'Als Messi de bal had, veranderde de grasmat in een wolkendek'

Ik heb Messi één keer live zien voetballen. Het was ergens in 2007. Mijn toenmalige vriendin studeerde in Barcelona. Ze had kaartjes geregeld, dus pakte ik een vliegtuig naar het zuiden. In mijn rugzak zaten twee onderbroeken en een nette blouse.

Ze zat op een scooter voor het vliegveld. Paars jurkje, blauwe zonnebril. Ik klom bij haar achterop en sloeg mijn armen om haar middel heen. Uiteindelijk is het daarom uitgegaan. Omdat ik bij haar achterop klom. Zij had liever achterop willen zitten en was van mening dat een echte man nooit achterop bij haar zou klimmen. Het feit dat ik nog nooit een scooter had bestuurd en ik het stratenboekje van Barcelona niet uit mijn hoofd kende, maakte haar niets uit. Wat ik ook zei, ze bleef de voorzitter van de mannen-zitten-niet-achterop-club. En toch besloten we om samen naar de wedstrijd te gaan. Als een soort afscheid. In mijn nette blouse keek ik naar een langharige Messi. Ik had nog nooit zoiets gezien. In mijn jeugd was Jaap en de bonenstaak mijn favoriete sprookje. Grotendeels omdat ik wilde begrijpen hoe Jaap over de wolken naar het kasteel van de reus toe kon lopen. Toen ik Messi over het gras zag lopen, begreep ik het pas. Als de Argentijn de bal had, veranderde de grasmat in een wolkendek. Hij had geen noppen onder zijn voetbalschoenen maar toverbonen.

‘Zit hij nou achterop bij de bal of zit de bal achterop bij hem?’ vroeg ik in de rust aan mijn toenmalige vriendin.

In de tweede helft was Messi nog beter dan in de eerste helft. Hij deed dingen die zo buitenaards waren dat ik toeristenbelasting wilde betalen. De bal zat overduidelijk achterop bij hem die dag.

Vanochtend stuurde ze een huilende smiley via WhatsApp. Ik wist meteen dat het over hem ging. Over zijn overstap naar PSG. ‘Waarom gaat de beste voetballer van de laatste 300 jaar naar zo’n weerzinwekkende club? Waarom gaat de mooist voetballende voetballer aller tijden naar de lelijkste club?’ vroeg ze.

‘Ik begrijp je en ik voel je, maar als De Nachtwacht vanaf morgen in een snackbar in Zaanstad hangt, blijft het gewoon een wonderschoon schilderij. Als schoonheid zich verplaatst, maakt deze verplaatsing de schoonheid dan minder mooi? Ik denk het niet. Ik denk zelfs dat De Nachtwacht alleen maar mooier zal worden in die snackbar. Dat je naar een meesterwerk kunt kijken met een kaassoufflé in je handen. Dat het boven een flipperkast hangt.’

‘Ja, maar Messi past niet in Parijs. Parijs is Madrid. Parijs is pompeus. Hij hoort daar niet. Parijs is een schreeuwerige stad. Een overdreven modieuze stad. Messi staat boven de mode, James. Hij hoort daar niet. Als mens is Messi gewoon een simpele boterham, hij heeft niets te zoeken in een stad vol luxe croissants,’ mopperde ze.

‘Schoonheid past overal, schat. Dat is het mooie aan schoonheid. Het past zelfs achterop een scooter.’