Reconstructie: lachend het touw af, zo werden de Van Goghs gestolen

De twee Van Goghs die in 2002 uit het Van Gogh Museum werden gestolen, zijn op 21 maart voor het eerst weer te zien in het Amsterdamse museum. Een reconstructie van een zaak die wereldnieuws werd, helemaal nadat bleek dat de Napolitaanse maffia erbij ­betrokken was. ‘Als ik straks buiten ben, zal ik alles doen om de echte daders te vinden.’

Fotografie ANP

De man met de pet sloop over het dak van het Van Gogh Museum. Zijn kompaan ging achter hem aan. Ze ramden een raampje in met mokers en wurmden zich op de eerste verdieping naar binnen. Ze wisten precies waar ze moesten zijn en rukten Het uitgaan van de Hervormde Kerk te Nuenen en Zeezicht bij Scheveningen met haken en al van de muur. Na drie minuten wurmden ze zich – allebei met een schilderijtje onder hun arm – door het gebroken raam en klommen via een touw aan een vlaggenmast aan de andere kant van het museum terug naar beneden. Na iets meer dan drie minuten waren ze weer beneden. De politie stond volgens plan bij de ladder aan de andere kant. Een van de daders zou later zeggen: ‘Ik ging lachend dat touw af, want ik wist dat de politie aan de verkeerde kant zou staan.’

De politie begon een onderzoek. Bij het touw werden tot hun verrassing een petje en een Nike-muts gevonden. Bij het ingetikte raam lagen twee mokers met een zwartgeverfde steel. In de meldkamer zat een bewaker die op een knop vergat te drukken. Daardoor waren er geen opnames van de roof gemaakt.

Het Van Gogh Museum loofde 100.000 euro uit voor de gouden tip. Volgens Journaal-presentator Philip Freriks verliep de roof ‘met onwaarschijnlijk groot gemak, zo lijkt het’. John Leighton, directeur van het museum, was ervan overtuigd dat de schilderijtjes door de bekendheid van de maker ‘onverkoopbaar’ waren.

De muts en pet werden onderzocht op haren en DNA. Een informant van de politie wees twee mannen aan die de roof volgens hem hadden gepleegd: Octave ‘Okkie’ Durham, een bekende inbreker uit de Amsterdamse Staatsliedenbuurt, en Henk ‘Frenkie’ B. Hun telefoons werden afgetapt. Op 17 februari 2003 spraken Okkie en ­Frenkie over een uitzending van Opsporing Verzocht, waarin de politie om informatie vroeg over de Van Goghs. Op 13 maart 2003 zeiden Okkie en Frenkie tegen elkaar dat ze ‘geen fouten’ moesten maken. Ze hadden veel geld te goed en er werd maar niet betaald. Een van hen zei: ‘Ik word fokking gek, ik begrijp niet waarom die man er zo lang over doet.’

Lees het hele verhaal op Blendle.