De oplossing van veel problemen

Beste Harry Mens,

U behoort tot het zeer selecte gezelschap mensen van wie ik ieder interview lees, terwijl ik verder geen affiniteit met hun werk heb. Dat gezelschap bestaat eigenlijk uit slechts twee mensen: Noel Gallagher en u. Met die platen van Gallagher na Oasis kan ik niks, maar elk interview met hem verslind ik, want Gallagher is een van de vermakelijkste mensen van Groot-Brittannië. En u van Nederland.

Naar uw programma Business Class kijk ik niet, ondanks het cultwaardig hoge TellSell-gehalte ervan. Maar met interviews met u is dat anders. Dat komt door de merkwaardige aard ervan: u maakt altijd eerst een paar even nuchtere als verstandige opmerkingen, meestal over de staat van het land. Dat deed u toen u als enige man met een ‘lijntje met Pim’ gewoon hardop zei wat wij allemaal al meenden te zien: dat je die LPF-politici bij een valletparking nog niet de sleutel van je auto zou durven te overhandigen, laat staan het bestuur van je land.

Lees ook: Witte haat was nog nooit zo lelijk

En afgelopen zaterdag zei u in de Volkskrant dat een kwart van Nederland steeds achter iemand anders aan loopt. Dan Fortuyn, dan weer Verdonk, dan weer Samsom. Uw oordeel over die mensen: “Zo labiel als de pest.”Maar vervolgens komt er altijd in die interviews een moment waarop ik heel hard moet lachen. Dat is altijd hetzélfde moment, namelijk dat waarop u de oplossing aanreikt. De oplossingen van grote problemen die u voorstelt hebben namelijk altijd iets bijzonders gemeen: uzelf. Als je het Harry Mens vraagt, is de oplossing van veel problemen: Harry Mens.

In de Volkskrant ging u mee in de tamelijk populaire opvatting dat Nederland een sterke man nodig heeft. ‘Een sociale, nette Poetin.’ Ik vond het een grappige formulering, in het rijtje van ‘Een bescheiden, zelfrelativerende Erdogan’ en ‘een humanistische, menslievende Assad’.

Veel mensen verlangen naar een sterke man, al is het maar op sommige momenten. Ik heb het zelf ook. De volgende vraag is dan natuurlijk hoe die sterke man er in het ideale geval uitziet. Zelf kom ik gek genoeg altijd uit op een kale Limburger die columns schrijft in de Nieuwe Revu. Dat is tegelijk het beste argument tegen de sterke man: het is vrijwel altijd een kloon van degene die erom verzoekt.

U heeft er ook in praktisch opzicht tamelijk concrete ideeën over: u moet premier worden. Voor zes jaar. In de tussentijd mag u niet worden afgezet. “Dat is de enige manier.”

Effectief, maar ook wat omslachtig: waarom überhaupt nog verkiezingen houden? Ik bedoel: een kwart van ons bestaat uit labiele mensen, voor je het weet lopen we weer achter iemand anders aan en houden we u alleen maar van het werk. En u heeft het al druk zat: u opent in augustus uw eigen crematorium. Bij u krijgen de mensen alle tijd om lang te praten tijdens de crematie, als ze maar betalen. Het lijkt dus eigenlijk op uw tv-programma, maar dan met doden.

Gelukkig ben ik geen complotdenker, anders zou ik het maar verdacht vinden: net op het moment dat u hardop zegt best de leiding van het land over te willen nemen, blijkt dat de Harry Mens-ovens in gebruik worden genomen.

Trump wordt de nieuwe president van de Verenigde Staten, voorspelt u, en u noemt het een goed idee. Net als premier Mens. Eigenlijk maar één ding houdt u tegen, stelt u: uw verstand. Goed zo. En geloof me: anders óns verstand wel.

Leon Verdonschot