DJ Charly Lownoise (56): 'Door je schaduwkanten te belichten, word je wijzer'

Nieuwe Revu ontmoet Charly Lownoise
Waar? In zijn Seashore Studio in Den Haag. Iets genuttigd? De dj zet thee voor zichzelf en de interviewer. Verder nog iets? Wat opviel, was zijn openheid over het contrast tussen zijn succesvolle muziekcarrière en zijn zoektocht naar vervulling. Zijn woorden schoten van vrolijke anekdotes naar diepgaande inzichten, alsof hij met één voet op de dansvloer stond en met de ander in meditatie was. Of het nu ging over de adrenaline van driehonderd optredens per jaar of zijn momenten van introspectie tijdens retraites, Charly Lownoise liet zien dat hij zowel entertainer als filosoof is. 

Op 27 december sta je met Charly Lownoise & Friends in 013 Tilburg, met veel bevriende artiesten zoals Dune, DJ Quicksilver, Darkraver en Outsiders. Je deed dit twee keer eerder in Groningen, waarom nu in Tilburg?
‘De eerste keer was het bijna een undergroundfeest. Om één uur ’s nachts waren we klaar. Dat is te doen. Gaat de rest de stad in om als gekken te zuipen, ben ik moe en ga ik gewoon lekker slapen. De tweede in Groningen sloot ik af met Paul Elstak. Dat was echt fantastisch. Supervet. En toen wilden we de derde doen in Groningen, maar de gemeente werkte niet mee. In Tilburg wel.’

Je hebt een uitgebreide line-up, hoelang draai je er zelf?
‘Het begint om twee uur ’s middags en dan draai ik mee vanaf zes uur. Vanaf dat moment draai ik zes uur lang achter elkaar, samen met de gastartiesten. Ik sluit af met Panic, The Viper en Korsakoff. Echt hard, anderhalf uur lang. Superleuk.’

Maar waar is Mental Theo?
‘Die is op vakantie, op wereldreis.’

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Onlangs kwamen jullie met een nieuwe versie van jullie grootste hit, Wonderful Days Reloaded, bewerkt door Outsiders en Magro. Die plaat komt om de zoveel jaar opnieuw uit in een nieuwe versie. Hoe kwam deze tot stand?  
‘Ik stond op Dance Valley en twee dagen van tevoren kreeg ik van Magro, een blinde vriend van mij, een nieuwe versie van Wonderful Days. Ik draaide die versie en Outsiders was heel enthousiast. Omdat hij vond dat het wel wat harder mocht, maakte hij er een remix van. Theo was daar helemaal gek van. Hij zei: “Het gaat helemaal los op die plaat.”’

Proberen jullie hiermee opnieuw de Top 40 in te komen?
‘Geen idee. Het is hardstyle, ik weet niet of dat lukt. Misschien dat ze hem op Slam FM willen draaien? Ik vind dat ze ballen hebben als ze dat doen. Maar ik heb niet de illusie dat er meer in zit.’ 

Eigenlijk gek waarom er sinds Year Of Summer van Wildstylez geen hardstyle meer gedraaid wordt op de radio. 
‘Vind ik ook. Als je daarmee op Defqon.1 een publiek van 70.000 man trekt, dan moet er toch een markt voor zijn?’

'Toen ik me uitgeleefd had, realiseerde ik me: het is een hele lege wereld. Ik zette een punt achter mijn muziekcarrière, voor een jaar'

Radio en nieuwe muziek blijft soms een lastige combinatie. Dat zal je wel meegemaakt hebben, dat je een plaat had waarvan je dacht: echt iets voor de radio. En dat er vervolgens niets mee gedaan werd.
‘Ja, ik had dat toen de happy hardcore op zijn retour was. Toen ben ik naar Duitsland gegaan onder de naam Starsplash. Met Claus Terhoeven van Cosmic Gate deed ik de productie, maar hij meer dan ik. Maakten we leuke nummertjes. De track Free werd in Maak ’t of Kraak ’t op 538 gemaakt met 96 procent, alleen is ie daarna nooit meer gedraaid in Nederland. Ik vond dat heel raar, want in Duitsland werd het een gouden plaat.’ 

