‘Het leedvermaak bewijst dat links niet heeft geleerd van Trump’

Afgelopen week schreef ik alhier dat ik de oranje aartsnarcist ga missen. Omdat hij de eeuwige remise doorbrak. Het speelveld opschudde.

Afgelopen week kwam daar een tweede sentiment bij: een diepgevoelde walging van het zelfgenoegzame leedvermaak van schijnheilig links, dat de zege van Biden unaniem als een terugkeer naar ‘het normaal’ beschouwt, niet als een tijdelijke optie uit vele smaken. Holy cringefest Batman, wat veracht ik die schijnheiligheid, uit naam van de eigen machtspositie, waarmee een alternatieve realiteit wordt opgedrongen waarin de islam voor vrede staat, het klimaat onze grootste uitdaging, en de burgerbijbel is geschreven in de vrome taal van het fatsoen. Alles wat afwijkt, iedereen die zich daartegen keert, kan verkettering verwachten.

Zoals Donald Trump, die vier jaar lang dagelijks in accuzuur werd gedompeld door mensen die zichzelf als fatsoenlijk alternatief profileren. Híj, de man die vrijelijk beschimpt en bescheten werd en in respons hooguit af en toe ‘fake news media!’ riep, was de ware fascist. Niet zij.

Trump was echt niet de held die we wilden, maar wel de clown die we nodig hadden, Met ‘we’ bedoel ik mensen die, zoals ik, immer smachten naar meer scherpte en minder status quo. In ieder afzonderlijk debat en vooral tegen de beklemmende groepsdruk van het morele midden. Trump gaf de underdog een stem, maar toont zich in verlies een piepkuiken dat het sentiment probeert te winnen, hoewel de stemmen in een andere richting gingen. Ach, een staatsman was hij nooit.

Maar zijn Trumps leugens erger dan die van degenen die zichzelf als instituten van de rede beschouwen, zoals de Democraten daar, de middenpartijen hier en de mainstream media aan beide zijden plachten te pretenderen? De gevestigden mochten vier jaar over de outsider liegen dat de Russen hem aan de macht hebben geholpen. Diezelfde elite kraait nu victorie en bevrijding vanwege een staatsseniel van 78 die drie keer over z’n eigen woorden struikelen van z’n laatste rustplaats verwijderd is. Sleepy Joe, de viriele verlosser, gaat zelfs het klimaat redden – diverse media probeerden het echt te suggereren.

Trump gaf de gevestigde orde een dreun in het gezicht. Hij toonde de kleren van de keizer. Bewees dat je met onafhankelijkheid en onverzettelijkheid onder het juk van de groepsdruk uit kunt komen. Het was allemaal niet fraai, vaak plat en domweg lelijk, maar het was nodig. En nu is het voorbij en het leedvermaak bewijst dat links geen enkele les geleerd heeft. Vier jaar Trump was te kort om hen rock bottom te laten raken. We gaan niet alleen terug naar de eeuwige remise van het politieke schaakspel. We verdwijnen weer onder de grauwe, verstikkende deken van de tirannie van Ons Soort Mensen. Want voor heel veel mensen werkt groepsdruk heel bevrijdend.