Erica Terpstra: 'Ze is genoodzaakt iets anders te doen'

Sarina Wiegman (51) schopte voor het eerst tegen een bal toen Oranje de derde plaats op het EK in Joegoslavië veiligstelde. Vandaag de dag staat ze tussen Cruijff en Van Hanegem als standbeeld in de tuin van het KNVB-hoofdkantoor. Als bondscoach van de voetbalvrouwen won ze het EK, net niet het WK en riep de FIFA haar tweemaal uit tot beste vrouwencoach ter wereld.

Sarina Wiegman

Wat een heldin! Strik eromheen en eren tot we een ons wegen?
Nou, het is niet alleen maar confetti wat de klok slaat. De opperbevelhebber van de Oranjevrouwen laat het zo nu en dan donderen op de velden in Zeist. Om de top te bereiken en er te blijven, moet er flink met deuren worden gesmeten. Zo gaf ze aanvalster Shanice van de Sanden tijdens het WK van 2019 in Frankrijk eens de wind van voren toen ze op eigen houtje in de rust van schoeisel wisselde. De tweede helft tegen Kameroen werd daardoor één grote glijpartij. Bij aanvang van de huidige Olympische Spelen kreeg zelfs de complete organisatie een veeg uit de pan. ‘Wij atleten leven hier in een hotel dat echt niet goed is. We mogen nergens komen, eten zelfs in het souterrain en mogen niet naar buiten. We zitten gewoon in een gevangenis! Ernstig, dat covid, maar waarom mogen bezoekers dat dan allemaal wel?’

Is ze thuis ook zo?
Dat weet alleen haar gezin, maar we gokken dat werk en privé elkaar aardig overlappen. Echtgenoot Marten Glotzbach is eveneens werkzaam in het voetbal, maar staat daarbij behoorlijk in Sarina’s schaduw. Staat zij op de drempel van een megatransfer naar het nationale elftal van Engeland (waar ze naar verluidt jaarlijks zo’n 440.000 euro gaat verdienen), manlief moet het doen met ploegen als SVV Scheveningen, Westlandia, Sportclub Monster (!) en ADO Den Haag. Beide dochters van het koppel voetballen ook, een van hen zelfs een tijdje onder leiding van haar eigen vader. Is het onderwerp ‘sport’ even van tafel, dan smeert Sarina haar gezicht in met blauwe verf als ambassadeur van Plan Nederland, komt ze op voor vrouwenrechten en sponsort ze een meisje in Nicaragua.

Wat vindt Sarina van zichzelf?
‘Ik kan heel lief zijn, maar ook heel hard.’

Wat vinden wij van Sarina?
Een duidelijke stem van het volk, maar er is meer in het leven dan enkel fanatiek feminisme.

FRITS BAREND Helden Magazine
'
Die openingswedstrijd tegen Zambia was natuurlijk een aanfluiting. Met alle respect, maar deze nummer 104 op de FIFA-wereldrangijst zou in ons land niet eens in de derde klasse meedraaien. Het feit dat elk continent maar enkele landen mag afvaardigen, zorgt er echter voor dat je als nummer 4 zomaar met 10-3 van een tegenstander kunt winnen. Zielig. Daar valt geen eer aan te behalen. Als bondscoach heeft Sarina het in die vijf jaar fantastisch gedaan. Er ligt een mooie basis met een geweldig team, waardoor het vrouwenvoetbal bloeit als nooit tevoren. Haar vergelijken met de enige trainer die met de mannen iets won, Rinus Michels, zou ik een belediging vinden. Dat was namelijk een heel nare en onprettige man. Bert van Marwijk komt meer in de buurt. Beiden kregen een lintje, Sarina ook een standbeeld. Persoonlijk vind ik dat een tikkeltje te ver gaan. Spelers verdienen een standbeeld, coaches niet.'

MARIEKE DERKSEN uitgeverij sportboeken
‘Een standbeeld krijgen omdat je een positieve invloed hebt gehad op de successen van Oranje en daarmee op de groei van meiden die gaan voetballen, vind ik prima. Ik heb totaal geen benul van welke tactiek de dames hanteren of wat hun technische kwaliteiten zijn, maar ik ben wel een nieuwsjunk die alles probeert te volgen. Ronaldo gaat voor zijn nationale elftal nog steeds uit zijn dak bij een doelpunt. Bij Miedema kan er nog geen lachje af. Dat doet overigens niets af aan wat Wiegman heeft bereikt voor het Nederlandse team. Ze heeft een Oranje neergezet dat wel degelijk topprestaties heeft behaald in het vrouwenvoetbal. Drommen verklede fans hossen daar vrolijk achteraan. Ondertussen wordt de vrouweneredivisie vrijwel geheel gespeeld voor lege tribunes – ook vóór corona.’

ERICA TERPSTRA Oud-olympisch zwemster
‘Sarina is een pionier, iets wat normaal gesproken samenvalt met tasten en zoeken. Daarin is het haar taak om iets betrekkelijks nieuws als het vrouwenvoetbal body en allure te geven, maar ook vast te blijven houden aan haar eigen plan. Verdomd knap, hoor. Ik neem er mijn petje voor af. In mijn tijd op de Olympische Spelen, in 1960 in Rome en 1964 in Tokio, was het zwemmen een van de weinige vrouwensporten die echt werden geaccepteerd. De rest kwam er nog niet zo lekker door. Daar hebben de Oranje Leeuwinnen gelukkig geen last van. Dat Sarina gaat stoppen, snap ik maar al te goed. Wil ze echt een stap vooruit maken, dan is ze genoodzaakt iets anders te gaan doen.’

Misschien ook voor jou:
Peter Koelewijn: ‘Haar hit was een toevalstreffer ’
Sport
  • Pro Shots