‘Het voetbal van Thiago doet aan voorspel denken. Hij likt, streelt en zuigt’

Het is dinsdagavond. Liverpool staat 4-0 voor tegen aartsrivaal Manchester United. Ik zit op onze nieuwe bank en moet eerlijk bekennen dan ik Liverpool nog nooit zo goed heb zien voetballen. Alles wat de spelers doen heeft iets poëtisch. Als Liverpool de bal heeft, lijken alle gedichten tot leven te komen.

De man met de meest poëtische voeten is overduidelijk Thiago Alcântara. De in Italië geboren Braziliaanse Spanjaard z’n manier van voetballen doet aan voorspel denken. Hij likt, zuigt en streelt. Alles wat hij doet staat in het teken van het opwekken van lust. Niets wat hij doet, is zonder risico. Alles is spontaan en ondoordacht. Alles is jazz en op de bonnefooi. Zelfs de simpelste dingen zien er moeilijk uit. Ik heb nog nooit zoiets gezien. Natuurlijk heb ik hem bij andere clubs zien excelleren, maar waar de beste man momenteel mee bezig is, gaat verder dan excelleren. Vergeet uitmuntend, Thiago voetbalt buitenmuntend.

Op vakantie krijg je soms toch ongevraagd een parapluutje in je cocktail? Dat is hoe Thiago momenteel speelt. In alles wat hij doet zit een parapluutje. Alles wat hij doet, is uitklapbaar en vrolijkmakend.

Af en toe speelt hij de bal naar mensen die helemaal niet vrijstaan. Hij zoekt ruimte op de plekken waar geen ruimte is. Het is wonderlijk om te zien. Hij ziet dingen die er niet zijn, maar hij wekt die dingen tot leven met een stift of een achteloos rollertje.

Een dag later kijk ik op Twitter naar een vierenhalve minuut durend filmpje waarin de hoogtepunten van Thiago te zien zijn. Van voetballers die stoppen wordt vaak een filmpje vol hoogtepunten gemaakt. In dit filmpje zijn dan beelden van de complete carrière te zien. Het filmpje van Thiago zit alleen maar vol met hoogtepunten van de wedstrijd van gisteren. Tegen Manchester United heeft hij de perfecte wedstrijd gespeeld en een hele carrière in één wedstrijd gevoetbald. Je ziet hakjes, lobjes, steekpasses, wippertjes en dingen die nog geen naam hebben.

Skateboarder Tony Hawk bedacht trucjes en gaf ze een naam. Thiago bedenkt trucjes en gaat gewoon verder. Hij geeft de trucjes geen naam, nee, de trucjes geven hem een naam.

Veel mensen vonden hem een miskoop. Ze vonden dat hij niet bij Liverpool paste. Hij had last van blessures en de mensen kregen bijna gelijk. Bijna. Hij zat gevangen in knieblessures en in de twijfels van de schrijvende pers. Hij was een vis met een haakje door z’n lip. Maar gelukkig werd hij terug het water ingegooid en kan hij nu de prachtige, poëtische rondjes zwemmen.

Hij is een gedicht met een parapluutje erin.

Alcântara, Alcântara, Alcântara.

Een gedicht met een parapluutje erin.

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.