Premium

We zijn niet alleen...

Een onmetelijk universum met de aarde als enig bewoonbaar stipje? Het lijkt bijna te mooi om waar te zijn. Maar is er echt buitenaards leven, en zo ja, waar houdt het zich dan op? Of hebben ze zich al genesteld op onze planeet?

We zijn niet alleen...

Nieuwe Revu leidt u rond in een wereld vol ufo’s, uap’s en andere onaardse verschijningsvormen en neemt u mee naar Roswell, Zimbabwe en vliegbasis Soesterberg.

De vraag of er intelligent buitenaards leven is, houdt ons al eeuwenlang bezig. We hebben er altijd een beetje lacherig over gedaan wanneer er weer eens iemand op tv verscheen die beweerde te zijn ontvoerd door buitenaardse wezens. Paul Jambers moest alle zeilen bijzetten om een stalen smoel te houden toen een Vlaamse dame uit de doeken deed hoe zo’n buitenaardse viespeuk haar had ontvoerd. De vrouw in kwestie beschreef gedetailleerd hoe het wezen haar had bepoteld met z’n lange grijze Mars-tengels. Op wat aluhoedjes na vinden we het kostelijk vermaak, maar meer dan dat is het voor de meeste mensen in Nederland niet.

Drie jaar geleden kwam er uit onverwachte hoek plotsklaps naar buiten dat er onomstotelijk bewijs is dat er wellicht ‘niet-aardse vervoersmiddelen’ geregeld het luchtruim van onze planeet betreden. Het Pentagon, het hoofdkwartier van alle Amerikaanse strijdkrachten, heeft vanaf 2017 meerdere officiële persverklaringen opgesteld waarin burgers op de hoogte worden gesteld van het bestaan van zogenoemde uap’s (unidentified aerial phenomena), de nieuwe officiële omschrijving voor ufo’s. De eerste verklaring van het Pentagon kwam als een donderslag bij heldere hemel naar buiten via The New York Times. Maar niet alleen het Pentagon maakt melding van uap’s, maar ook prominente politici, hooggeplaatste overheidsfunctionarissen, diplomaten en gelauwerde wetenschappers beamen resoluut het bestaan van niet-geïdentificeerde vliegende fenomenen.

Deze meldingen zijn niet exclusief Amerikaans, het fenomeen wordt al jaren wereldwijd waargenomen door bijvoorbeeld Russen en Britten. Ook bij het ufo-meldpunt Nederland zijn er in 2020 meer waarnemingen gemeld dan ooit tevoren. Waar de Amerikaanse overheid er decennialang alles aan deed om het bestaan van ufo’s en ufo-waarnemingen te ontkrachten, lijken ze nu juist hun best te doen om de burger op de hoogte te stellen van het bestaan van uap’s. Niet alleen onderschrijft de Amerikaanse overheid dat ze er zijn, ze hebben zelfs beeldmateriaal vrijgegeven. Met één druk op de knop vind je onlinebeelden, gemaakt door de Amerikaanse marine vanaf de USS Nimitz, waarop te zien is hoe met een infraroodcamera (FLIR) een uap wordt gevolgd. Het is meteen duidelijk dat het onbekende luchtvoertuig technologisch gezien veruit superieur is aan onze aardse tegenhangers. De reacties van de piloten zitten vol verbazing en verwondering. Bovendien is dit niet het enige beeldmateriaal dat het Amerikaanse militaire apparaat heeft vrijgegeven. Via de site van The New York Times kunnen nog veel meer uap-filmpjes bekeken worden.

Intelligent, vloeiend en flitsend

Het meest bizarre aan deze hele ontwikkeling is dat het grote publiek niet of nauwelijks aanslaat op de officiële verspreiding van deze beelden.

