Premium

Baudet in het verzet

Voor onze ogen trok Thierry Baudet een nieuwe politieke zuil op waar zovelen op zaten te wachten. Daarna kwamen de appjes en lag de zuil in puin. Nu predikt de FvD-lijsttrekker met zijn Vrijheidskaravaan over ‘tirannie’ en ‘dictatuur’. Bart Nijman over de vraag of de redder in nood van rechts Nederland zelf nog te redden is.

Thierry Baudet

Waar alle andere partijen met enige terughoudendheid, of althans met meer heimelijkheid (de Facebook-budgetten klotsen tegen de plinten omhoog) hun campagnes voeren om te voorkomen dat de kwetsbare corona-sentimenten zich tegen hen keren, staat FvD juist dagelijks op provinciepleinen en in marktstraten te verkondigen hoe zeer uw overheid ons allen onderdrukt. Bij elk bezoek duiken fragmenten van toespraken op waarin dan weer de Neurenberg-processen illegitiem worden verklaard door Baudet (na vragen daarover uit het publiek, het is kennelijk een relevant onderwerp bij de Nederlandse verkiezingen van 2021), dan weer bijna plechtig verklaard wordt dat het coronavirus een ‘ultieme confrontatie’ is, een ‘eindstrijd tussen globalisten en nationalisten’ en dat de partijleider niet op zijn sterfbed zou willen eindigen in de wetenschap dat hij dit niet hier en nu gezegd heeft.

‘Junta van witte jassen’

Dat hele corona is overigens, wederom een letterlijk citaat, ‘op geen enkele manier een wereldwijde crisis of pandemie’, maar desondanks worden we ‘geregeerd door een junta van witte jassen’ terwijl de mainstream media een ‘moord met voorbedachten rade’ plegen op hem, Thierry Baudet, partijleider van het verzet. Als iemand uit het publiek in Sittard schreeuwt dat ‘ze na 17 maart moeten oprotten!’, daarbij vanzelfsprekend doelend op de zittende macht, probeert Baudet de man ervan te overtuigen dat zulke uitspraken ‘gevaarlijk zijn voor onze campagne’, dat er ‘intelligenter’ mee omgegaan moet worden, maar dat hij het uiteraard wel met de schreeuwer eens is. Complotkaravaan, zo noemen critici de Vrijheidskaravaan – veel meer hoeven ze niet te doen, hun punt wordt dagelijks door Baudet onderstreept.

Op Baudet wacht geen ‘wir haben es nicht gewusst’, voor hem is alleen een ‘das war einmal’ voorbestemd

Hoe anders was het beeld bij de vorige verkiezingen in maart 2017. Na een wervelende campagne vol goedgeplaatste plaagstoten in de nieren van het partijkartel veroverde Thierry Baudet twee Kamerzetels, die hij samen met zijn immer onberispelijk geklede tweede man Theo Hiddema ging vullen. Hoewel het een prestatie van jewelste is om uit het niets met twee zetels de Tweede Kamer te betreden, ademde Baudet vanaf de eerste dag al ongeduld: beter zou men hem meteen minister-president maken, want er moest een land gered worden.

Vergeeflijke blasé van een jonge hemelbestormer, wiens woorden steevast door de ironische oogopslag van mr. Hiddema, die permanent in zijn nabijheid verkeerde en derhalve vaak in hetzelfde frame gevangen werd, van de juiste context werden voorzien: polemiek met een kwinkslag, gericht tegen reëele politieke tegenstanders waar velen – niet onbegrijpelijk – zo’n tabak van hebben.

Pesterig vertier

Althans, zo dachten we destijds. Natuurlijk, de meeste stichtelijke media van de oude kartelstempel schreeuwden moord en brand over FvD en hun niet aflatende populistische kritiek op euro, EU en het partijkartel, maar het was moeilijk om het speelse plezier van Baudet in zijn eigen pesterige vertier te verwarren met kwaadaardigheid en het had al helemaal niets van doen met racisme of xenofobie, laat staan met fascisme – het machteloze verwijt dat elke discussie doodslaat. Zeker gezien het feit dat de afzenders van dergelijke zware woorden lieden zijn die een vies gezicht trekken bij een volstrekt onschuldig sentiment als nationalisme, was de kritiek weinig serieus te nemen. Een beetje eigenheimerigheid over de Heimat, kom op zeg, daar zijn we toch niet bevreesd voor? Als de zittende macht de EU zelf niet bevraagt, dan staan er vanzelf ‘populisten’ op om die rol op zich te nemen. In het geval van Baudet was het nog eens bepaald geen domme jongen ook. Een nieuwe politieke zuil, uit marmer gehouwen, werd voor onze ogen opgetrokken en wat zaten velen daar op te wachten. Thierry Baudet, un jeune premier, un petit Fortuyn!

