'Mannen worden mokkende kinderen door de man flu'

Knietje in zijn ballen

De conclusie: ik heb een relatie met een zachtgekookt ei (en ik ben een bitch), is snel getrokken. Wacht even met je oordeel – wat betreft die eerste kwestie dan. Want de keer dat vriendlief op Bali dansend door een plastic ligbed zakte, en zijn been tot op het bot openhaalde, bewijst het tegendeel. Zelfs toen een parasiet een week later kans zag zich in de wond te nestelen (en de plek opengesneden moest worden en dagelijks schoongespoeld met water) gaf hij geen kik. Ik mag daarnaast altijd mijn nieuwe bokstechnieken op hem oefenen, en de knietjes die ik hem af en toe in zijn ballen geef (de meeste per ongeluk, ik ben nogal onhandig) ondergaat hij eveneens als een ‘een echte kerel’. Kreunen dat hij nauwelijks iets voelt – al bewijst zijn ineengekrompen houding het tegendeel. Maar wat de griep betreft. Man oh man, bewaar me, dan vergaat de wereld. Hij is lang niet de enige vent die zo reageert op een virusje. Als ik de vrouwen in mijn omgeving vraag naar hun zieke kerels, beginnen ze spontaan te zuchten en te steunen. Mannen die zwelgen in zelfmedelijden, plotsklaps veranderen in mokkende kinderen, geen vrouw die ik spreek is onbekend met dit verschijnsel. Er is zelfs een naam voor in het leven geroepen: de man flu.

Lachgasballonnen

Is onze ergernis hierover terecht? Of zit er een kern van waarheid in wat mijn vriendje me stelselmatig voor de voeten werpt: dat hij meer lijdt dan ik als we hetzelfde virus onder de leden hebben. Ondenkbaar is dit niet. Sekse kan wel degelijk een rol spelen bij hoe je een ziekte ervaart. Om maar wat te noemen: als een vrouw een hartinfarct heeft, voelt ze geen pijn die uitstraalt naar haar armen of druk op haar borst, bekende symptomen bij mannen. Ik denk terug aan een situatie die zich voordeed in mijn eerdere relatie. Na een heftig weekend, vol lachgasballonnen, hadden we beiden keelpijn. Absoluut geen pretje, vond ook ik. De reactie van mijn ex was buitenproportioneel. Hij (bepaald geen aansteller, normaliter) kermde van de pijn. Zo had ik hem nog nooit gezien. We waren op dat moment in Kaapstad en ik raakte ervan overtuigd dat hij iets ernstigs had opgelopen. Je raadt het al: dat was niet het geval. Mijn mond viel open toen de dokter ons mededeelde dat we állebei keelontsteking hadden – lees: hetzelfde virus. Vanaf dat punt bekeek ik zijn pijntjes met argusogen. Maar wat nou als hij werkelijk meer leed dan ik? Voor het eerst sta ik open voor die mogelijkheid en speur het internet af. Elk jaar wordt er wel een studie gedaan naar deze kwestie. De conclusie komt steeds ongeveer op hetzelfde neer: door een gebrek aan het vrouwelijke hormoon oestrogeen hebben mannen een zwakker immuunsysteem. Oestrogeen zorgt ervoor dat de griep minder agressief is. Het zou dus kunnen dat mannen door gebrek hieraan meer afzien, en dus klagen.

Aaitjes en lieve woorden

Maar niet alle onderzoekers zijn het eens. Volgens Britse wetenschappers is de hele man flu onzin en zeuren dames juist meer bij een griepje. 91 procent van de vrouwelijke respondenten zei zich slecht te voelen bij een verkoudheid, tegenover 66 procent van de mannen. Wellicht is man flu een typisch gevalletje hypocrisie. Wij mogen wel zeiken over kwaaltjes – guilty as charged, zelf ben ik bepaald geen binnenvetter – maar oh wee als jullie ‘stoere mannen’ ineens beginnen te miepen over niet noemenswaardige pijntjes. Psychotherapeute Gladeana Mcmahon stelt dat vrouwen over het algemeen meer over hun gevoelens praten, ziek of niet. Mannen zijn eerder geneigd hun zwaktes te tonen als ze zich niet lekker voelen, waardoor dit gedrag opvalt. De hoogste tijd om mijn leven te beteren, want jullie hebben net zoveel recht op kwetsbaarheid (zo nu en dan) als wij. Bij het eerstvolgende griepje dat mijn vriendje omtovert in een hulpbehoevende kleuter, sta ik in de startblokken met gemberthee, aaitjes en liefkozende woorden. Ik ga alvast oefenen.