Wanneer deze uap-bezoekjes echt waar blijken te zijn, dan verandert namelijk de wereld zoals we die als mensheid altijd gekend hebben radicaal. Alles zal anders worden, we zijn namelijk officieel niet meer alleen in het universum, sterker nog: het lijkt erop dat we te maken hebben met één of meerdere beschavingen die technologisch veel verder gevorderd zijn dan wij. Die buitenaardse voertuigen bewegen zo intelligent, vloeiend en flitsend snel dat we de pijnlijke conclusie moeten trekken dat we inferieur zijn aan deze vliegende objecten. Tot nu toe kunnen wij mensen – behalve met open mond naar de hemel staren – helemaal niets doen tegen het penetreren van ons aardse luchtruim. Met deze hondsbrutale bezoekjes lijken de uap’s bijna met ons pratende apen van planeet Aarde te spotten. Ze lijken zelfs te provoceren, zich uit te sloven met hun superieure technologie.

Op internet rouleren tegenwoordig vele interviews met Amerikaanse overheidsfunctionarissen die met het schaamrood op de kaken moeten toegeven dat ze geen idee hebben wat die uap’s nou eigenlijk zijn, waar ze vandaan komen en wat ze precies van ons willen. Harry Reid lijkt daarin het voortouw te hebben genomen. De voormalige senator heeft in interviews verklaard dat men in eerste instantie de Russen of Chinezen verdachten achter dit staaltje geheime geavanceerde technologie te zitten die de Amerikanen zelf nog niet bezaten. Maar al snel bleek dat een onderzoek voor de bühne, omdat ze ook wel doorhadden dat dit niet het werk was van een rivaliserende grootmacht in een poging om Amerika af te troeven.

Niet alleen het pentagon maakt melding van uap’s, maar ook prominente politici, hooggeplaatste overheidsfunctionarissen, diplomaten en gelauwerde wetenschappers

Het ufo- of uap-fenomeen is echter niets nieuws in de wereld, sterker nog; het is zo’n beetje van alle tijden. In de jaren 90 was er zelfs een ufo-hype door de hitserie The X-Files en het succes van scififilms als Men in Black en Independance Day. In de laatste film redden Will Smith en Jeff Goldblum de wereld door een dronkenlap in een F16 – uitgerust met een nucleaire bom – het gigantische buitenaardse moederschip in te laten vliegen nadat ze een computervirus hadden gebruikt om het ondoordringbare schild van het moederschip uit te schakelen. Ironisch genoeg blijkt deze film misschien veel meer met de realiteit van doen te hebben dan we ooit hadden kunnen verzinnen.

Waarnemingen van vliegende objecten zijn er echter al duizenden jaren. Ze prijken al sinds mensenheugenis op eeuwenoude schilderijen, zelfs op prehistorische grottekeningen zijn afbeeldingen te zien van vliegende schotels. De bekendste doeken zijn het 15de-eeuwse schilderij van Da Vinci De Madonna met Sint Giovannino of de afbeelding uit het 13de-eeuwse Visoki Decani-klooster in Kosovo van de kruisiging van Christus boven het altaar van de kerk. En zo zijn er nog wel meer kunstwerken met uap’s erop.

Area 51 in Roswell

Wat staat ons nou precies te wachten? Voordat we daar op ingaan, nemen we een diepe duik in de moderne geschiedenis van het uap-fenomeen. Iedereen kent waarschijnlijk de ‘mythe’ van het in 1947 neergestorte buitenaardse ruimteschip op een ranch nabij het plaatsje Roswell in de woestijn van New Mexico. In de eerste officiële persverklaringen gaf het Pentagon destijds aan dat ze inderdaad een buitenaards schip hadden geborgen en dat er twee buitenaardse kadavers waren aangetroffen. Een dag later werd die verklaring alweer ingetrokken met de mededeling dat het om weerballonnen ging. Ook lagen er geen kadavers van aliens, maar crashtest-dummy’s. De omgeving van de crash werd echter direct na het incident hermetisch afgesloten. De brokstukken van het object die waren aangetroffen in Roswell zijn tot op de dag van vandaag geborgen op de zwaarbewaakte top secret-locatie die bekendstaat als Area 51. Sinds de roemruchte ‘alien-crash’ zijn er om de haverklap uap-waarnemingen geweest rondom dat gebied in combinatie met geruchten over supergeheime testvluchten met vliegtuigen die voorzien zouden zijn van buitenaardse technologieën, aangetroffen in de brokstukken van het Roswell-object. De vele waarnemingen werden tot voor kort door officiële functionarissen weggewuifd als hardnekkige fabeltjes, voor alles was wel een logische verklaring.

