aan zijn overleden, red.), de vaccins, de validatie van de PCR-test, immuniteitsrapporten, noem maar op.’

Systeemrot

Dat het lang kan duren voordat Engel enig noemenswaardig resultaat behaalt, realiseert hij zich goed. ‘Deze crisis duurt nog zeker drie jaar. Ons oude leven krijgen we sowieso nooit meer terug. We hebben te maken met een gigantische systeemrot. Alle instituten van geld, kennis en macht zijn compleet gecorrumpeerd. Alles in de media, bankwereld, politieke wereld en bedrijfsleven moet worden afgebroken en opnieuw opgebouwd. Dat is een hele klus, die wij niet in een paar jaar kunnen oplossen. Daar gaat een generatie overheen. Er moet veel veranderen. Kennis en waarheid is gemonopoliseerd. Dat is gevaarlijk. Waarom hebben wij bijvoorbeeld geen anti-RIVM? Dat er überhaupt censuur kan plaatsvinden, is onacceptabel.’ Engel schuwt extreme en vergezochte theorieën niet, maar van de term ‘complotdenker’ wil hij niks weten. ‘Wij worden er vaak van beschuldigd sekte-achtige complotdenkers te zijn. Daar heb ik juist helemaal niks mee.

Sommige mensen gaat helemaal los op de Georgia Guidestones, een manifest waarin wordt gevreesd dat een geheim genootschap 90 procent van de wereldbevolking zal uitroeien. Dat vind ik een vrij extreme complotgedachte. Sterker nog, ik word helemaal gek van zulke types. “Kijk, hij draagt rode schoenen, dus hij zal wel een kinderverkrachter zijn of wat dan ook.” Aan de andere kant van het spectrum vind je onze tegenpartij, de overheid en diens gehoorzame volgelingen, de deugers, de vaccinologist. Mensen die blijven roepen hoe erg corona is, dat we hier alleen met een vaccin uitkomen en hoe belangrijk mondkapjes wel niet zijn. Dat vind ik net zo extreme complotgedachten. Met Viruswaarheid bevinden wij ons ergens tussen die twee extremen in. Wij zijn op zoek naar de waarheid.’ Ondanks alle commotie beweert Engel een bloedeloze strijd te blijven voeren. Hoelang hij dat nog volhoudt, blijft de vraag. ‘Ik roep nooit op tot geweld. Ik wil juist de dialoog aangaan. Ik roep onze volgers op om zich binnen de kaders van de wet te verzetten. Daarmee kies ik bewust de moeilijke route, want wij zouden natuurlijk ook kunnen gaan rellen. Maar ja, kijk wat er laatst in Parijs gebeurde. Bank in de fik gestoken, zestig agenten gewond. Dat wil je niet.’

Vergis je niet: er komen burgeroorlogen aan

De toon van Engel wordt grimmiger. ‘Maar vergis je niet: er komen burgeroorlogen aan.’ Waarschuwend wijst hij ons op de bloederige moordpartij op de gebroeders De Witt uit de 17de eeuw, waarbij vingers, tenen, oren, neuzen, lippen, tongen en handen van regerende politici werden afgesneden door boze tegenstanders. ‘Denk niet dat zoiets zich niet zou kunnen herhalen in Nederland. We zijn dan wel een laffe maatschappij, maar we kunnen zeer gewelddadig worden in belangrijke kantelmomenten. Kijk naar de NSB’ers, die als dolle mina’s kaalgeschoren te kakken werden gezet na de oorlog. We zijn een wraakzuchtig volkje, juist omdat wij niet moedig zijn en die opgekropte emoties heel lang binnenhouden. Op een gegeven moment gaat dat ontploffen.’