‘Een man als Louis van Gaal staat boven de zwaartekracht’

Plotseling zie ik hem voor me staan bij de incheckbalie. Hij heeft alleen handbagage bij zich. De Portugese baliemedewerker herkent hem niet en vraagt voor de derde keer om zijn vaccinatiebewijs. Louis van Gaal moppert niet en laat zijn QR-code nogmaals zien. Een paar tellen later loopt hij richting de douane. Zijn kleine koffertje luistert naar hem zoals kleine koffertjes alleen naar Louis van Gaal kunnen luisteren. Het koffertje volgt in rechte lijnen. Nooit wiebelig. En zonder piepende wieltjes.

Hij stapt de defecte roltrap op en de trap begint weer te rollen. De monteur die bovenaan de trap staat te niksen, begrijpt er niets van. Dan ziet hij wie er op zijn trap staat en zijn richting op komt rollen. Het is meneer Van Gaal. Een fenomeen. De enige man die in zijn eentje op een tandem kan zitten.

Omdat ik vliegangst heb, wil ik altijd als eerste in het vliegtuig zitten. Binnensmonds biddend loop ik door de slurf. Maar toch ben ik rustiger dan normaal. Een man als Louis van Gaal zal nooit neerstorten. Een man als Louis van Gaal staat boven de zwaartekracht. Ik loop het lege vliegtuig binnen en zie hem zitten. Ergens in het midden van het vliegtuig zit meneer Van Gaal naar de bekerwedstrijd AZ-Ajax te kijken.

‘Wat is de tussenstand?’ vraag ik, terwijl ik naar stoelrij 12 loop. Meneer Van Gaal wijst naar de linkerbovenhoek van zijn laptopscherm. ‘0-1 voor Ajax. Berghuis,’ zegt onze bondscoach.

Tijdens de vlucht vraag ik nog twee keer om een tussenstand. Louis doet niet moeilijk en zegt gewoon hoeveel het staat.

Het vliegtuig begint te schudden en te wiebelen. Turbulentie. Mijn handen beginnen klam te worden en ik doe mijn ademhalingsoefeningen. Vier tellen inademen, vier tellen vasthouden en vier tellen uitademen. Ik adem mijn ruggengraat weer hard. Ik draai me om en zoek naar het hoofd van onze bondscoach. Hij is niet bang. Meneer Van Gaal is nog steeds naar de bekerwedstrijd aan het kijken.

De stem van de piloot komt uit de luidsprekertjes. De beste man heeft een wankele stem. Hij weet wat voor donkere wolken er nog voor ons liggen. Ik kijk uit mijn raampje en zie bliksem. Ik kijk achterom en zie Louis van Gaal rustig naar voetbal kijken. Kinderen zijn bang voor bliksem, maar bliksem is bang voor onze bondscoach.

Eigenlijk hoop ik dat onze piloot flauwvalt en dat een stewardess dan aan ons komt vragen of er misschien een passagier is die kan vliegen. Er gaan geen handen omhoog. Totdat die ene hand omhooggaat. ‘Ik denk wel dat ik het kan,’ zegt onze bondscoach. En ja hoor. Meneer Van Gaal vliegt ons in één rechte lijn naar Schiphol.

Bij de bagageband tikt hij me aan. Van Gaal zegt dat het 0-2 is gebleven. ‘Ajax is kwalitatief gezien ook gewoon beter dan AZ,’ zeg ik, terwijl ik als een stokstaartje naast de bagageband sta.

‘Kwaliteit is het uitsluiten van toeval,’ zegt meneer Van Gaal, voordat hij wegloopt. De wieltjes onder zijn koffertje piepen ook in Nederland niet.

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.