‘Ik vond het veel zwaarder om te stoppen met gokken dan met roken of snuiven’

Een paar jaar geleden schreef ik in een krant over mijn gokverslaving. Over hoe veel zwaarder ik het vond om met gokken te stoppen dan met nicotine of cocaïne. En dat vind ik nog steeds.

In de periode dat mijn debuut uitkwam, zat ik flink aan de drugs. Het was een roerige tijd. Het boek ging over liefdesverdriet. Het ging over mijn pijn. Het boek was een gigantisch succes. Mijn pijn had me succesvol gemaakt. Dus wilde ik meer pijn. Maar op de momenten dat ik even geen zin meer in pijn had, sms’te ik mijn dealer. We zaten ooit op dezelfde basisschool. Hij was goed in slagbal en ik was goed in dromen.

Nadat hij langs was geweest, snoof ik mezelf op vliegtuigstand. Dan reed ik een tunnel in en was ik onbereikbaar voor de werkelijkheid. Het poeder gaf me geen hoop, maar het liet me kortstondig de wanhoop vergeten. Gokken is wat dat betreft veel gevaarlijker. Het fluistert een oplossing in je oor, maar de oplossing is altijd het probleem en het probleem is altijd de oplossing. Je kijkt naar de ongeopende enveloppen die op tafel liggen en besluit naar het gefluister te luisteren. Op je bankrekening staat nog 200 euro. Je zet 150 euro in op een voetbalwedstrijd. Je maakt jezelf wijs dat dit geen gokken is. Kom op, je weet alles over voetbal. Als je wint, zijn al je problemen opgelost. Je kunt het geld al ruiken. Hoop is speciaal voor jou een uitweg aan het plaveien. Maar je wint niet. Niemand weet alles over voetbal. De komende weken bestaat je avondeten uit pitabroodjes met euroshopperkaas.

Gokken is ook veel gevaarlijker, omdat het overal is. Op televisie zie je een peloton BN’ers op een dorpsplein staan met een cheque die net zo groot is als een bioscoopscherm. Iedereen kan de jackpot winnen en de jackpot staat op 12 miljoen. En dan krijg je een zielig filmpje te zien over zwerfhonden en dat je die helpt als je meespeelt. Je speelt mee.

‘Waarom speel je mee?’ vraagt je vrouw de volgende dag.

‘Omdat ik die arme zwerfhonden wil helpen.’

‘Schat, we hebben een huurachterstand van drie maanden.’

Gokken is levensgevaarlijk, omdat je vandaag de dag ook meteen een excuus meekrijgt van de overheid. Je helpt andere mensen. Je helpt topsporters. Je geeft mensen die onvoldoende middelen en mogelijkheden hebben een steuntje in de rug. Je hebt helemaal geen probleem, want je bent de oplossing.

Ik zie twee buurmannen voor me. De ene buurman heeft alles en de ander heeft niets. De buurman die niets heeft, waagt af en toe een gokje. De buurman die alles heeft, wil de ander helpen. Hij weet dat een deel van het geld wat hij vergokt via een omweg bij de buurman zal eindigen. En ja hoor, drie jaar later ligt er een hotelbon bij hem op de deurmat. Hij gaat een weekendje naar Assen met zijn vrouw. Voor even kan hij zijn problemen vergeten. Op de parkeerplaats van het hotel komen ze de buurman die alles heeft tegen. Ze schrikken van hem.

De buurman heeft niets meer en leeft in zijn Ford Kuga.