Dyantha Brooks: 'Mijn ouders zijn beschamend trots op mij'

Ineens was ze er: Dyantha Brooks (33) is met haar exotische looks een ware blikvanger bij Shownieuws. Met Nieuwe Revu praat ze over de opkomst van haar carrière, haar Antilliaanse roots en de dramatische gebeurtenissen in haar leven, waaronder een zelfmoord vlak voor haar neus. ‘Als iemand van zo’n grote hoogte valt, kun je je niet voorstellen hoe dat eruitziet. Een schedel die helemaal loszit en een lichaam dat echt totaal kapot is gevallen.’

Dyantha Brooks

Dyantha, je bent een frisse verschijning bij Shownieuws. We hebben je echter niet langzaam op zien komen op tv: ineens was je er! Hoe zit dat?

‘Haha, dat hoor ik van meer mensen. Kijk, voor mijn eigen gevoel heb ik wel een lang voortraject gehad, alleen ben ik van een klein podium ineens naar een grote zender gegaan. Voordat ik bij SBS6 kwam, heb ik jarenlang radio gemaakt bij Wild FM en Funx. Ik won een wedstrijd bij TLC, waardoor ik het gezicht werd van die zender. Ook ben ik vj geweest bij muziekzender XITE. Ik heb dus echt wel allerlei dingetjes gedaan voordat ik in 2017 bij Shownieuws terechtkwam als muziekdeskundige, maar voor het grote publiek was ik er toen ineens. Overigens had ik wel meteen al een screentest gedaan voor de presentatie, maar John de Mol vond mij een te onbekend gezicht om het programma te dragen. En ook te onervaren. Toen heeft de hoofdredacteur van destijds me dusdanig vaak ingezet als deskundige dat ik vanzelf bekender werd. Een jaar later deed zich door ziekte en afwezigheid een kans voor; echt vlak voor de uitzending haakte een collega af die zich niet fit genoeg voelde om te presenteren. Omdat het zo kort dag was, had ik helemaal geen gelegenheid om me druk te maken dat het live was. Meteen voor de leeuwen.’

Frontman Thom Yorke noemde zijn band Radiohead omdat hij zichzelf zo lelijk vond; een prima kop voor de radio. Als radiovrouw heb jij óók een prima kop voor tv; speelde dat mee in jouw grenzeloze ambities?

‘Ik kreeg weleens de opmerking dat het eigenlijk zonde was dat ik alleen maar radio deed. Maar als je voor tv wilt werken, kom je er niet mee weg dat je er alleen maar leuk uitziet. Je moet karakter hebben. Ik heb nooit gedacht: misschien hebben die mensen wel gelijk en ben ik heel knap, misschien moet ik dan inderdaad maar op tv. Mijn ambitie om televisie te willen maken, heb ik al van jongs af aan. Al voordat ik bij de radio zat. Ik wilde gewoon entertainen; ik heb vroeger een dansopleiding gedaan en heb altijd geweten dat ik mensen wilde vermaken. Ik vond radio al superleuk, maar het was niet bevredigend genoeg, ik heb het idee dat je met tv meer kan.’

Is met Shownieuws dan je doel al behaald of heb je nog meer voor ons in petto?

‘Ik hoop dat dit een opmaat is naar meer. Ik vind Shownieuws heel leuk om te doen en ik hoop dat ik het nog lang mag blijven doen. Maar ik kan nog zoveel meer dat ik graag wil laten zien, dus ik hoop dat er ooit meer in zit.’

Welke kant zou je op willen?

‘Human interest. Ik hou heel erg van mensen en hun verhalen. Ik heb zelf ook het nodige meegemaakt waardoor ik denk dat ik me goed kan verplaatsen in situaties en gebeurtenissen van anderen.’

Dan gaan we richting documentaire of talkshow?

‘Denk aan de programma’s die Ewout Genemans maakt of wat Beau van Erven Dorens doet; ik ben groot fan van Beau. Hij is voor mij een voorbeeld, omdat hij het allemaal heeft gedaan. Hij heeft showbizznieuws gepresenteerd bij RTL Boulevard, spelshows, human interest en talkshows. Hij heeft ook flops gepresenteerd, maar dat betekent niet dat hij een slechte presentator is. Dat heeft te maken met allerlei andere factoren als timing, concurrentie of het juiste programma. Beau is altijd weer komen bovendrijven met iets goeds, dat vind ik knap.’

