Wat is dat toch met geradicaliseerde populisten als Geert Wilders en Donald Trump? Elke keer als de instituties binnen een rechtsstaat even niet meewerken, worden ze meteen als stuk weggezet. Volgens Wilders is de Tweede Kamer een nepparlement, Trump noemt de rechter die zijn islamofobe inreisverbod ophief een neprechter. Jaja. Het enige dat nep is, is naast hun haar hun angst voor allochtonen, want alle buitenlanders zijn eng, behalve de twee die ze zelf getrouwd hebben.
Dit soort opportunisme is een stinkend symptoom van de nieuwe politieke correctheid, die over rechts de wereld een stukje lelijker maakt. Hoe radicaler de standpunten, hoe meer likes, hartjes, retweets en applaus je krijgt. Alles om het electoraat te pleasen.
Voordat onze dochter werd geboren, anderhalve week geleden inmiddels, vroeg mijn vrouw zich af of we wel kinderen moesten krijgen. Ze wilde niet dat ons nageslacht zou opgroeien in een tijd van dreigende oorlog, of op zn minst escalatie van het conflict tussen het Westen en de radicale islam. Nu ons dochtertje eenmaal geboren is, vraagt mijn vrouw zich af: moeten we een kind wel laten opgroeien in een tijd waarin een gevaarlijke gek als Trump aan de macht is?
Is de radicale islam een bedreiging voor westerse normen en waarden, en de veiligheid van onze maatschappij? Natuurlijk. Maar dat gevaar komt vanbuiten. In het geval van democratieën als Nederland en de VS komt het vanbinnen, en heet het gevaar geen Mohammed of Anis, maar Geert of Donald. Daar moeten we het mee doen, nepdemocraten.