In de jaren 40 en 50 werden verspreid over heel Amerika honderden ufo-waarnemingen gedaan door burgers. Ook berichtten de media er veelvuldig over. Mensen maakten foto’s en deelden hun verhalen, die bijna altijd met elkaar overeenkwamen: schotels, bollen of driehoeken die in formatie dichtbij militaire locaties vlogen en weer net zo snel verdwenen – als het ware afgeschoten als een kogel – als dat ze kwamen. Deze ufo-armada’s zorgden ervoor dat de Amerikaanse strijdkrachten in 1952 het ultrageheime Project Bluebook oprichtten met als doel om iedere waarneming weliswaar te onderzoeken, maar vooral om ze te ontkrachten en in diskrediet te brengen.

Officieel eindigde dat project in 1970, maar er waren zowel voorgangers (project ‘sign’ en ‘grudge’ 1947), als opvolgers van Bluebook. In 2008 werd onder leiding van de latere klokkenluider Luis Elizondo het geheime project Advanced Aerospace Threat Identification Program (AATIP) gestart. Er zijn echter volgens Elizondo (naar nu blijkt) onophoudelijk onderzoekprojecten van het Amerikaanse leger geweest – ook in de periode tussen Bluebook en AATIP in.

Sinds 2020 is de uap-taskforce in het leven geroepen en sindsdien actief. Het was echter Elizondo zelf die, nadat hij stopte als leider van het AATIP-project, de beelden van het Pentagon heeft gelekt naar de Amerikaanse media. Zijn actie dwong de overheid om kleur te bekennen en daarom brachten ze in 2017 via The New York Times de officiële verklaring naar buiten, voorzien van beelden gemaakt door Amerikaanse strijdkrachten.

Zelfs op prehistorische grottekeningen zijn afbeeldingen te zien van vliegende schotels

In de jaren 80 stapte er een man naar voren die aangaf als natuurkundig wetenschapper te hebben gewerkt in Area 51 met een geheime S-4-classificatie. Zijn naam is Bob Lazar. Hij gaf in 1989 een anoniem interview aan journalist George Knapp voor KLAS TV dat hem de rest van zijn leven zou achtervolgen. Hij vertelde dat hij een van de wetenschappers was die moest uitzoeken hoe een gevonden ruimteschip (een schotel) functioneerde. Overigens werkte Lazar niet aan het voertuig dat in Roswell was aangetroffen, volgens Lazar ‘een archeologische ontdekking’. De wetenschapper beweerde dat er meerdere van zijn voorgangers waren gestorven tijdens het proces dat ‘back engineering’ van het object werd genoemd. Het kwam erop neer dat ze de uap uit elkaar probeerden te halen om uit te vissen hoe het werkte, zoals een kind weleens met een oude radio heeft gedaan.

Volgens Lazar had een van zijn voorgangers per ongeluk een keer iets goed gedaan waardoor de schotel uit zichzelf van de grond kwam en was gaan zweven. Zonder support, stilhangend in de lucht. Lazar verscheen vorig jaar met documentairemaker Jeremy Corbell in een podcast van stand-upcomedian Joe Rogan waarin hij uitlegde dat je buitenaardse technologie kan vergelijken met hoe Neanderthalers zouden kijken naar een Ferrari. Hun wetenschap en kennis was verre van toereikend om een Ferrari aan de praat te krijgen. Volgens Lazar zijn wij de Neanderthalers in het bijzijn van dat ruimteschip in Area 51. Lazar verklaarde ook dat hij misschien een levende alien in Area 51 heeft gezien, al zei hij in de podcast van Joe Rogan dat hij er niet helemaal zeker meer van is omdat het moment zich afspeelde in een flits.

