/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Frevu%2F2%2F2017%2F01%2Flaila2.png)
De wereld van de betaalde seks is even mysterieus als fascinerend. Vrijwel iedere vrouw die haar lichaam verkoopt, draagt een tragisch verhaal bij zich. Andries de Jong sprak drie dames van plezier die het lachen is vergaan. Hun verhalen over de prostitutie zijn totaal verschillend, maar hebben een soortgelijke sombere achtergrond, in Oost-Europa. ‘Hoe meer ze betalen, hoe eerder ik weer thuis ben.’
Het regent op de Weaze. De vervallen staat van de drie krappe steegjes, de uitstralingsloze besmeurde panden en de afgebladderde houten deuren en kozijnen komen er door de invallende duisternis extra troosteloos uit. En toch zoeken mannen hier troost. Zelfs op deze zondagavond, als we hebben afgesproken met Laila, 22 jaar, geboren in Tsjechië. Daar heet ze Varonika; het staat in het paspoort dat ze ons laat zien. Laila is haar hoerennaam.
Het is voor een zondagavond best druk, zegt Laila. Zeker vijf mannen, waarvan twee met een petje diep over het voorhoofd getrokken en eentje met de kraag van zijn nette spijkerjasje schuldig omhoog gestoken, struinen rond in het pand met trappetjes, ramen, gangetjes en kamers. In deze omgeving in Leeuwarden bieden zes bordelen – met weinig fantasierijke namen als Love & Joy, Eroscentrum, Moulin Rouge en Walhalla – dames aan.
Geen reet aan
Lang niet alle 120 ramen worden opgesierd door wulps bewegende meiden in pikante lingerie, die gewillig naar je wenken als je voorbij loopt. ‘Nog niet eens de helft,’ gokt Laila. Hoe kan dat? Is de markt moeilijk in de hoofdstad van Friesland? ‘Vergeleken met Amsterdam is het hier veel beter,’ zegt Laila stellig. ‘De mensen zijn hier anders. Vriendelijker, netter. In Amsterdam is de concurrentie veel groter en zijn de mannen vaak beledigend en veeleisend. Ik heb op de Wallen een keer een klap op mijn oog gehad omdat ik niet zonder condoom wilde pijpen. Ik doe dat soms wel, maar niet voor vijftig euro, wat daar het standaardtarief is voor pijpen mét condoom en neuken. Ik doe het soms wel voor tachtig. Maar destijds sprak ik nog niet zo goed Engels dat ik dat kon uitleggen. Voor ik het wist, had ik een blauw oog. Natuurlijk zijn er bazen in de buurt die je kunnen helpen en je veiligheid bieden, maar dit soort dingen gebeurt heel snel. Die eikel gaf een stomp en rende de trap af, de deur uit, zonder te betalen. Ik heb drie weken niet gewerkt omdat een blauw, bruin en daarna geel oog niet representatief is. Niemand neukt een hoer met een blauw oog. Ik heb één jaar op de Wallen gewerkt en zit nu drie jaar in Leeuwarden. Hier heb ik zoiets gewelddadigs nog niet meegemaakt. Of dat komt doordat Friezen een andere mentaliteit hebben? Sorry, maar ik heb geen verstand van verschillen in steden, provincies en culturen in Nederland. Het interesseert me ook niet. Ik wil gewoon geld verdienen, sparen en op een gegeven moment teruggaan om een normale baan te zoeken in Tsjechië. Ik ga me echt niet verdiepen in dit land. Ik vind er ook geen reet aan hier.’