Herman Brusselmans: 'Niemand zit op Floortje Dessing te wachten'

De onderschatte Belgische schrijver Herman Brusselmans fileert overschatte ­personen uit de ­wereldgeschiedenis. Floortj...

De onderschatte Belgische schrijver Herman Brusselmans fileert overschatte ­personen uit de ­wereldgeschiedenis. Floortje Dessing. Op de raarste ­plaatsen op aarde werd opgelucht adem­gehaald als die troela eindelijk weer haar biezen pakte.

Illustratie Steven Nestorovski

Zij werd te Heemstede geboren op 31 augustus 1970, een totaal nietszeggende datum waarop nul komma nul van betekenis gebeurde. Haar vader, Flurk Dessing, was een verkoper van buitenboordmotoren voor industriële kurkentrekkers, en haar moeder, Toos Dessing-Puddink, hield zich bezig met het africhten van wilde ganzen, teneinde die een baantje te bezorgen als afschrikmiddel voor onuitstaanbare toeschouwertjes in kindercircussen.

Dessing was een onopvallend grietje, dat continu door iedereen werd genegeerd, ook die keer toen ze op de eerste rij in circus Hoeplala de boel onder braakte, en zelfs de wilde ganzen geen aandacht aan haar schonken. Na een vage studie, die alleen door treurwilgen, muurbloemen en mutsen wordt doorlopen, kreeg ze een paar uurtjes per week om bij Veronica Shockradio te presenteren, een flutprogramma dat enkel en alleen shockeerde omdat het gepresenteerd werd door zo’n radio-onvriendelijke nitwit als Dessing.

Als daar maar geen overgang naar de televisie zou van komen. En ja hoor. Dessing verkoos om reisprogramma’s te gaan maken, omdat ze continu weg wilde uit Nederland, waar niemand haar leuk vond of van haar hield. Dus de reisprogramma’s gingen de kijkers van Veronica, en later BNN, en BNN-Vara, en noem maar op, om de oren vliegen. Er was geen plek op de wereld of daar verscheen Floortje Dessing, die iedereen er dan altijd heel gewichtig van wilde overtuigen dat de inboorlingen van net die plek op haar zaten te wachten. Natuurlijk was dat niet zo. Of denk je dat bosjesmannen, broussebewoners, of Zuidpool-Inuit iets kunnen aanvangen met een ietwat lelijk mokkel dat hen in brokkelig Engels of een andere verkrachte taalvorm het hemd van het lijf vraagt? Welnee, er werd op de raarste plaatsen op aarde alleen maar opgelucht ademgehaald als die troela eindelijk weer haar biezen pakte.

Let op, er zijn mensen die Dessing niet lelijk, maar mooi vinden. Nou, in dat geval is ze zo mooi als m’n tante Sonja met haar bult, haar uitgezakte bakkes en de bobbel op haar middenrif, die ze kreeg nadat ze vaginaal een inlegkruisje had ingeslikt, en het naar boven had gezogen, waar het tussen haar maag en haar longen versteende.

Dessing kreeg, je houdt het niet voor mogelijk, verschillende prijzen voor haar sullige reisreportages, onder andere de belachelijke, incestueuze Televizier-Ring, en toen gaf ze, gekleed in een bloemetjesjurk om op te schieten, onder luid applaus van haar hele familie, een zodanig gênante speech dat ik persoonlijk dacht: haal die tuttebel van het podium en stop haar drie dagen in een isolatiecel, zodat ze daar hysterisch kan doen alsof de Televizier-Ring het allerbelangrijkste voorwerp op aarde en op de wereld is. Wat een sufkut.