Om zijn eigen ongeduld met zijn slechts twee zetels tellende parlementaire onmacht kracht bij te zetten, besloot de vers gevierde heer Baudet echter zo min mogelijk aanwezig te zijn in de Tweede Kamer. Hij vertikte het om zich de mores van het Binnenhof eigen te maken, een geintje dat twee keer leuk was, maar daarna vooral hinderlijk tegen hem ging werken in debatten: iemand die minutenlang blijft palaveren over het vermeende feit dat Kamerleden geen collega’s zijn, maar ambtsgenoten, dat smaakt al snel naar verloren tijd. Was er niet een land te redden en zo ja, wie bekommert zich dan om dergelijke bedrijfsretoriek? Zijn interrupties bleken vaker irritant dan intrigant, en niet zelden haalde hij zich de hoon van de Kamer op de hals. Het zal hem niet minder overtuigd hebben van zijn eigen gelijk.

Scherfvest en soldatenkisten

In eigen spreektijd wist Baudet wel vaak gevoelige snaren te raken, zelfs als hij trachtte het Latijn tot leven te wekken. Met name het moment waarop hij gekleed in een scherfvest en met een paar soldatenkisten in de hand tegenover toenmalig VVD-minister van Defensie Jeanine Hennis het feitelijk correcte punt verdedigde dat Onze Jongens (en Meisjes, moet je daar tegenwoordig bij zeggen) op hun eigen soldij zijn aangewezen om dergelijke vitale gereedschappen aan te schaffen, en hoe beschamend dat is, was een schot in de publicitaire roos. Hennis, zich ten volle bewust van de visuele slag die ze hier glansloos verloor, hief een voor iedereen zichtbare witte vlag in de vorm van een in chagrijn vertrokken gezicht met een verongelijkte streepmond en eenieder die zich de beeltenis van Hennis voor het geestesoog kan halen, weet dat een zuinig streepmondje bij haar geen natuurlijk verschijnsel is. In geen enkele commissievergadering was Baudet daarna aanwezig om het probleem van de soldaten op te lossen: zijn victorie was louter visueel.

Echt dodelijk was de zege bij de Provinciale Statenverkiezingen van 2019. Forum de grootste, 86 nieuwe politieke vertegenwoordigers in het ganse land, maar geen druppel meer macht voor de tweezitter van Thierry in de plenaire zaal. Zijn Uil van Minerva klapwiekte nog maanden na, zijn eigen ongeduld veranderde in onmacht en langzaam begonnen we het gezicht en de gedragingen te ontwaren die passen bij iemand die gewend is groots te denken, maar niet gracieus kan verliezen. Het ongeduld ontspoorde terwijl het drammende narcisme van Baudet zich een weg naar buiten vocht, voor iedereen te zien.

LPF-achtige toestanden

Hoewel de partij een gezonde basis had gelegd met een groots ledenbestand, een jongerentak met letterlijke leerscholen en een wetenschappelijk bureau om het intellectuele fundament te borgen, bleven de welbekende LPF-achtige toestanden de partij niet bespaard. Medeoprichter Henk Otten, inmiddels senator, trok het boreale boekenkastgebazel van zijn partijmascotte niet meer en vertrok met ruzie, achtervolgd door beschuldigingen van kasgraaien. Het ene na het andere whatsappje met bruin-rechtse, zelfs antisemitische opvattingen dook op tot ver voorbij het punt waarop men zich op ironie kon beroepen.