In 2001 kwam je als Charly Lownoise & Mental Theo present Starsplash ook al met een nieuwe versie van Wonderful Days. Daar had je toen veel succes mee in Duitsland, toch?
‘Ja, vier jaar lang deden we het hele Charly en Theo-verhaal in Duitsland en omstreken opnieuw. Dat was een hele bijzondere tijd. Het was happy hardcore, maar dan een stukje langzamer. Op dat moment voelde ik me heel vrij. De druk was van de ketel.’ 

Dat was je wildste periode, toch? Je noemde het eens, naar de Dire Straits-song: ‘Money for nothing and chicks for free’. 
‘Jazeker, toen heb ik me vier jaar lang helemaal uitgeleefd. Zeker in Oost-Duitsland, nou, daar ging het helemaal los.’

Wat zijn de gekste dingen die je uitspookte? 
‘Nou ja, de gekste dingen... In ieder stadje had ik een ander schatje. Tijdens het succes in de jaren negentig niet, toen zat ik in een relatie. Heb ik ook wel dingen gedaan, maar ik kon me niet helemaal uitleven. Rond 2001 was ik vrijgezel, toen heb ik gewoon genoten van het leven.’

Toch noemde je die periode ook oppervlakkig, het maakte niet echt gelukkig.
‘Nee. Toen ik me uitgeleefd had, realiseerde ik me: het is een hele lege wereld. Ik zette een punt achter mijn muziekcarrière, voor een jaar. Ik schreef mijn eerste boek, Autobiografie van een dj. Ik onderzocht mijn drijfveren. Ik riep altijd wel van: “Het gaat niet om geld en seks,” maar daar ging het wel om. Ik moest zien waar mijn mateloosheid in zat.’

Je leerde naar binnen kijken?
‘Licht schijnen op datgene wat onderbelicht is, je schaduwkanten. Door die op te lichten, word je wijzer over jezelf. Dat zorgt voor bewustwording.’

En toch keerde je weer terug naar die ‘lege’ muziekwereld. 
‘Maar naar het begin, zoals ik begon met muziek. Gewoon lekker muziek maken en draaien. Alles wat daar omheen gebeurde, dat interesseerde me eigenlijk niet meer. Kijk, als het draaien routine wordt, zoek je naar allerlei andere dingen om maar bevestiging te krijgen. Voor mij is de bevestiging die ik krijg door het muziek maken en draaien al voldoende. Ik zag in dat de basis goed was.’ 

Nu kun je ergens draaien en daarna gewoon weer naar huis gaan?
‘Ja, ik heb geen behoefte meer aan dat andere. Ik vind het wel heel leuk om te reizen, om in een vliegtuig of de auto te stappen en naar een optreden te gaan. Om daar te genieten en weer naar huis te gaan, of daar te overnachten. Want als het langer dan twee uur rijden is, doe ik dat. Dan pit ik in een B&B met mijn broer, met wie ik altijd samen rij. Na het ontbijt maken we dan een wandelingetje. Dat is gewoon lekker genieten.

Je achternaam is Rollfs of Roelofs, wat is dat eigenlijk voor naam?
‘Het komt uit Gouda. Ik heb dat eens nagetrokken, die naam kwam driehonderd jaar geleden al voor. Het is ontstaan uit verwarring. Was het nou Rollfs of Roelofs? Dus toen hebben ze het maar samengevoegd.’ 

Dus je bent niet van adel of zo?
‘Zeker niet. Als je mijn Haagse accent hoort, zéker niet, haha.’

