/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Frevu%2F2%2F2017%2F01%2Fautoongeluk2.jpg)
De 57-jarige Brabander Martin de B. werd deze zomer veroordeeld omdat hij zijn voormalige vriend en huisgenoot Richard ‘Rico’ Paulissen op gruwelijke wijze doodsloeg met een aluminium pijp. Een reconstructie vanaf de plaats delict en vanuit de rechtszaal.
Op 14 oktober 2015 viel Martins 41-jarige huisgenoot Richard ‘Rico’ Paulissen voorover in de woonkamer, wappie door de GHB. Martin sloeg een aluminium pijp van anderhalve meter vol op Rico’s achterhoofd. Hierna ramde hij nog zeker vier keer op Rico in. Toen Martin klaar was, had hij hem zo bewerkt dat hij nauwelijks kon worden geïdentificeerd.
Wat bezielde Martin de B.? Waarom verloor hij zo zijn zelfbeheersing? Was het doodslag, moord, noodweer exces? Waarom moest Rico dood?
Stofzuigen en schlagers zingen
Martin en Rico belandden in augustus 2012 door een gemeenschappelijke vriendin samen in een gejatte auto. Rico had weer eens gezopen en hij was high. Hij verloor de macht over het stuur. Martin zou na het ongeluk nooit meer de hippie-achtige vrijbuiter zijn die hij ooit was en hij veranderde in een depressieve, ouwelijke man met zo’n hevige koppijn dat hij zich ‘het liefst wilde onthoofden’, vertelde hij zijn huisarts. En de noodlottige botsing had twee jaar later een nog veel gruwelijker gevolg voor Rico.
Ten tijde van het ongeluk in 2012 was Rico weer dakloos en hij vroeg Martin of hij tijdelijk bij hem kon gaan wonen. Martin wilde dat eigenlijk niet, maar hij dacht: ach, een paar weekjes kan geen kwaad en we hebben toch samen dat ongeluk overleefd? Maar een paar weekjes werden een paar maanden en een paar maanden een paar jaar. Martin was Rico’s ‘prooi’, zou hij later zeggen. Hij werd ‘gegijzeld’ in zijn eigen huis.
Eerst leek Martins ongewenste gast nog een positieve invloed op zijn nieuwe huisgenoot te hebben. Martin woonde in 2012 alweer 31 jaar in zijn flatwoning aan de Hameldonk. Hij hield niet zo van schoonmaken en Rico poetste, nam stof af, verschoonde de kattenbak en stofzuigde terwijl hij heel hard Duitse schlagers zong.
Er zaten ook keerzijden aan Rico’s komst. Hij gebruikte GHB op de bank en werd dan zo high dat zijn ogen wegrolden en hij alleen maar ‘Ghhhh, ghhhh’ kon zeggen. Rico was achterdochtig en paranoïde. Er lagen messen en andere wapens in de flatwoning. Zo kon Rico zich beschermen ‘tegen mensen die hem iets wilde aandoen’.
Door extreem drugsgebruik ging Rico zich steeds meer gedragen als een jaloerse minnaar. Martin moest vertellen wat hij aantrok en waar hij naartoe ging, en hij moest vragen wanneer hij mocht douchen. Hij nam zijn post in beslag en eiste de sleutels op. Martin wilde zijn vrijheid terug. Rico bleef.