Gestoorde fantast

Lazar werd na het interview met Knapp onmiddellijk door het Pentagon en de media gedegradeerd tot een aandachtsgeile, gestoorde fantast. Niet alleen werd er karaktermoord op hem gepleegd in de media, maar ook zijn hele persoonlijke geschiedenis werd gewist. Zijn diploma’s tot zelfs zijn tandartsgegevens aan toe waren verdwenen uit alle systemen in de VS. Alles wat op papier stond over Bob Lazar was weg, onvindbaar en compleet verdwenen – Lazar bestond simpelweg niet meer op papier. George Knapp, die Lazar in 1989 interviewde, maakte in 2018 samen met Jeremy Corbell de documentaire Area 51 & Flying Saucers over Bob Lazars ervaringen in Area 51, te zien op Netf lix.

Het Pentagon heeft aangekondigd de komende maanden met regelmaat grote nieuwe onthullingen naar buiten te gaan brengen. Waarom wordt er nu ineens zoveel moeite gedaan om dit fenomeen met zoveel tact en voorbereiding bekend te maken onder de grote massa? Speelt er soms iets onder de oppervlakte? Vanwaar deze radicale verandering van houding? Een van de meest draconische maatregelen die de Amerikaanse overheid in augustus 2020 onder president Trump heeft genomen, is het opzetten van een totaal nieuwe militaire afdeling ter vervanging en vernieuwing van Project Bluebook namelijk de uap-taskforce. Dit omdat de Amerikaanse senaat op de hoogte wil worden gehouden over alle ontwikkelingen rondom het uap-fenomeen, dat voorheen enkel weggeborgen zat in de diepste krochten van de secret service. De voornaamste reden dat de senaat op de hoogte gehouden wil worden is doordat er in 2017 aan het licht kwam dat de Amerikaanse defensie onderzoek deed naar de uaps als zijnde ‘threats’ (bedreigingen). De senaat wilde meer weten over deze mysterieuze gevaren voor Amerika.

Er lijkt dus een goede reden voor het opzetten van deze nieuwe uap-taskforce te zijn en wellicht heeft de volgende gebeurtenis daar iets mee van doen. In 2010 besloot een groep gepensioneerde Amerikaanse piloten, militairen en officieren gezamenlijk een persverklaring af te leggen georganiseerd door onderzoeksjournalist Robert Hastings. Stuk voor stuk stelden deze mannen resoluut dat we echt worden bezocht door uap’s, die ze zonder uitzondering allemaal met eigen ogen hebben gezien tijdens hun diensttijd. De beelden van deze persverklaringen zijn te zien in een documentaire van ufoloog James Fox: The Phenomenon, te zien op Apple TV. Robert Salas was een van die mannen die zijn verhaal deed tijdens deze persconferentie en in de film van James Fox. Hij had de leiding over de nucleaire basis Malmstrom in Montana in de jaren 60 toen er uap’s verschenen die alle raketten onklaar bleken te hebben gemaakt. Zonder uitzondering werden deze militairen waaronder Salas door hun meerderen onder druk gezet om nooit over hun waarnemingen te spreken aangezien het topgeheim was. Of er werd ze doodleuk verteld dat ze gewoon gek waren.

Het meest opvallende wat al deze Amerikaanse militairen verklaarden, was dat de uap’s het actiefst waren rondom militaire basissen waar kernwapens opgeslagen bleken te liggen. Dat was de gemene deler in het patroon van die bezoekjes van buitenaardse ruimteobjecten. Na hun visite bleken de kernwapens onklaar te zijn gemaakt.

