Beste Ben Cramer,
Daar stond je dan, op het congres van 50Plus. Je moest de congresgangers toezingen, met een tekst op de melodie van Kom Van Dat Dak Af van Peter Koelewijn. Het is het soort klussen voor artiesten dat sommige mensen enigszins minachtend schnabbels noemen. Vaak die artiesten zelf. Ik weet niet wie de tekst had geschreven, maar ik neem aan dezelfde mensen die de speech van Henk Krol in elkaar hadden gedraaid. Merkwaardig is het wel; een partij die zegt ouderen serieus te nemen en daarvoor teksten gebruikt die je nog niet op een vijfjarige met een ontwikkelingsachterstand zou loslaten.
Het congres was toch al een bewogen dag, want een deel van de congresgangers was opgestapt toen bleek dat ze nauwelijks invloed op de kandidatenlijst hadden. Bij partijen van Jan Nagel (en dat zijn er inmiddels best veel) moet het natuurlijk wel gaan zoals Jan Nagel het heeft bedacht. Daar waren sommige ouderen het niet mee eens, en die liepen woedend de zaal uit. Sinds de vorige ouderenpartijen weten we wat iedere medewerker van een bejaardenhuis al jaren weet: geen mensen zo goed in staat in stronteigenwijze ruzies als ouderen.
In beeld zagen we iemand op de eerste rij gierend van het lachen meezingen. Het was Henk Krol. Die heeft alle reden tot lachen: nog geen drie jaar geleden was hij een mislukte ex-politicus, vooral bekend wegens het ontduiken van pensioenpremies. Nu leidt hij een partij tegen jongeren die in de peilingen groter is dan de PvdA en de SP en bijna net zo groot als D66 en het CDA.
Daar stond je, ingehuurd en voor lul gezet door een stel prutsers. Die verbijstering in je ogen was een voorbode. Het is dezelfde verbijstering waarmee wij straks allemaal zullen kijken, als de prutsers aan de macht komen.