‘Te oud om de foto’s van 20-jarige meisjes te liken’

Mijn vrouw en ik zitten in een Indiaas restaurant met een bevriend stel. Het bevriende stel kwam al ruziënd binnen en ze zijn nog niet gestopt. Mijn vrouw en ik hebben dit altijd. Stellen voelen zich op hun gemak bij ons, omdat wij niet oordelen. Totdat ze twee weken later een column lezen. De ruzie gaat over Instagram. De vrouw is van mening dat haar man te oud is om de foto’s van 20-jarige meisjes te liken. Ze duwt haar telefoon de lucht in en op het scherm is een schaars gekleed meisje te zien. Ze is op vakantie of zo. Ze ligt op een Indonesisch strand te glimmen. Het meisje drinkt verse kokosmelk met een rietje.

‘Mijn man, een kalende beurshandelaar van bijna vijftig, geeft hier dus likes aan. Dat kan toch niet? James, doe jij dit ook?’ vraagt de vrouw.

‘Ik zie die foto’s ook. Ik zie ze en daar stopt de interactie. Zien is genoeg, weet je wel? Kijken, maar niet liken. Dat is mijn motto. Ik begrijp je volkomen. Als een volwassen man zo’n foto liket, tja, het voelt toch een beetje Borsato-light. Dat snap ik. Maar ik begrijp hem ook. Het is een compleet onschuldige vorm van adoreren. Kijk hem nou. Hij is bijna vijftig. Zijn balzak hangt aan zijn lichaam zoals een vliegenstrip in de keuken van een boerderij hangt. Dat meisje ligt as we speak op een strand in Indonesië. Hij zit hier,’ zeg ik.

‘Ho ho, ik vind het gewoon oprecht een mooie foto. Instagram is een soort museum en er hangt van alles in dat museum. Ik geef haar geen like, nee, ik geef haar foto een like. Er is toch niets mis met het waarderen van schoonheid?’ vraagt de vriend.

Mijn vrouw is voor de vierde keer de menukaart aan het doornemen en mengt zich niet in het gesprek. Ik ben volledig op mezelf aangewezen.

‘Nee, je bent gewoon een goorlap. Dat meisje kan je dochter zijn,’ zegt de vriendin.

‘Nee, dat kan niet, want wij hebben al 25 jaar geen seks, schat. Dat meisje is twintig, dus nee, ze kan mijn dochter niet zijn.’

‘Heel flauw dit. Je weet hoe gevoelig dat ligt.’

‘En dit hier is geen gevoelige materie? Je gaat helemaal Tim Hofman op me. En jij ook, James. Wat is dit nou? We zijn toch matties?’

‘Dat mag jij niet zeggen. Dat is straattaal en jij bent niet straat. Je hebt een gemotoriseerde bakfiets en je zit op padel,’ zeg ik.

‘Iedereen zit op padel,’ zucht de vriend.

‘Nee hoor. Ik niet en mijn matties ook niet.’

De vriend loopt boos naar het toilet. Ik pak zijn telefoon van tafel, tik zijn code in en druk op het vergrootglas in zijn Instagram-app. Op het scherm verschijnen vijftien foto’s van schaars geklede meisjes. Ik like ze allemaal, leg zijn telefoon terug op tafel en bestel een butter chicken bij de vriendelijke ober.

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.