James Worthy

‘Iedereen gaat er financieel op achteruit, maar onze koning krijgt een loonsverhoging van 5 procent’

Columnist James Worthy ziet dat de hedendaagse maatschappij, van de buurvrouw tot de koning, welbeschouwd van oplichting aan elkaar hangt.

James Worthy

Vorige week kreeg ik een appje van een ex-vriendin. Ze vroeg of ze 500 euro van me kon lenen en zei dat ze het zo snel mogelijk terug zou betalen. Natuurlijk zag ik de opmerkelijke spelfouten in haar berichtjes, maar dat is nou eenmaal wat geldnood met mensen doet. Ik ben ook weleens blut geweest. Als je de huur niet kunt betalen, ligt het kofschip ergens op de zeebodem. Als je kind jarig is en je hebt geen geld voor een mooi cadeau, is schrijfvaardigheid niet de vaardigheid die je uit de brand kan helpen.

Ik pinde het bedrag en liep door de regen naar haar huis toe. ‘Wat doe jij hier?’ vroeg ze. Ik zei dat ik het geld bij me had. ‘Welk geld? Ik heb geen geld nodig. Ik ga hartstikke lekker.’

Toen kwamen we er allebei achter dat ze gehackt was. Ze werd boos op me toen ik haar de berichtjes liet lezen.

‘Jij kent me, James. Ik zou nooit ff in plaats van even schrijven. Ik ben een vrouw van veertig, geen Monster Energy drinkende portiekpuber. Kom op, hoe dom kun je zijn?’

Mensen die in de vindingrijkheid van oplichters trappen, voelen zich vaak ezelachtig, maar ik voelde me niet dom. Ik wilde een vriendin helpen en was eigenlijk best een beetje trots op mezelf. Dat ik, een cynische, bittere veertiger met een hart vol karnemelk, de donkere wolken boven de appberichtjes niet had gezien. Misschien was ik naïef geweest, maar dat vond ik niet erg. Naïviteit is als je gelooft in de dingen die er eigenlijk gewoon zouden moeten zijn.

Een paar dagen later werd ik door mijn moeder gebeld. Ze was ergens over aan het twijfelen. ‘Vind jij dat ik het naambordje naast mijn voordeur moet veranderen? De naam van je vader staat er nog op. De overbuurvrouw, die ook een weduwe is, zei dat ik het gewoon zo moet laten. Vanwege de inbrekers. Die schijnen dus eerder bij weduwes en alleenstaande vrouwen aan te bellen. Vaak in het uniform van een energiebedrijf.’

Ik wist niet wat ik moest zeggen. De hoofdstedelijke oplichters hadden er een nieuw slachtoffer bij, omdat mijn vader naar de hemel is geëmigreerd. Alle goedgelovigheid die ik een paar dagen eerder nog had gevoeld, zonk naar de zeebodem.

Sindsdien zie ik dat de hedendaagse maatschappij welbeschouwd van oplichting aan elkaar hangt. Mijn buurvrouw verkoopt haar kapotte wasmachine op Marktplaats en zegt dat het apparaat zo goed als nieuw is. Politici bouwen tronen van leugens en misleiding en pissen vanuit hun ivoren torentjes op de mensen die dit land draaiende houden. Tieners verkopen oregano aan toeristen en zeggen dat het wiet is. Iedereen gaat er volgend jaar financieel flink op achteruit, maar onze koning en koningin krijgen een loonsverhoging van 5 procent, omdat we haar een keer hebben zien huilen en hem een keer in Coevorden hebben zien zaklopen op Koningsdag.

Haha! Het zijn net mensen. Laten we morgen allemaal 500 euro pinnen. Vergeet het kofschip, onze koning heeft ff een nieuwe catamaran nodig.

Column
  • ProShots