‘Op je geluksdag hoef je toch niet precies te weten waar het klavertjevier staat?’

Ik sta in een gewatteerde jas op een parkeerplaats in Breukelen. De jas heb ik aan omdat ik in een gewatteerde jas gespierder lijk dan in een normale jas. Gisteravond kreeg ik op Facebook een bericht van iemand die vroeg of ik nog naar een PlayStation 5 op zoek was, en nu sta ik hier. Op een parkeerplaats in Breukelen in een steroïdenjas. Een witte bestelwagen stopt voor mijn neus. Achter het stuur zit iemand met gewatteerde wangen een sigaret te roken. ‘Ben jij op zoek naar een PlayStation 5?’ vraagt de man. Hij heeft gebleekte tanden en ik tel drie telefoons in het bakje onder zijn handrem. ‘Dat ben ik zeker, vriend,’ zeg ik.

De man bekijkt me van top tot teen en schudt met zijn hoofd. Ik ben zijn vriend niet. En dat weet ik ook wel, maar in bepaalde buurten moet je gewoonweg broer, gabber, vriend of man achter een zin plakken. Je moet je zinnen watteren, gabber. ‘Let niet op de bestelwagen. Mijn ex heeft een hondenuitlaatservice,’ zegt de man, voordat hij uitstapt.

‘Ik let nergens op, man,’ zeg ik. Het klonk stoerder in mijn hoofd.

‘Zoek je al heel lang naar een PlayStation 5?’

‘Meer dan een jaar. Ik werd er helemaal gek van. Ik was steeds een paar minuten te laat. Vorig jaar stond ik op het balkon, toen ik een vallende ster zag. Ik riep mijn zoon. Hij rende de balkondeuren door en kwam naast me staan. Hij was te laat. Zo voel ik me al meer dan een jaar.’

‘Hoe oud is je zoon?’

‘8 jaar oud, gozer.’

‘Ik heb ook een zoon. Die is al wat ouder. Hij knipt haren in de gevangenis,’ zegt de man.

‘Zit hij zelf dan ook in de gevangenis?’

‘Ja, maar hij knipt ook haren in de gevangenis. Dat klinkt toch veel leuker?’ Hij opent de achterdeuren van de bestelwagen. Ik ruik hond en oude sporttassen. ‘Daar ligt ie. Daar ligt jouw droommachine.’

‘Hoe kom je er eigenlijk aan?’ vraag ik.

‘Wil je dat echt weten? Je mag ook gewoon op Wehkamp, Bol of Cool Blue blijven wachten. Mij maakt het niet uit. Maar op je geluksdag hoef je toch niet precies te weten waar het klavertjevier staat?’

‘Hij doet het wel toch, broeder?’

‘Dat ding is nog verzegeld en alles. Vertrouw je me niet?’

‘Ik weet het niet. 800 euro is veel geld.’

‘Ongetwijfeld, maar nog een jaar wachten is ook veel dagen,’ zegt de man. Hij heeft gelijk.

Ongeduldig open ik de doos en zie vrijwel meteen de bovenkant van een oude faxmachine. ‘Shit. Ja, sorry. Dit is nog nooit gebeurd. Al die andere nerds namen de doos gewoon mee. Jij bent de eerste die de doos in het busje openmaakt. Je mag die fax gratis hebben. Wil je die fax gratis hebben?’

Ik sta in een gewatteerde jas op een parkeerplaats in Breukelen. Ik heb een gratis oude fax gekregen. Zou iemand alsjeblieft een klavertjevier naar me toe kunnen faxen?

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.