Zeker na het vertrek van Hiddema (die herhaaldelijk ging, terugkeerde en toch weer ging) was het ironische excuus verdwenen, om te worden vervangen door openlijke complotdenker Wybren van Haga. Baudet werd er in meegezogen terwijl alle volwassenen de fractiekamer verlieten: Joost Eerdmans en Annabel Nanninga zijn met JA21 nu Baudets grootste concurrent, vertrouweling (en senator) Paul Cliteur sneuvelde in een antisemitismerel waarin hij verzuimd had verantwoordelijkheid te nemen. Op de kieslijst: louter resterende jongmensen met nu al geen onberispelijk blazoen meer.

Langzaam begonnen we het gezicht en de gedragingen te ontwaren die passen bij iemand die gewend is groots te denken, maar niet gracieus kan verliezen

Met zijn Vrijheidskaravaan reist Baudet op een moderne platte kar door het land om over ‘tirannie’ en ‘dictatuur’ te prediken tegenover moedelozen, machtelozen en mentaal hulpelozen. Drie zetels, zeker. Misschien wel vier, of vijf. Maar Forum voor Democratie is geen nieuwe marmeren zuil onder het democratische dak, we kijken als ramptoeristen naar Twitter-filmpjes van een ingezakte circustent waaronder de rede en de ratio vergeefs naar adem ligt te happen. Op Baudet wacht geen ‘wir haben es nicht gewusst’, voor hem is alleen een ‘das war einmal’ voorbestemd.

01. Thierry Baudet spreekt een cordon verslaggevers toe tijdens een impromptu persmoment op het Binnenhof. Aanleiding zijn de racistische en homofobe berichten die Baudet vorig jaar in Whats-Appgroepjes heeft uitgewisseld met enkele kandidaten op de kieslijst van Forum voor Democratie. Tijdschrift EW onthulde begin februari dat de FvD-lijsttrekker aan Gideon van Meijeren (nu nummer 6 op de kandidatenlijst) had geappt: ‘Wil jij dat je zus met een neger thuiskomt?’ Baudet noemde het een poging tot karaktermoord door de mainstream media en zei dat er ‘hooguit ooit een grapje is gemaakt’.

02. In een leeg Ahoy presenteert FvD op 31 oktober zijn kandidatenlijst voor de verkiezingen. Frederik Jansen, voorzitter van jongerenorganisatie JFvD, staat op plek zeven. Drie weken later verkeert de partij in crisis wanneer Het Parool onthult dat in appgroepen van de JFvD antisemitische berichten worden gedeeld.

03. Op de stoep van het partijkantoor staat Baudet de pers te woord over de chaos
binnen zijn partij naar aanleiding van de JFvD-apps. In de dagen voorafgaand aan deze foto had Baudet zich teruggetrokken als lijsttrekker, zijn voorzitterschap opgegeven en een leiderschapsverkiezing uitgeschreven onder de overgebleven leden van FvD.

04. Theo Hiddema – hier tijdens de presentatie van de kandidatenlijst in Ahoy – stapt eind november uit de Kamerfractie omdat hij vindt dat Baudet niet genoeg afstand heeft genomen van de antisemitische berichtjes in de JFvD-appgroepjes. Behalve de strafpleiter stappen ook onder anderen Annabel Nanninga, Joost Eerdmans, Nicki Pouw-Verweij en Eva Vlaardingerbroek op.

01. Op campagne in Oss schudt Baudet de hand van Wybren van Haga, nummer twee op de lijst. In 2019 werd Van Haga uit de VVD-fractie gezet, omdat hij als vastgoedondernemer in opspraak was geraakt wegens het overtreden van huurregels en het doen van bouwwerkzaamheden zonder vergunning. Eind november nam hij in de Tweede Kamerfractie de 03 plek over van Hiddema.

02. Een Bossche boks als de Vrijheidskaravaan Brabant aandoet.

03. Wat Baudet betreft draaien deze verkiezingen inmiddels nog maar om één thema: lockdown weg, vrijheid terug.

04. De drukbezochte campagnebijeenkomst in Den Bosch vindt plaats tegenover het provinciehuis. Na de succesvolle Provinciale Statenverkiezingen van 2019 is Noord-Brabant de enige provincie waar FvD in een meerderheidscollege zit.

Premium
Je hebt zojuist een premium artikel gelezen.

Online onbeperkt lezen en Nieuwe Revu thuisbezorgd?

Abonneer nu en profiteer!

Probeer direct