‘Zoals Nero van afstand toekeek hoe Rome brandde, zo zullen de megarijken toekijken hoe de aarde brandt’

Het schijnt dat een ruimtevlucht nieuwe inzichten over onze aarde verschaft. Iedere astronaut die ver genoeg uit de dampkring is gevlogen om de aarde als kleine zwevende blauwe bal in een oneindig niets te zien, realiseert zich hoe fragiel onze planeet is. Onze eigen astronaut Wubbo Ockels zei iets soortgelijks, toen hij in tranen op zijn sterfbed aan de mensheid vroeg om toch alsjeblieft voorzichtig te zijn met die kwetsbare bol waarop we leven.

Jeff Bezos – ook wel bekend als de rijkste man op aarde – gebruikt dat argument dan ook ter verantwoording van zijn commerciële ruimtevaartbedrijfje. Het eerste ticket is weliswaar verkocht voor 28 miljoen, maar iedere toerist die met Bezos naar de ruimte gaat, zal terugkomen als een duurzaam denker en voortaan alles doen om de wereld te redden.

Tja... als je zoiets enorms als een ruimtevlucht nodig hebt om eens met afstand naar de aarde te kijken en in te zien dat we met onze overconsumptie in rap tempo bezig zijn het klimaat te ontregelen, schat ik in dat je niet de persoon bent die met de oplossing gaat komen.

Afgelopen weken zagen we recordtemperaturen in het noordwesten van de Verenigde Staten, waar de bossen van Oregon net zo warm waren als normaal gesproken de woestijn van Arizona in de zomer. Terwijl miljardairs Bezos en Richard Branson een wedstrijdje verplassen deden wie als eerste toeristenvluchten naar de ruimte kon organiseren – terwijl Elon Musk alvast richting Mars plant – keek het plebs toe vanaf een wereld die snel onleefbaar wordt.

Natuurlijk, als je rijk bent, moet je lekker doen waar je zin in hebt. Maar het is zo irritant dat ze daarbij ook nog eens een schouderklopje van het klootjesvolk nodig hebben. Ze kunnen niet alleen achterlijk rijk zijn en een spelletje met ruimteraketten spelen, maar moeten zich ook nog eens met de meest ridicule argumentatie voordoen als nobele redders van de wereld.

Vorige week vergeleek ik op deze plek wereldmacht Verenigde Staten met het decadente late Romeinse rijk. Misschien is het beter te stellen dat de superrijken gelijk zijn aan de vroegere Romeinse keizers. Zoals Nero van afstand toekeek hoe Rome brandde, om vanuit de ashopen een nieuw paleis te bouwen, zo zullen de megarijken toekijken hoe de aarde brandt. Alleen zullen zij dat doen vanuit hun ruimtepaleizen op Mars en in ruimtestations, met een cocktail in de hand, samen met die toplaag van de wereld die als enigen ook toegang hebben gekregen.

Ik vraag me weleens af wanneer de nieuwe messias opstaat, hier in dit rommelige laat-Romeinse tijdperk waarin we leven. Iemand moet toch eens een keer met een serieuze belofte van hoop en liefde komen. Want dat de superrijken de grote verlosser zijn, dat gelooft natuurlijk niemand.