Onze muziekrecensenten Klaas Knooihuizen en Norbert Pek recenseerden deze week drie albums. De nieuwe platen Leonard Cohen, Kensington en Lady Gaga
LEONARD COHEN - YOU WANT IT DARKER
Enkele oude maestros hebben dit jaar imposante gitzwarte werken afgeleverd. David Bowie kondigde zijn dood aan op Blackstar, Nick Cave bezong het heengaan van zijn zoon. De 82-jarige Leonard Cohen opereert in een soortgelijke stemming.
Im ready, my Lord, zingt hij,flirtend met zijn eigen einde. Nou ja, zingt. Hij praat, fluistert, raspt. Zijn teksten doen je voorover leunen, zijn haast religieuze sfeer legt je stil. De oude Cohen bloeit. Misschien is dit het moment om hem te klonen.
Norbert Pek ? ? ? ?
KENSINGTON - CONTROL
Kensington krijgt als grootste NL-rockband vaak haat over zich heen, maar wie de band met wijlen Kane vergelijkt heeft een ernstige gehoorbeschadiging: de Kensington-heren kunnen wél goede liedjes schrijven. Het is desondanks een verademing dat Kensington met de sound is gaan experimenteren.
Control is hun meest gevarieerde plaat geworden. Er wordt dieper gegraven. We gaan mee als de band de elektronische rand opzoekt en schrikken terug als een geforceerde ballad opduikt.
Norbert Pek ? ? ?
LADY GAGA - JOANNE
Lady Gaga is een van de grootste popsterren van dit millennium, maar waarom eigenlijk? Meer dan een paar collectieve herinneringen (O ja, dit liedje, toen waren we nog verliefd) laat ze ons niet na. Het heeft er alle schijn van dat Joanne zelfs dat ontbeert.
Het is muzikaal even oninteressant en voorspelbaar als altijd, maar dan zonder uitgesproken singles als Poker Face en Born This Way. Muziek als het weerbericht van een land waar je niet bent; het zal wel.
Klaas Knooihuizen ?