Heb je eigenlijk kinderen? 
‘Nee, nooit gekregen. Ik heb het met één vriendin geprobeerd, zij was stewardess. Haar eisprong was erg in de war omdat ze veel vloog, door de verschillende tijdzones. Het lukte niet. Na zeven jaar gingen wij uit elkaar. Toen was dat station voor mij gepasseerd.’

Je dacht: het is wel goed zo?

‘Ja, ik vind het prima zo. Ik mis het niet.’

Heb je momenteel een relatie?
‘Ja, met Charline. We hebben een soort stadsrelatie. Zij woont in Rotterdam, ik in Den Haag. De ene keer slapen we bij haar, de andere keer bij mij. We gaan samen op vakantie. Ze is geboren op Bonaire en haar ouders wonen daar nog steeds, daarom gaan we er ieder jaar in januari een maand heen.’

Vervelend...
‘Heel vervelend. Ik draai dan bij Ocean Oasis. Dan loopt het hele eiland uit, of tenminste, alle Nederlanders die van hard houden. Staan we met z’n allen bij de oceaan in het zand te knallen. Supervet.’

Wat vind je de vijf beste platen die je maakte?
‘Op volgorde van één tot vijf zou ik zeggen: Live at London, Wonderful Days, Fluxland als Fluxland, Free als Starsplash en City Streets met Re-Style.’ 

Waarom vind je Live at London de beste?
‘Daarin kwam alles samen. Dat vormde de basis voor alles wat we later deden, zoals de opvolger Wonderful Days, en dat hebben we helemaal uitgemolken met al die latere hits.’

Live at London was zogenaamd live, maar daar kwam natuurlijk geen Londen aan te pas. Het geluid van het publiek was er gewoon bijgeplakt in de studio. 
‘Dat klopt. We draaiden toen heel veel in Schotland, maar in Londen hebben we maar één keer gestaan. Dat kwam omdat onze stijl daar niet echt populair was. Die was gebaseerd op de rave uit Duitsland, met piano’s, strijkers en breakbeats.’

De plaat haalde de Top 40 net niet, hij bleef steken op 2 in de Tipparade. Waar kwamen de vocalen eigenlijk vandaan, het: ‘What’s the word? Cocaine! You got the job’? 
‘Dat weet ik niet eens meer. Geen idee.’

Er heeft zich nooit iemand gemeld die zei: ‘Hé, dat ben ik!’
‘Nee. Het kwam in ieder geval van een rockband, net als het geluid van het publiek.’ 

Jullie werkten nooit met een zangeres als boegbeeld. Het bleven anonieme stemmen. Wie waren het?
‘Ellen Kuiper zong veel van onze tracks in, zoals Stars, Hardcore Feelings en Fantasy World. Your Smile is ingezongen door Jake, een Engelsman die in Nederland woonde. Hij maakte muziek met Ruud van Rijen van Twenty 4 Seven. Wij hebben zijn stem voor die plaat drie halve nootjes opgepitcht.’

Hij had die track ook gemaakt? Want jullie deden niet alles zelf, toch? 
‘Hij hielp met de akkoorden uitzetten, want die waren best ingewikkeld. Etienne Overdijk hielp ons met Stars en de remix van Wonderful Days, maar ook met een paar tracks op het album Charlottenburg. En Marcel van der Zwan en Frank Pechler van Deepack hielpen met het tweede album, om daar een aantal tracks voor te produceren.’

Want het lukt in zo’n periode, als je wordt geleefd, niet om zelf continu tracks te produceren?
‘Nee. Kijk, wij deden twee- tot driehonderd optredens per jaar. Dan kom je thuis en ben je gewoon moe. Je moet bijkomen. Eer je weer in de flow zit van het produceren, gaan daar gewoon een paar dagen overheen. Dan is het mooi als je met een aantal mensen kan werken die je daarbij helpen.’

