/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Frevu%2F2%2F2017%2F02%2Foscars-waarom-de-beste-film-hell-or-high-water-niet-gaat-winnen-en-la-la-land-wel.jpg)
Zondag gaat de Academy of Motion Picture Arts and Sciences ons weer vertellen wat afgelopen jaar het beste van het beste was op filmgebied. Het is hoog tijd dat iemand een ferme rotschop geeft tegen die conservatieve bejaardenbunker. Revu's filmrecensent Vincent Hoberg legt uit waarom niet de beste film – Hell or High Water – gaat winnen, maar het ouderwetse Hollywoodspektakel La La Land.
De vooruitblik op de Oscar-uitreiking van komende zondag is interessanter dan ooit. Laten we het eens gaan bekijken als een ouderwetse wedstrijd tussen de partijen Old School Oscar en #Oscarssowhite, want daar kun je dit jaar vrijwel niet om heen. Van de negen genomineerde films worden de hoofdrollen in Hidden Figures vertolkt door zwarte actrices en is er in de cast van zowel Moonlight als Fences geen blanke acteur te bekennen. Van het drietal is Moonlight de beste film en daarom ook de meest terechte kandidaat van het #Oscarssowhite-kamp. Ook het in India gesitueerde Lion en acteur Dev Patel maken kans op een beeldje, maar die kans is klein, zeker als je kijkt naar de andere kant van de lijst.
Daar loert het spook van de ‘klassieke’ Oscarfilm, met als belangrijkste kandidaat La La Land, zo’n beetje de blauwdruk van het soort film waar het gemiddelde Academy-lid met rollator en al van gaat steigeren. Feelgood, nostalgisch, leuke liedjes, fijne acteurs en duidelijk te begrijpen. Dat laatste aspect verlaagt de kansen van Arrival enorm: de zesde genomineerde film, die veel te vaag en ingewikkeld eindigt voor het brein van de stemmers.
Manchester By the Sea valt dan weer meer in het klassieke straatje, al is de film net iets te deprimerend om te winnen. Hacksaw Ridge dan? Mel Gibson’s sterke oorlogsdrama loopt over van geloof, hoop en liefde en dat scoort in de regel altijd goed, maar de vaderlandslievende toon is misschien een tikkie too much in een Amerika waar het ‘America First’ dagelijks uit het Witte Huis schalt. Dat Hell or High Water, de beste film van het stel, niet gaat winnen is puur een geschiedeniswet; outsiders winnen nooit. Of je moet de keer meetellen dat Shakespeare in Love in 1998 het nakijken gaf aan gedoodverfde favoriet Saving Private Ryan, een Oscarsnub van jewelste.
De strijd gaat dus gestreden worden tussen Moonlight en La La Land, en het wordt een fotofinish. Maar als we dan toch aan het filosoferen zijn, is de voorspelling dat de Academy eenmaal in het stemhokje toch gaat kiezen voor de nostalgie en het ouderwetse Hollywoodspektakel van Damien Chazelle’s gezellige musical met Emma Stone en Ryan Gosling. Misschien vanuit de gedachte dat er in het polariserende Amerika van Trump ouderwetse films nodig zijn die je de werkelijkheid even doen vergeten? Of gewoon omdat het conservatieve ouwe lullen blijven?
Lees het hele artikel in Nieuwe Revu 8, of op Blendle.