Nu is de grote vraag natuurlijk: laten wij mensen de uap’s met rust zodra ze worden gespot? Zeker niet. Ze zijn met regelmaat door onze aardse straaljagers benaderd, er is zelfs contact gezocht, ook is er meerdere malen in het verleden op ze geschoten. Maar ze zijn simpelweg onaanraakbaar voor de mensheid met onze inferieure technologie. Onze vliegtuigen worden met kinderlijk gemak uit gemanoeuvreerd en onze wapens lijken hen niet te deren. Tijdens de Korea-oorlog in de jaren 50 hebben Amerikaanse militairen een uap onder vuur genomen, waarna ze zelf ook werden beschoten. De desbetreffende militairen overleefden het incident, maar kampten de rest van hun leven met onverklaarbare aandoeningen. De Belgische luchtmacht heeft in 1990 een uap achtervolgd, zelfs deels door het Nederlandse luchtruim. Bevelhebber Wilfried De Brouwer heeft er enkele malen over verklaard in de media, maar hij werd weggehoond en uitgelachen.

Het waren niet alleen militairen die het bestaan van uap’s blootlegden, ook voormalig Canadees minister van Defensie Paul Hellyer gaf, nadat zijn dienstverband was beëindigd, geheime informatie prijs in een boek. Volgens Hellyer was hem tijdens zijn functie als minister ter ore gekomen dat de Amerikanen niet alleen weten van het bestaan van buitenaardse ruimtevoertuigen die ons bezoeken, maar dat ze ook zo’n voertuig in handen hebben én contact onderhouden met buitenaardse levensvormen. Volgens Hellyer wonen er zelfs aliens op geheime Amerikaanse militaire locaties. Ook de oud-minister werd afgeserveerd als complotgekkie door de media.

De uap’s waren het actiefst rondom militaire basissen waar kernwapens opgeslagen bleken te liggen

Dat er nu meer openheid komt over de reisbewegingen van uap’s heeft niet alleen te maken met het oplopende aantal waarnemingen, maar ook vanwege de technologie waarmee dat gepaard gaat. Filmpjes komen direct online, soms worden uap’s zelfs per ongeluk gefilmd. Zo is er een fragment waarop de Italiaanse astronaute Samantha Cristoforetti vanuit het Europees ruimtestation ISS een filmpje aan het opnemen is over haar werk, terwijl achter haar door het raam te zien is dat er doodleuk een uap voorbijvliegt zonder dat ze het in de gaten heeft. Het komt erop neer dat door de moderne technologie van iPhone-camera’s en YouTube, de geheime diensten simpelweg niet meer in staat zijn om uap’s onder het tapijt te vegen. Bovendien is het onmenselijk om zoveel mensen te moeten opsporen en ze te dwingen om te zwijgen.

Oud-senator Harry Reid en voormalig AATIP-chef Luis Elizondo laten duidelijk merken dat er vanuit de Amerikaanse overheid ons iets te wachten staat waar wij als burgers zorgvuldig op worden voorbereid. De voormalige presidenten Bush, Obama en Trump hebben onaf hankelijk van elkaar – op de vraag naar buitenaards leven – beaamd dat er zeker wel iets is. Een van de militairen wiens spectaculaire uap-opnames via het Pentagon en Elizondo naar buiten zijn gekomen is David Fravor. Ook hij deed als uap-enthousiasteling uitgebreid zijn verhaal bij Joe Rogan en hoe hij dat heeft beleefd. Alle uap enthousiastelingen sprongen verrukt uit hun stoel toen begin dit jaar bekend werd gemaakt dat het Amerikaanse Congres de legertop en de FBI een ultimatum heeft gesteld om hun classified dossiers openbaar te maken. Weliswaar met een bijsluiter waarin gevoelige militaire informatie staat die niet in verkeerde handen mag vallen, maar de rest mogen wij burgers ook weten! We zullen binnen een paar maanden dus veel meer weten dan ooit tevoren over uap’s. Misschien zelfs over buitenaardse levensvormen die hier op aarde al aanwezig zijn.

Premium
Je hebt zojuist een premium artikel gelezen.

Online onbeperkt lezen en Nieuwe Revu thuisbezorgd?

Abonneer nu en profiteer!

Probeer direct