Het voormalige stadhuis van het Engelse Glastonbury doet jaarlijks dienst als godinnentempel, waar honderden priesteressen in een sfeer vol liefde ronddwalen. Ook mannen zijn welkom. ArnoldJan Scheer bezocht de Goddess Conference, die in het teken stond van het eren van de Lady van Avalon, haar roep en haar schatten. De hoge concentratie esoterie- en new age-winkeltjes in Glastonbury is opvallend. In de hoofdstraat van het stadje, bekend van het muziekfestival, hangt de geur van wierook, muntthee, kruiden en organisch voedsel. In de etalages een grote variëteit aan dromenvangers, kristallen bollen, aromatherapieën, klankschalen, fabelwezens en boeken met titels als The Pagan Soul, Goblin Universe, The Sacred Mushroom en The Womens Encyclopedia of Myths and Secrets. Alles ademt natuurgeloof, sjamanisme, trancereizen, occultisme.
Ik ben in het gebied dat Avalon genoemd wordt, het in de nevelen verborgen eiland, volgens de sage slechts bereikbaar in een magische boot. Na zijn verwondingen rustte koning Arthur er uit. En ontwaakte er om Engeland te redden. Een eiland in een eiland dus.
Opeens moet ik aan de Brexit denken. Britten verschillen van vastelanders, ze zijn veel ontvankelijker voor magie en mysterie. Ze polderen niet alles plat. Ze zijn ook gevoeliger voor zaken als new age, neo-sjamanisme en paganisme. Wicca, het heksengeloof, kwam hier veel eerder terug na de inquisitie. Dit is de wereld van groene bladermannen, Sir Lancelot, draken, goblins, trollen, Beltane, Yule en Shakespeares wandelende wouden. Alice in Wonderland, Harry Potter, Tolkien en Monty Python and the Holy Grail. Stonehenge is dichtbij, Tinker Bell en Peter Pan kunnen elk moment overvliegen.