Bezorgde burgers? Welnee, psychopaten!

Vorige week overleed Ramzi Mohammad Kaddouri, een vijftienjarige Vlaamse jongen van Marokkaanse afkomst. De tiener had tijdens zijn vakantie een fataal ongeluk met een quad. Toen dit nieuws de Belgische sociale media bereikte, ontstond er een feeststemming op verschillende Facebook-pagina’s, gelardeerd met haatdragende en racistische opmerkingen.

Veel extremisten konden hun vreugde niet onderdrukken en slingerden teksten als ‘sinds wanneer is een geitenneuker een Vlaming?’ en ‘weer één minder’ de wereld in, vaak niet eens verborgen achter een pseudoniem – wat nog niet zo lang geleden een gepaste gewoonte was.

Er worden online met de week ethische grenzen overschreden. Ik heb daar zelf als columnist ook last van: een onschuldig fotootje van mijn dochter (nog geen zes maanden oud) op Twitter levert al een reeks van weerzinwekkende berichten op van mensen die overduidelijk een psychisch mankement hebben. Het zijn patiënten in het wild. Zo bestaan er ook gasten die mij al drie jaar hardnekkig stalken door elke week een paar tweets of een blog aan me te besteden, zonder dat ik daar ooit aandacht aan heb geschonken. De enige remedie is negeren.

Maar op de redactie van de Belgische krant De Morgen vonden ze wegkijken niet langer een optie. Ze maakten een zwarte voorpagina, met daaronder alle haatdragende reacties. De dood van Ramzi Mohammad Kaddouri bracht andermaal in kaart hoe onverdraagzaam en ziek een deel van onze samenleving is. Moedig van de journalisten dat ze een landelijke discussie wilden ontketenen – een glashelder punt werd gemaakt, maar tegelijkertijd is dit gebaar onvoldoende voor definitieve verandering. De gekte groeit.

Lees ook: Welkom Mensenrechtenschender

De digitale racisten, lasteraars en stalkers kapen momenteel het internet met hun chronische frustraties die ze dagelijks ongehinderd op anderen mogen botvieren. Het zijn niet alleen prominenten die hier hinder van ondervinden, maar indirect worden veel politieke en maatschappelijke debatten bepaald door het grimmige geluid van een bende losgeslagen krankzinnigen, van wie wordt beweerd dat ze bezorgde burgers zouden zijn.

Dat is natuurlijk onzin. Deze psychopaten zijn de grootste mislukkingen van onze maatschappij. Dankzij internet hebben ze plotseling een stem in debatten. En hun virtuele onverzoenlijkheid is onveranderlijk. Ze lijken uit op vernietiging. En het is nieuw, daarom hebben de meeste beleidsmakers totaal geen idee van hoe ze hiermee moeten omgaan.

Vaak worden misstanden op internet gebagatelliseerd, onderbouwd met de stelling dat het te veel mankracht kost om al die gekken op te sporen, terwijl er minstens zoveel problemen in de echte wereld zijn. Het punt is alleen: internet wordt steeds meer de echte wereld.

We moeten online wangedrag consequent gaan bestraffen. Het kan toch niet zo zijn dat een of andere loser uit de provincie, compleet met persoonlijkheidsstoornis en drankprobleem, elke dag weer het leven van andere mensen kan verzieken met virtuele monddiarree? Waarom mag een dergelijk figuur me eigenlijk straffeloos op Facebook met de dood bedreigen? In een kroeg zou die persoon dat waarschijnlijk niet eens durven. Mocht dat wel het geval zijn, dan kon ik hem direct bij de politie aangeven. En waarom spoort de politie de mensen niet op die stelselmatig het internet besmeuren met vreemdelingenhaat, homofobie en lynchfantasieën?

In aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen zouden verschillende politieke partijen eens met elkaar om de tafel moeten gaan zitten om over dit probleem te praten. Misschien is het wel tijd voor een digitaal opsporingsapparaat dat ervoor zorgt dat iedere radicaal, links of rechts, tijdig wordt bestraft voor zijn onwettelijke uitingen. Want door het allemaal oogluikend toe te staan, zien we dat er in alle geledingen van de maatschappij in glijdende schaal een normvervaging ontstaat, richting barbaarsheid en totale destabilisatie.

Özcan Akyol