Özcan Akyol: ''Iedere Twitterhooligan begint tegenwoordig zijn eigen partij''

Wat ben ik blij dat ik geen bezorgde burger ben. Mijn angsten en zorgen over de maatschappij zouden worden gekaapt door zelfvoldane vrijheidsstrijders die zogenaamd de democratie willen herstellen. Iedere Twitterhooligan begint tegenwoordig zijn eigen partij, teneinde de diepgewortelde aversie van het linkse establishment om te zetten in persoonlijk gewin.

Allemaal strijden ze voor herstel van onze natie, die elk moment uit elkaar kan vallen, door toedoen van progressieve landverraders, maar blijkbaar is dat heilige doel niet genoeg om de handen ineen te slaan – de enige kans op een echte politieke aardverschuiving. Het lijkt wel alsof narcisme zwaarder weegt dan een ideologie. De bezorgde burger is louter een instrument om toegang te krijgen tot het parlement. Ik heb al die nieuwe partijen horen zeggen dat ze minimaal tien zetels gaan halen, een voorspelling die op kwaadaardige volksverlakkerij stoelt, want niemand kan daadwerkelijk zo naïef zijn. Of het is ze allemaal naar hun bolletje gestegen, die mogelijkheid bestaat natuurlijk ook.

Als ik naar de mensen kijk die zich nu in de verkiezingen willen mengen, zie ik vooral een bende deerniswekkende stoethaspels, die alleen een plek op het grote podium hebben gekregen vanwege hun grote mond of scherpe pen, in combinatie met de onalledaagse boodschap. Voor de rest bezitten ze geen noemenswaardig talent. Ik heb medelijden met de bezorgde burger, die veel en veel beter verdient.

Lees de volledige column uit Nieuwe Revu op Blendle.