Peter Plasman is de lijsttrekker en voorzitter van Niet Stemmers, dat op 15 maart meedoet aan de verkiezingen. Het is beslist geen politieke partij, aldus Plasman. Zijn zonen Rijk en Rits staan op plek twee en drie van de kandidatenlijst, maar laat u zich niet te veel afleiden door dit incestueuze detail.
U kent Plasman wellicht als strafrechtadvocaat. Hij was onder meer de raadsman van Mohammed Bouyeri, de moordenaar van Theo van Gogh. Onlangs was Plasman in het nieuws met de affaire-Patricia Paay; schijnbaar was zijn achternaam reden genoeg om op latenight-tv als expert zijn vooruit plasje over de zaak te doen. Als u Plasman een beetje hebt gevolgd, weet u ook dat hij in 2008 de raadsman was van een kunstenaar die werd verdacht (en vrijgesproken) van het bedreigen van Geert Wilders.
Afgelopen week kwam Plasman weer in het nieuws. Zijn cliënt Faris K. zou als beveiliger van Wilders informatie over zijn werk hebben gelekt, waarna hij werd aangehouden en op non-actief werd gesteld wegens schending van het ambtsgeheim. Een zeer kwalijke zaak. Bijna net zo kwalijk is dat Plasman een verdienmodel om de PVV-leider heeft gebouwd: eerst verdedigt hij iemand die Wilders zou hebben bedreigd, daarna iemand die voor Wilders veiligheid moet zorgen. En nu bestrijdt Plasman Wilders ook buiten de rechtbank om met zijn politieke partij die geen politieke partij is.
Hoe kan het dat een lijsttrekker, een collega van Wilders dus, diens uit de school geklapte beveiliger mag bijstaan? Tijdens de verkiezingscampagne, nota bene! Had Rutte dat ook mogen doen, als hij de juiste papieren had gehad? Of Pechtold? Juridisch mag het vast, maar daar gaat het niet om: moreel is het gewoon hartstikke fout. Hij heeft me al laten weten het niet te zullen doen, maar er is maar één manier waarop Plasman zijn geloofwaardigheid kan redden: hij moet zich terugtrekken uit de verkiezingen.