'Klimaatdrammers bewijzen de goede zaak een slechte dienst'

Ik begin klimaatcritici steeds beter te begrijpen. Vooropgesteld: ik ben 100 procent Team Klimaat. Van mij kunnen de klimaatmaatregelen niet ver genoeg gaan, en dat mag best wat kosten. 1000 miljard, zoals Baudet wil doen geloven? Als het maar zo weinig is: meteen doen. Alles om de planeet te redden.

Maar. Vorige week raakte ik tijdens een etentje verzeild in een discussie met twee, laat ik het maar gewoon benoemen, klimaatdrammers. Aanleiding was Greta Thunbergs VN-speech. Ik vind het zielig dat een 16-jarig meisje met asperger zo voor de klimaatkar gespannen wordt. Het gaat duidelijk niet goed met haar, en iemand in haar omgeving zou moeten ingrijpen. Dat was tegen het zere been van mijn tafelgenoten, die de minderjarige klimaatmessias adoreren.

We kwamen op de Amazone, ‘de longen van de aarde’. Op mijn tegenwerping dat die mythe allang ontkracht is en dat je de discussie zuiver moet houden door je aan de feiten te houden, werd gezegd: het is zó erg wat daar gebeurt, dat feiten niet belangrijk zijn. Let wel: dit zijn mensen die er schande van spreken als Trump weer eens onzin uitkraamt.

Zelfde gesprek, ander voorbeeld. Elektrische auto’s waar ‘zero emission’ achterop staat vind ik misleidend, want maar 15 procent van alle elektriciteit die in Nederland wordt gebruikt is groen. Zo’n Tesla rijdt dus vooral dankzij kolencentrales. Hoezo, geen uitstoot? Daar gaat het niet om, aldus mijn disgenoten, wel om de stip op de horizon – wat heb je eraan om steeds op de feiten te wijzen?

En dan hebben we het nog niet gehad over de toon van het gesprek – laten we die maar geagiteerd noemen. Klimaatdrammers bewijzen de goede zaak een slechte dienst door met hoge toon feitenvrije onzin uit te kramen. Een van de drammers had overigens wel heerlijk gekookt – op gas, maar toch.