'Gefeliciteerd met tien jaar PVV, hier zijn twintig kritiekloze vragen'

De PVV is zo gul om bij het tienjarige jubileum te trakteren. Op tenenkrommende interviews.

De PVV bestaat tien jaar dus kwamen er interviews. Een met Geert Wilders, bij de NOS. De ander met Fleur Agema, bij RTL Late Night. Twee interviews en dus, en twee kansen om de partij die als het gaat om het geven van interviews niet erg gul is, eindelijk eens wat belangrijke vragen voor te leggen.

Het stellen van die vragen – u kan ze zelf wel bedenken - lukte de NOS niet. Van het zeldzaam onderdanig interview zette Vrij Nederland de vragen op een rij. Een inderdaad ontluisterend, sneu product van angst, intimidatie en gebrek aan journalistiek lef. Bert Wagendorp schreef terecht dat zelfs de Noord-Koreaans staatsomroep zich kapot zou schamen voor zoveel serviliteit. Werken bij de NOS van Lucky TV was nooit zo pijnlijk.

Dan pakt Humberto Tan zijn taak als journalist wat serieuzer op. In het gesprek komt het op de vrienden van de PVV, zoals het Front National. Geen frontale aanval, maar Fleur Agema reageert alsof Tan het benoemen van het groezelige, holocaust relativerende verleden van FN een laffe aanval op de integriteit van de ‘fantastische’ Marine Le Pen is.

Zonder echt antwoord te geven op de vraag, plaatst Agema de PVV en het FN vervolgens pijlsnel in de slachtofferrol. De PVV kreeg ‘altijd maar weer die zuurtegraad, in extremo’, klaagt ze. Dat Marine le Pen nu op de nationale televisie zó door het slijk werd gehaald, emotioneert Agema zichtbaar. Ze heeft immers afstand genomen van haar vader. ‘Je zou je eens in haar moeten verdiepen.’

Tan, de man waarover nog nooit iemand heeft beweerd dat hij zuur is, laat zich niet uit het veld slaan door deze beschuldiging. Hij vraagt door. ‘Het zijn wel feiten’, zegt hij over de geschiedenis van het FN. Het moment waarop Agema een nieuwe verdedigingslinie optrekt. ‘Je gaat nu tegen ons zeggen dat je niet met die partijen mag samenwerken, maar anderen zoals D66 doen het ook met de SGP. Daar hoor je dan weer niemand over.’

Als Tan nog niet een diepe buiging maakt voor de jarenlange tomeloze inzet van de PVV tegen alle nare krachten, beseft Agema dat ze parels voor de zwijnen aan het werpen is. Dat ze weer eens in de val is gelokt door kwaadaardige, PVV-haten krachten. Maar dat is niet het verlies van Agema en de PVV. Integendeel. ‘Dit is juist waarom wij nog bestaan. De mensen thuis zijn het niet meer eens met al die zuurheid. Die vinden het niet terecht dat wij dat de hele tijd over ons heen krijgen.’

De twee interviews op de verjaardag van de PVV bieden gelukkig wel een nieuw perspectief. Dat juist op het moment dat de NOS de kans krijgt het populisme van de PVV eens op inhoud te testen, het niet verder komt dan een reeks welwillende voorzetjes, is pijnlijk, voor de NOS. Humberto Tan probeerde het tenminste en door alleen wat vriendelijk porren, lag de zwakte van de PVV gelijk pijnlijk bloot. Als bij een vriendelijk tegenwindje al wordt weggedoken in slachtofferschap, argumenten van het niveau ‘maar hunnie dan’ en andere retorische schoolpleintrucs, gaan de volgende interviews leuk worden.

De NOS zal zich willen revancheren voor deze pijnlijke blamage. Dat moet wel. Dus zullen we binnenkort interviews zien waar de vonken van afspatten. Waar retorische trucjes worden doorgeprikt. En waar het populisme van de PVV eindelijk eens echt een antwoord zal moeten zien te formuleren op de complexe vragen van onze tijd. Toch, NOS?

https://www.youtube.com/watch?v=X7yqSmshQyU

Tekst: Casper Sikkema