'Een moskee die lawaai maakt past niet in een vrije samenleving als de onze'

‘Amsterdam is een tolerante stad, toch?’ De imam van de Blauwe Moskee wijst de westerse samenleving, die zo vrij is geweest om de belijding van zijn sprookjesverhaal ook hier te faciliteren, provocerend op haar vrije inborst. De moskee in Nieuw-West wil de gebedsoproep met luidsprekers versterken, zodat deze azan door gans Sloterdijk schalt.

Is Amsterdam geen tolerante stad dan? Nee, natuurlijk niet, althans niet als het gaat om het veroorzaken van geluidsoverlast. Niemand zit te wachten op nog meer herrie. 

Waar ik me altijd over heb verbaasd, is dat geloofshuizen bij wet lawaai mogen maken. De kerkklok op zondagochtend, de moskee op vrijdagmiddag... Waar is dat voor nodig? Koop een horloge. Ik vind lawaai van ieder geloofshuis – van de Westertoren tot de Blauwe Moskee, gelijke monniken, gelijke kappen – onnodig.

Geloof is een privézaak die geen plek in het openbare leven behoeft. Ik wil niet geconfronteerd worden welke religie dan ook, en al helemaal niet als die religie lawaai maakt. Ook niet als alleen de tijd gemeld wordt. Ik heb een horloge, dus als ik wil weten hoe laat het is, kijk ik wel naar mijn pols.

Kijk, ik begrijp best dat mensen zeggen dat een kerkklok bij ‘onze’ cultuur hoort en een azan niet. Want hoe je het ook wendt of keert, voor veel westerlingen heeft ‘allahu akbar’, waar zo’n oproep mee begint, een negatieve connotatie. De connotatie van terreur.

Bij kerkklokken geldt dat niet; ik heb althans nog nooit een religieuze white supremacist ‘elf uur!’ horen roepen voordat ie een aanslag pleegt. Maar ja, die monniken met hun kappen hè... Kappen dus, met die herrie. En ja, dus ook de Westertoren.