Jouw bekendheid raakte vorig jaar in een kleine stroomversnelling toen Gordon jou ineens naar voren schoof als de enige die hem mocht interviewen over zijn drank- en drugsverslaving. Heeft het jou geholpen?

‘Het is natuurlijk een enorme eer dat Gordon mijn naam noemde als degene die hem alles mocht vragen over zijn verslaving en afkicken. Mensen kunnen weleens lacherig doen over Gordon, maar er zijn maar een paar écht bekende Nederlanders en daar is hij er één van. Hij wilde eenmalig zijn verhaal doen en koos mij uit omdat hij me “een nieuw talent” en “onbevooroordeeld” vond. Mede door die omschrijvingen van Gordon gingen veel mensen extra kritisch naar mij kijken, zo van: laten we maar eens even kijken hoe ze het ervan afbrengt. Naar mijn idee was het een gesprek over hoe hij zich voelde na een jaar clean zijn, maar ik kreeg achteraf veel feedback dat ik veel kritischer op hem had mogen zijn. Terwijl ik zoiets had van: hij is ons land niets verschuldigd dat hij verslaafd is geweest. Gordon was geen gevalletje-Frits Wester die onder invloed voor de camera stond. Toch had ik na af loop het gevoel dat mensen vonden dat ik Gordon veel harder had moeten aanpakken. Daar heb ik veel van geleerd. Ik zou zo’n interview nu anders in gaan. Ik ben Gordon nog steeds dankbaar voor die kans. Ik had hem nog nooit gezien tot het moment dat ik hem ging interviewen. Hij zei ter plekke tegen me dat hij me veel karakter vindt hebben, dat ik van het beeldscherm af spat bij Shownieuws, dat hij een groot talent ziet en tegelijk ook heel benieuwd naar me was.’

En dat zijn wij ook. Hoe zit het eigenlijk met die spannende achternaam van je?

‘Mijn vader komt van Aruba en zijn vader was een Amerikaan. Mijn opa is helaas vorig jaar in coronatijd overleden. Als gezin hebben we via een livestream moeten kijken naar zijn uitvaart in Miami. Als kind vond ik dat trouwens altijd heel cool om te zeggen, dat mijn opa in Miami woonde. Ik bedoel: wiens opa woont daar nou? Ik heb dus een Amerikaanse achternaam en Antilliaanse roots, maar ben gewoon in Amsterdam geboren. Mijn vader kwam op zijn 21ste naar Nederland. Toekomstdromen op Aruba gaan vaak over Amerika en Nederland. Mijn vader was destijds Jehova’s getuige en mijn moeder ook; ze hebben elkaar in de zaal ontmoet. Mijn moeder was toen veertien. Ze hebben nog wel een paar jaar moeten wachten, maar toen ze zeventien was, zijn ze getrouwd. Mijn ouders zijn nog steeds samen, ze zijn al veertig jaar getrouwd.’

Je roots liggen dus mede op de Antillen; ben je er vaak geweest?

‘Ja, een keer of vijf. Onze huwelijksreis ging er ook naar toe. Ik vind het een heerlijke plek. Ik ga dan wel echt naar Aruba, omdat mijn vader ervandaan komt, maar ik zou nu ook graag eens op Curaçao en Bonaire willen kijken.’

Je noemt je huwelijksreis; je bent getrouwd met Mick de Vlieger, zoon van zakenman Erik de Vlieger, die in 2005 door het OM vals werd beschuldigd van afpersing en bedreiging. Hij werd vrijgesproken, maar had wel een bepaald stempel gekregen. Hoe is het om hem als schoonvader te hebben?

‘Los van dat hij mijn schoonvader is, is Erik een van mijn beste vrienden. Dat klinkt misschien raar, maar ik kan echt alles met hem bespreken en hij ook alles met mij. We bellen elkaar meteen zodra er iets speelt of als er nieuwtjes zijn. Toen ik in de familie kwam, heb ik avonden lang met hem doorgebracht om zijn hele levensverhaal te leren kennen.’

Lees de rest van het interview in de nieuwste Revu of op Blendle.nl.

Hierin vertelt Dyantha Brooks onder andere over de impact die het herseninfarct van haar vader op haar leven heeft gehad. 'Hij lag in bed, was naar het plafond aan het staren en zei geen woord. Hij was overduidelijk nog wel in leven en ik werd bijna boos op hem, zo van: als er wat is, moet je wel zeggen wát er is!'

Interview
  • Tom Cornelissen