Paul Elstak lag destijds onder vuur van ‘echte’ hardcore fans. Die vonden hem een verrader. Hadden jullie daar ook last van? 
‘Er waren wel feesten waar we problemen kregen. In de Rijnhal in Arnhem was er een groepje van twintig tot dertig hardcorefreaks, die bekogelden ons met eieren en tomaten. We deden drie nummers, toen stopten we. We moesten echt rennen.’

Heb je dat ooit begrepen?
‘Tja, wat valt er te begrijpen... Ik begrijp tot op zekere hoogte dat zij zich verraden voelden, maar ik maak muziek omdat ik het leuk vind. Iedereen leeft in z’n eigen wereld, zowel je fans als jijzelf.’

Je bent ook zenleraar, wat doe je in de praktijk?
‘Wat ik doe, is dat ik één of twee keer per jaar retraites organiseer in een soort meditatieboerderij. Ik geef daar masterclasses. Dat doe ik ook voor bedrijven, en onlangs gaf ik een seminar op de Chinese ambassade. Voor mij is dat gewoon iets heel simpels. We rennen en vliegen door het leven, maar nemen we ook bewust de tijd om rust te nemen? Vaak niet. Dus dat is wat ik mensen leer. Zo simpel is het.’

'Ik kijk liever de problemen of uitdagingen recht in de bek en ga er vol in, in plaats van dat ik allerlei middelen gebruik om daarvan weg te rennen'

Hoe ziet zo’n masterclass eruit?
‘Ik bereid niks voor. Ik ga zitten en tap uit mijn onderbewuste. Meestal, als ik in die rol kruip, gaat het showtje vanzelf lopen. Net als dat ik draai als dj. Ik mediteer al 26 jaar. Meestal zeg ik tegen de mensen: “Heb je vragen? Stel ze maar.” Dan gaat bij mij dat luik open en vertel ik wat er verteld moet worden. Vervolgens zitten we in stilte en begeleid ik de mensen door een geleide meditatie. Dat duurt een kwartiertje. Dan doen we een loopmeditatie. Ook dat is een vorm van afremmen. Als je op straat loopt, merk je misschien dat je heel erg gespannen bent in de spieren rondom je romp, omdat je geleerd hebt om heel snel te lopen. Nou, dan rem je even af en dat merk je in je buik.’

Het wekte in het begin natuurlijk wel verbazing, ‘de hardcore dj met z’n zengebeuren’. Hoe dat zo?
‘Weet je, als je dertig jaar geleden tegen mij had gezegd: jij gaat later mediteren, dan had ik je voor gek verklaard. Het is hoe het leven loopt.’ 

Was er één bepaald moment in je leven dat alles veranderde?
‘Mijn sabbatical. Toen ik in 2004 besloot om een heel jaar uit de muziekscene te gaan, openden er heel veel deuren. Een vriend belde vlak erna, hij zei: “Ik kan met iemand een huis huren op Ibiza voor twee jaar, met de optie voor nog een jaar, maar de huur is voor mij te hoog. Doe je mee? Dan kunnen we daar 26 weken per jaar zitten.” Ik zei: “Dat is goed. Ik ben er helemaal klaar voor.” Ben ik daar 26 weken per jaar gaan zitten en schreef ik daar een groot deel van mijn boek. Ik genoot er van het leven. Ik was vaker op Ibiza geweest, vooral om te stappen, maar toen leerde ik Ibiza kennen van een andere kant, buiten het hoogseizoen. Ik had er echt een fantastische tijd. Ging veel lezen, fietsen, schrijven en retraites doen. Ben echt helemaal in mezelf gedoken.’

Het was geen reden om daar een huis te kopen? 
‘Nee, ik vond het eigenlijk prima zo. Ik kom er trouwens nog steeds. Eén keer per jaar ga ik een of twee weken naar datzelfde huis toe, want een van de mensen met wie ik dat toen huurde, heeft het wél gekocht. Meestal doen we daar een mannenweek met retraites. Gaan we lekker mediteren, ademsessies doen en genieten.’

