Filmrecensie: The Nice Guys

Ryan Gosling heeft de grootste lol in krankjorume film noir parodie.

Een jonge tiener kijkt ’s nachts thuis verlekkerd naar een naakte pornoster in een tijdschrift als plots een auto dwars door de huiskamer rijdt met daarin… de pornoster die kort daarop het loodje legt. Bam! Welkom in de geschifte wereld van Shane Black’s The Nice Guys, waarin twee tegenpolen noodgedwongen moeten samenwerken om een ingewikkelde verdwijningszaak op te lossen. Dat wil zeggen… als privédetective Holland March (Ryan Gosling) en wandelende sloopkogel Jack Healey (Russell Crowe) elkaar niet eerst de hersens inslaan.

Lees ook: Filmrecensie: Eye in the Sky

Regisseur Black schreef eerder Lethal Weapon en The Last Boy Scout en grijpt hier – soms wat te gemakzuchtig – terug naar eenzelfde luidruchtige mix van actie en humor, ditmaal gesitueerd in het Los Angeles van de jaren zeventig. De sleetse plekken in de formule worden vooral tegen het einde zichtbaar, maar The Nice Guys heeft dat dan al ruimschoots gecompenseerd met een fiks aantal geslaagde grappen en knipogen naar de compleet ondoorgrondelijke film noirs waar Humphrey Bogart ooit in grossierde. Vooral Gosling is hier geweldig op dreef als constant dronken kluns die met meer geluk dan wijsheid zijn zaken oplost.

Tekst: Vincent Hoberg

? ? ? ?

Trailer

https://www.youtube.com/watch?v=WVd-EuoEf3U