Recensie: 3,5 sterren voor Logan met Hugh Jackman

Logan – Hugh Jackman neemt bruut en bloederig afscheid van zijn bekendste creatie.

Soms ben je gewoon te oud voor iets, en als je een beetje verstandig bent dan houd je er mee op. Roger Moore plakte met A View To a Kill minstens één Bond-film te veel aan zijn cv en het werd meteen de minste uit de reeks. Clint Eastwood was verstandiger: in Unforgiven nam hij in 1992 op 62-jarige leeftijd waardig afscheid van de eenzame cowboy, het karakter dat hem beroemd maakte.

Hugh Jackman is nog net geen vijftig, maar ook hij neemt met Logan een dergelijk wijs besluit. Wolverine, de rol die hem in X-Men (2000) naar de status van superster lanceerde, wordt na tien optredens met pensioen gestuurd. En dat gebeurt in stijl met een film die meer dan één parallel heeft met Eastwoods westernzwanezang. Net als Will Munny in die film is Wolverine oud, versleten en moegestreden, de dagen slijtend met de demonen uit zijn verleden zwaar op de schouders. Hetzelfde geldt voor dr. Xavier (Patrick Stewart), maar die weet Wolverine wel zover te krijgen voor de laatste keer de beest uit te hangen. Met het inktzwarte Logan geeft Jackman de brute X-Man het afscheid dat hij verdient: respectvol, wreed en extreem bloederig. Want de bodycount was nog nooit zo hoog.

Logan: 3.5 sterren