Dat is een soort van in, tegenwoordig. Bij Q-dance, de hardstyle partyorganisator, doen ze dat ook. De oprichters begonnen zelfs een eigen meditatiecentrum in Italië. 
‘Ja, Mandali. Ik heb in februari nog een workshop gegeven aan het team van Q-dance en vorige maand begeleidde ik er een zogenaamde Enlightenment Intensive, een effectieve methode voor bewustwording.’

Het verband tussen harddance en spiritualiteit lijkt niet heel erg voor de hand te liggen, of juist wel?
‘Omdat het een wereld is die heel snel is, en waarin er heel veel van je wordt gevraagd, denk ik dat er een balans gecreëerd moet worden. Je kan dat op allerlei manieren doen en ik denk dat dit een manier is.’

Gebruik je daar ook middelen bij, zoals psilocybine of ayahuasca?
‘Nee, maar ayahuasca heb ik wel één keer gedaan. Ik had er hele mooie ervaringen mee, maar het is niet de directe ervaring voor mij. Het is nog steeds een middeltje om tot een ervaring te komen. Ik kijk liever de problemen of uitdagingen recht in de bek en ga er vol in, in plaats dat ik allerlei middelen gebruik om daarvan weg te rennen. Voor mij is de manier om heel diep in mezelf te duiken en daar onder ogen te zien wat er te zien valt. En dan ook daadwerkelijk te zien welke pijn het oproept en daar doorheen gaan. Om niet weg te lopen. Dan moet je echt door de shit, maar dat levert voor mij het meeste op.’

Had je dan zoveel pijn? 
‘Ja. Iedereen heeft pijn. Het zou toch heel gek zijn als je geen pijn hebt? Iedereen heeft trauma’s in het leven opgelopen. Het zou heel gek zijn als je die niet hebt. Dan zweef je door de wereld. Voor mij is het zo dat als ik tegen bepaalde muurtjes aanloop in het leven, als ik niet verder kom, ik weet dat er iets aangekeken moet worden. Een trauma.’ 

Hoe doe je dat?
‘Dan ga ik lekker in hypnose. En niet in traditionele hypnose zoals Rasti Rostelli doet, nee, dan duik ik diep in mezelf en kijk ik echt naar de dingen die ik nog niet heb durven aankijken, of die ik nog niet gezien heb.’

En dan kom je tot bepaalde inzichten?
‘Ja, ook in andere levens. Parallelle levens, vorige levens.’

Hoe zit dat dan?
‘Jij mag het zeggen.’

En wat was je toen, in die parallelle levens?
‘Ik zal het zo zeggen: neem de zon en daaromheen de planeetjes en alles. Dat is maar een van de vele zonnestelsels in onze Melkweg. Met dit in mijn achterhoofd en die verhoudingen, zeg ik: ik weet het niet. Op het moment dat je diep in jezelf duikt en je aan je onderbewuste en je diepere zelf vraagt: wat is er nog meer? En je plaatst je ego, die het denkt te weten, in het midden van de kamer, en je duikt en reist in je hoofd, dan kom je op plekken... Fantastisch. Zonder spul. Wat ik wil zeggen, is dat als je durft te springen van die klif, er een wereld opengaat.’

Dat is een aanbeveling voor de lezers?
‘Ik weet het niet, joh. Ze moeten het allemaal lekker zelf weten. Ik ben niet een of andere goeroe die zegt dat je daarheen moet of dat je zus of zo moet. Voor mij werkt het.’

En Theo, heb je die daarvoor kunnen interesseren?
‘Nee, maar dat wil ik ook niet. Ik heb het er in het begin even met hem over gehad en hij zei: “Als dat goed voor je voelt, moet je dat doen.” Dat is 25 jaar geleden.’

Dat was de laatste keer dat je het ter sprake bracht?
‘Ja. Ik vind dat iedereen moet doen waar hij zich goed bij voelt. Maar als je het vraagt, kan ik dingen aanbevelen.’